Sister Rivalry [Under Editing]

Chapter 29

Kaylee POV

"Can you sit down first?" Pakiusap nito na agad ko na lamang ginawa. Umupo ako sa kama, para hindi na rin magtagal ang pag-uusap namin.

"Now speak." Ani ko. Kinuha niya naman yung upuan na katabi ng kama niya at tinapat sa harapan ko, umupo naman ito dito at ngayon ay nakatitig na sakin. Masyadong malalim ang mga titig nito kaya ako na lang ang kusang nag-iwas ng tingin.

"I just want to clarify everything."

"Can you make it faster? Baka hinahanap na kami ni Connor." Seryoso kong sambit at tinignan na ito. Nakita ko naman ang pagbuntong-hininga nito.

"Kung binibilisan mo lang sana ang pag-papaliwanag edi sana hindi tayo natatagalan ng ganito."

Bumuntong-hininga uli ito bago seryosong ibinaling ang tingin sa'kin. Bigla akong nakaramdam ng hilo at sakit ng ulo. Naglalabanan kami sa titig. Pinipigilan ko naman na hindi mailang. "Your sister planned to kill you. Don't you remember me, Kay?"

Hindi naman ako nagulat dahil sa sinabi nitong balak akong patayin ni Kaylee dahil alam ko na simula pa lang. Siya na nga mismo umamin na plinano niya lahat. Nagulat ako at puno ng pagtataka sa huling sinabi nito.

"What are you talking about?"

"Kay, listen." He paused. "Caleb?" Tinuro nito ang sarili niya.

"What are you trying to imply?" 

"It's me, b-ibiik." At sa mga oras na iyon ay kusang napapikit ako kasabay ng pagsakit ng ulo ko at nagflashback sakin ang lahat. Mula noong bata pa ako hanggang sa kasalukuyan. Napakagat ako sa labi ko nang maalala ang ginawa ng kapatid ko. Naluluhang napamulat ako at napatitig kay Caleb na ngayon hindi pa rin inaalis ang tingin sakin.

Natutop ko ang sarili kong bibig. "D-on't t-ell m-e?!"  Napatango-tango ito na para bang alam na ang gusto kong sabihin at hindi ko inaasahan ang pagtulo ng mga luha sa mga mata nito. Mabilis niyang hinawakan ang kamay ko habang ang isa nitong kamay ay pinupunasan ang pisngi ko dahil sa tumutulong mga luha mula sa mata ko. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko dahil halo-halo ang emosyon ko ngayon. Hindi ko alam kung paano tatanggapin ang lahat.

"T-hen why?" Nanghihina kong tanong dahil naalala ko ang pananakit niya sakin. 

"I-'m so sorry, baby.." Hindi ko inaasahan ang mabilis na pagyakap nito sakin habang patuloy akong umiiyak. "I didn't meant to hurt you. It's just that it's hard to move because someone is watching over me. I am also thinking of your safety. If you only knew how much double pain I feel every time I hurt you and you cries because of me, so I keep myself from hurting you as much as possible. I'm so sorry for everything, baby..." 

"Can you give me another chance, Kay?" Puno ng sinseridad ang boses nito nang humilay sa yakap at hiwakan ang dalawang kamay ko. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Masyadong tanong ang nasa utak ko ngayon.