A Hidden Talent

Hoofdstuk 13

P.O.V Maaike

Ik heb Plan B al helemaal uitgedokterd samen met Max en Evelien. Als ik zaterdag die wedstrijd speel, zal Max de coach overhalen om naar mij te komen kijken. Als hij me ziet spelen vindt hij me zó goed dat hij mij wel toe móét laten. Tenminste, dat vinden Max en Evelien. Max zal als excuus gebruiken dat hij nog niet mag voetballen, wat trouwens wel waar is, en dat hij wel eens andere teams wilt zien. Evelien lijkt wat terughoudender vandaag maar dat zal wel weer onzin zijn. Ik maak me ook veelste veel zorgen over de mol. Stel je voor dat hij ons allemaal vergiftigd! Misschien wel dodelijk.. Dan komt er ergens gekraak vandaan. Ik kijk angstig om me heen. "Rustig maar, het is de speaker! Wel vreemd dat ze die gebruiken, dit is de eerste keer sinds jaren," proest Max. "Speakers kunnen ook kwaadaardig zijn!" protesteer ik. Dan volgt er de vrolijke stem van Mevrouw de Wit. "Dames en heren, gelieve allemaal naar de aula te komen. De directeur heeft een belangrijke mededeling! Ik herhaal, gelieve allemaal naar de aula te komen voor een belangrijke mededeling van de directeur!" Dan horen we een klik en allemaal gestommel op de gang. "Shit, hoe komen jullie hier weg zonder dat je gezien wordt!" roept Max. "De enige optie is om te wachten maar dan missen we misschien wel een stuk van de mededeling," zegt Evelien voorzichtig. Max kijkt even om het hoekje van de deur. "Oke, de gang is vrij. Ik ga eerst, jullie gaan daarna," zegt hij. Hij gaat naar buiten en niet veel later volgen wij. Aan het einde van de gang komen we hem weer tegen en met z'n drieën lopen we naar de aula. Net als ook de directeur binnen komt lopen, vallen wij ook naar binnen. Ik vang een kwade blik op van Nikky. Ik heb geen idee waarom. Dan begint de directeur te praten in de microfoon en schieten wij snel naar een plekje achter in de aula. "Hallo allemaal, ik heb hier een belangrijke maar leuke mededeling." Hij strijkt zijn papiertje glad en kucht.

"Jullie zijn vast bekend met de competitie en onze naaste tegenstanders, de St. Ignasiusschool. Na een onderhoud met de directeur daar, hebben we besloten dat we een groot kamp organiseren om elkaar beter te leren kennen. Het kamp zal plaats vinden over twee weken en als je mee wilt gaan kan je je inschrijven bij mevrouw de Wit."

Ik blaas langzaam mijn adem uit. Ik wist niet eens dat ik mijn adem inhield. Maar nu ben ik toch opgelucht dat ik niet mee hoef. "Ik heb echt geen behoefte om met die.." Evelien rilt even. "...Onder één dak te slapen. Misschien slapen ze wel in tenten, dan hebben ze nog meer kans om ons af te maken! Ik ga in ieder geval niet mee!" Ik knik instemmend en richt mijn blik op het podium. Ik zie nog net dat een leraar iets in het oor van de directeur fluistert. In de tussentijd is het rumoerig geworden in de zaal. "Dames en heren, even de aandacht hier graag!" roept hij. Het geluid sterft langzaam weg. "Ik hoor net dat het kamp toch verplicht is. De leerlingen van de St. Ignasiusschool zijn ook verplicht om mee te gaan en we zullen het met z'n allen een fantstische gebeurtenis maken! Dank julle wel," zegt hij maar de laatste zin hoor ik al niet eens meer. De herrie breekt uit en er komt verontwaardigd boegeroep van de andere kant. Ik blijf verbijsterend staan, Dit kunnen ze toch niet menen? Ik heb die gasten nog nooit ontmoet, maar aangezien die wrede verhalen die iedereen verteld, wacht ik liever tot een ander moment. Zoals nooit, maar eens moet de eerste keer zijn. "Dit kunnen ze ons toch niet aandoen!" zucht Evelien. Ik kijk even om me heen en zie dat Max verdwenen is. "Ja, dit is echt wreed," zeg ik. Dan komen Rutger en Nikky aangelopen hand in hand. Nikky kijkt met een vernietigende blik naar ons of ja, eerder naar Evelien. Evelien kijkt met een even boze blik terug. Ik moet nodig weer eens met Nikky gaan praten. Maar eerst moet Max vanmiddag naar de coach gaan.

