Listy Greckiego Porucznika

~~~Hilal~~~

Znowu tu stoję. Po raz kolejny moje nogi przywiodły mnie do tego miejsca. Właśnie na tej polanie wyznał mi miłość. Na tej polanie wołanie jego serca obudziło moje własne, wyzwoliło we mnie uczucia, o których nie miałam pojęcia. Na tej polanie oddałam serce Grekowi. Nie żałuję. Nie żałuję niczego, co się tu zdarzyło. Żałuję tylko, że ktoś postanowił odebrać nam czas, który mogliśmy zagarnąć dla siebie. Żałuję, że nie umiałam go ochronić. Żałuję, że nie mogłam nic zrobić, kiedy on na moich oczach wydał swój ostatni oddech. „Będę cię kochać do ostatniego tchnienia, aż oddech w mojej piersi zamilknie na wieki". Złamałam tą przysięgę, Leon. Ciebie już nie ma, ale moje serce i tak bije dla Ciebie. Co noc, gdy zamykam oczy, widzę twoją twarz, twój anielski uśmiech. Teraz stąpasz po ziemiach Raju, tam, gdzie twoje miejsce. Wśród aniołów. Ale dlaczego nie zabrałeś mnie ze sobą? Dlaczego zostawiłeś mnie na pastwę tego zimnego świata? Już zabrakło mi łez by Ciebie opłakiwać. Już zabrakło mi sił na wrzaski rozpaczy w środku nocy. Jak mogłeś mnie opuścić? Miałeś żyć. Miałeś być przy mnie. Miałeś mnie kochać. Gdzie teraz jesteś? Czy na darmo oddałam serce greckiemu porucznikowi? Czy moja miłość musiała tak szybko zginąć? Czy musiałeś przyjąć tę kulę dla mnie? Czy musiałeś po raz kolejny grać bohatera? Tęsknię do ciebie, Leon. Tęskni do twoich dłoni. Tęsknię do  twoich oczu. Tęsknię do twojego dotyku. Tęsknię do twojego głosu. Tęsknię do twoich ust. Zostawiasz mnie samotną, bym żyła z tą tęsknotą. Słyszę te dzikie fale morza uderzające o brzeg. Kiedyś razem patrzyliśmy na to morze. Twoja dłoń trzymała moją. Ty ukoiłeś moją niespokojna duszę wojowniczki. Ty odnalazłeś w tureckiej patriotce dziewczynę, która pokochała Greka. Ty przyniosłeś mi pokój w samym środku wojny. Kiedyś twoje ramiona były mi domem, moją bezpieczną przystanią. Teraz nie mam już nic, bowiem moja ojczyzna leży pogrzebana w tej ziemi, na której wykrwawia się moje serce.