A Hidden Talent

Hoofdstuk 5

*Dinsdagochtend bij de danstraining*

P.O.V. Evelien

Ik zucht. Dansen. Drie keer in de week moet je trainen. Op dinsdag, donderdag en zaterdag. De zaterdag was eerst niet maar die is er bij gekomen voor de competitie. De competitie, tja, het heet eigenlijk gewoon zo. Niemand heeft er ooit een echte naam voor bedacht, dus noemt iedereen het maar de competitie. De competitie werd precies 10 jaar geleden ingesteld. Een competitie tussen alle internaten in het land. Je moet bepaalde voorrondes doorkomen en dan zijn er kwart- en halve finales. Je hebt natuurlijk ook nog de gewone finale. In de eerste jaren deden we het fantastisch! We stonden vier keer in de voetbalfinale waarvan we drie keer wonnen. Met hockey hebben we één keer de finale gehaald en drie keer de halve finale. Je kan op ons internaat ook alleen de sporten beoefenen die in de competitie voorkomen. Rugby, voetbal, hockey en dansen. Voetbal is altijd het grootste spektakel. Maar sinds vier jaar is de St. Ignasiusschool erbij gekomen. Ze zijn heel sterk en daardoor zijn we al meerdere malen al uitgeschakeld in de kwartfinales of zelfs al in de voorrondes! Dit jaar is het tienjarig jubileum en de school heeft het prijzengeld hard nodig om het grote complex te onderhouden. De prijs is dit jaar extra groot. I.p.v. 10000 euro, wel 50000 euro! Om nog mee te kunnen doen met de competitie en de school in leven te houden, moeten ze tenminste de derde plek halen. Maar daar nemen we geen genoegen mee, want weet je, alleen verliezers zeggen dat het niet om winnen gaat. "Hé Eef!" roept Sharissa. Ze is één van de barbiepoppen die ook danst. Blijkbaar was ik erg in gedachten gezonken, want zowat iedereen staat om me heen. We dansen vandaag in de openlucht, vlak naast het voetbalveld. We rennen een rondje in en rekken onze spieren. Ik zie dat Nikky en Maaike er ook zijn. De danslerares is er nog niet dus gaan we door met de warming-up. Als ze er vijf minuten later is leert ze ons een simpel dansje aan die we moeten herhalen, elke keer dat we les hebben. Daarna moeten we al een stuk van de dans leren voor de competitie. Het gaat best soepeltjes, ik heb namelijk al een hele tijd niet meer getraind. Als we een mogen uitrusten vindt één van de jongens het grappig om een bal naar ons te schieten over het twee meter hoge hek. Ik zie hem naar Maaike stuiteren..

P.O.V. Maaike

De bal komt halfhoog op me af met een behoorlijke snelheid. Ik hoor de jongens achter het hek al lachen. Het is een lastige bal maar ik weet de bal direct dood te leggen. Ik weet dat dit niet iedereen lukt en dat weten die gasten daar ook. Ze worden gelijk stil en ik neem een aanloop. Ik schiet de bal met mijn blote voeten keihard over het hek perfect in de handen van Max. Ze kijken mij allemaal aan met open mond en ik draai me tevreden om. Nikky kraait: "Oh Em Gie, met je blote voeten! Deed dat niet zeer?!" Ik antwoord rustig: "Niet als je hem op je juiste plek trapt." Dan klapt mevrouw Hendrikx in haar handen en de les gaat verder.

P.O.V. Max

Ik kijk verbaasd naar de bal en naar Maaike. Naar Maaike en weer naar de bal. Ongelovig schud ik mijn hoofd, hoe kan ze die bal stilleggen? Dat is abnormaal moeilijk. Ik zie de anderen ook verbijsterd kijken. Jonathan komt naar me toe. "Man, wie weet wat die meid allemaal nog meer kan!" "Ach, het was gewoon geluk," zegt Ferry. De andere jongens knikken, het zal vast wel geluk zijn. Maar ik geloof het niet helemaal... "Vrije trap voor ons!" schreeuwt Ferry. "Ja, ammehoela! Jullie schopten die bal uit!" roept Sander van de tegenpartij. Ik leg de bal neer en pass hem naar Jonathan. De rest staat allemaal maar wat te kijken. Na een één-tweetje geeft hij de bal voor en ik kop hem in de kruising. "2-1!" roepen we joelend over het veld. De trainer roept dat het genoeg is geweest en we gaan douchen.

De volgende dag loop ik samen met een vriend door de gangen naar de volgende les. Gelukkig zijn er al twee voorbij en is het hierna pauze. We hebben nu techniek. Omdat de meeste hun vakken al hebben gekozen zijn er niet veel meisjes. Net voor me loopt Maaike het lokaal binnen. Het lijkt me niet echt een vak voor haar, maar ik betrap mezelf erop dat een glimlach mijn gezicht siert.

P.O.V. Nikky

Ik zucht, waarom heeft Maaike nou techniek gekozen? Nu zit ik hier alleen tussen al die giechelende meisjes midden in een les levensbeschouwing. Het is dat ik techniek verafschuw maar anders.. Gelukkig gaat de bel en ik zoek Maaike zo snel mogelijk op. "Heey Maaik," zeg ik. "Heyy!" zegt ze vrolijk terug. "Waarom ben je zo vrolijk?" vraag ik. "Nou, ik heb namelijk iets gezien.." zegt ze geheimzinnig. "Wat dan?" "Dat er vandaag hamburgers in de kantine zijn!" Roept ze. We lachen en halen allebei hamburgers met friet. We zijn gelukkig zo slim om aan een ander tafeltje te gaan zitten want de popu's komen er al aan. We zitten lekker te kletsen als plots een meisje bij ons aan de tafel komt zitten. "Hey, ik ben Evelien," en ze steekt haar hand naar Maaike uit. Ik ken haar wel, ze is altijd aardig maar we zijn niet echt vriendinnen. "Het was echt goed wat je gisteren deed bij de training!" zegt ze tegen Maaike. "Euh, dankjewel. Maar het was gewoon puur geluk hoor." stamelt ze. Ik hoop voor haar dat Evelien haar gelooft, want ze merkt vaak alles op...

--------------

A/N

Haaii!

Ik heb even een paar vraagjes.. Vinden jullie de lengte van de hoofdstukken goed? En vinden jullie dat ik te snel of te langzaam de hoofdstukken publiceer? En natuurlijk, wat vinden jullie van het hele boek totaal? Leave a comment pleasee..

Je kan ook nog steeds je cover sturen naar: nora_wattpad@hotmail.com. Ik heb al een paar mooie gehad. Ik denk dat ik over een hoofdstuk of twee de winnaar bekendmaak.

Als je dit leest wil ik ik even zeggen dat je super awesome bent. Grr, het lukt me niet echt om korte A/N's te schrijven. Nou ja, love ya all.

Xx Nora

Vote/Read/Comment💕

P.S. De coverwedstrijd is geslotenn!!!