P.O.V. Max

Ik loop naar het veld toe waar mijn coach aan het tweede team van de school training staat te geven. Ik mag nog steeds niet mee doen met de trainingen, maar ik hoop dat ik fit genoeg ben om volgende week weer mee te doen. "Euh, Julian?" vraag ik voorzichtig. "Ja, " bromt hij. "Wat moet je nou weer?" Als je hem nog niet kent denk je misschien dat hij zo'n boze, chagerijnige man is die alles en iedereen telkens afsnauwt, maar als je hem eenmaal kent heb je hem zo in je hart gesloten, zeg maar. Hij lijkt misschien boos, maar hij wil alles voor je doen. Hij heeft wel een kort lontje, je moet hem dan ook niet echt kwaad maken. "Aangezien ik nogal lang niet mee kan trainen, zou ik graag naar een andere wedstrijd willen kijken." "Dan doe je dat toch?" zegt hij en hij geeft wat aanwijzingen aan een speler die het compleet verkeerd doet. "Ik zou het fijn vinden als je meegaat.." zeg ik aarzelend. Hij stopt met zijn verwoede armbewegingen en kijkt me aan. "Het spijt me zeer, maar ik heb absoluut geen tijd." "Maar het is echt heel belangrijk!" sputter ik tegen. "Wanneer is die megabelangrijke wedstrijd dan?" "Zaterdag.." Het komt er vragend uit en hij denkt even na. "Ik zal kijken of ik tijd heb, maar..." Meer tijd om te praten heeft hij niet, ik spring op en vlieg hem om zijn hals. Hij maant me tot stilte, "Er kwam nog een 'maar' aan!" zegt hij lachend. "Ik weet natuurlijk niet zeker of ik nog een gaatje heb. Maar ik wil wel eens zien waarom die wedstrijd zo belangrijk voor je is." "Whoa, te gek man! Thanks!" roep ik nog even achterom en dan loop ik snel weg. Maar niet te snel natuurlijk. Ik loop direct door naar de recreatieruimte en whatsapp Maaike gelijk met een big smile op mijn gezicht. Ik krijg verschillende rare blikken van mensen in de gangen, maar ik trek me er niks van gaan. Ik ben zo blij voor Maaike!

Afzender: Max
Kom naar de recreatieruimte!
X

Ik zit nog maar net als Maaike hijgend de deur binnen komt lopen. "Ik ben zo snel mogelijk gekomen!" "Jaa, goed nieuws!" roep ik en ze kijkt me afwachtend aan. "De trainer gaat kijken of hij een gaatje vrijheeft!" "Omg? Echt? Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?!" roept ze uit en ze vliegt me om mijn nek. Ik voel haar warme handen op mijn rug en als ze zich terugtrekt en een beetje rood wordt, krijg ik een vreemd gevoel. Het gevoel dat er iets mist.. Er hangt een ongemakkelijke sfeer maar die doorbreek ik. "Ehm, het was niet mijn bedoeling om..." "Oh, nee hoor. Niks aan de hand," onderbreekt ze me. En we beginnen allebei te lachen. "Ik weet zeker dat je fantastich gaat spelen en de trainer gaat je echt wel toelaten!" zeg ik als we uitgelachen zijn. "Ik hoop het," zegt Maaike. We horen een piepje en Maaike kijkt op haar telefoon. "Sorry, ik moet alweer gaan," zegt ze. "Ik vond het wel even. Euh, gezellig." "Ja, vond ik ook," zeg ik. Ik sta in de weg naar de grote deur, dus ik zet een stap opzij. "Doei!" zegt Maaike en ze wilt weglopen. Opeens struikelt ze over haar eigen voeten en handig hou ik haar overeind. Ze ligt half tegen mijn borst aan en ze krabbelt snel weer terug wanneer ze ziet in welke positie we ons bevinden. "Wel op je eigen voeten blijven staan hé," zeg ik. "Kostbare lading" en ik knipoog even. Er komt een mooie glimlach op haar gezicht. "Jij ook nog een fijne dag verder," zegt ze en ze draait zich om. Als ze wegloopt kijkt ze nog een keer over haar schouder en glimlacht ze nog een keer. Het ogenblik daarna is ze uit mijn blikveld verdwenen.

--------------------
A/N
Wiehoee!! Een supersnelle update speciaal voor jullie! Wat vinden jullie ervan? Ik hoop dat jullie er blij mee zijn
xx Noraa