The Fall in the past

Proloog

6 jaar geleden

"Wow" Vol verbazing keek ik naar de armband van mijn moeder. De armband zag eruit als een zwarte leren band, met in het midden een grote maan. "Waar heb je die vandaan?" Nieuwsgierig keek ik mijn moeder aan. "Ik heb hem van mijn werk, als je op dit knopje klikt" Ik keek vol verbazing naar de armband toen ze op het knopje drukte. Er verscheen een groot blauw scherm. "Dit is een hologram, je kan er mee bepalen waar je heen wilt" Ik keek naar de tijden op de armband. "Maar mama, waar heb je dit voor nodig?" Ze drukte op het hologram. "Met deze armband, kan je tijdreizen. Maar hij is nog niet helemaal af. Omdat je met dit exemplaar maar 1 keer kan gebruiken".

De uitdrukking op mijn gezicht liet al genoeg zien. "Ja, ik weet wat je denkt, als je hem maar 1 keer kan gebruiken, kan je niet meer terug".

Ze liet haar mouw naar beneden glijden, zodat ik niet meer naar de armband kon kijken. "Later, nu gaan we eten" Samenliepen we naar de keuken. "Ave, wat wil je eten?" Bedenkelijk keek ik naar de ingrediënten in het kastje.

Terwijl ik nog aan het kiezen was, ging de deurbel. Mijn moeder liep naar de deur en maakte hem open. 4 Mannen kwamen de kamer binnen en gingen recht op mijn moeder af. "Mevrouw Marsh, u staat onder arrest. Maar in plaats dat je de bak in gaat. Hebben we een verassing voor je".

1 van de mannen pakte haar arm en bekeek de armband. Mijn moeder keek me recht in mijn ogen aan. "Ga" Zei ze zonder worden. Maar ik was te nieuwsgierig wat ze met mama gingen doen.

"Dus Ainsley Je dacht dat je alleen deze armband hoefde te dragen. Sorry hoor liefje, maar zo gaat het niet. Jij zult boeten met die stomme collega wat jullie mij hebben aangedaan. Hij drukte op de knop.

Binnen een flits was mijn moeder weg. Angstig keek ik naar de mannen die nu op mij afkwamen. Zo snel als ik kon rende ik naar mijn kamer. Zachtjes wiegde ik me heen en weer. "Mama" Fluisterde ik. Ik was doodsbang.

"Meisje, we weten dat je hier bent, als je nu gewoon naar ons luistert, gaat er niks ernstig gebeuren. En mama is naar het verleden dus zij kan je ook niet helpen. " Ik negeerde de stemmen compleet. Toen hoorde ik een harde knal, ze hadden de deur open gebeukt. 2 mannen kwamen op mij af en trokken me ruw mee. Met alle kracht die ik had probeerde ik me los te wrikken. Met elke poging die ik deed, leken de handen van de mannen strakker te zitten.

Ze trokken me mee de auto in. "Zo meisje" De man die mijn moeder had laten verdwijnen. Ging naast mij zitten. "Zo wij brengen jou nu naar het weeshuis, voor je eigen best wil" Ik huilde. Ik wilde mijn moeder. "Stop met huilen jij stom kind" Hij gaf me een klap tegen mijn wang aan. Ik stopte van schrik met huilen. "Hopelijk, maakt mevrouw Summers werk van jouw gehuil. Het is namelijk echt irritant"

We stopte bij een groot huis. "Dit is je nieuwe huis, veel plezier" Ze lieten me achter. Bang keek ik naar de vrouw die in de deuropening stond. "Schiet op, ik heb niet heel de dag de tijd"