İHANET |TAMAMLANDI|

İHANET 44. BÖLÜM

Upuzun dopdolu bir bölüm oldu. Bol bol yorum istiyorum. 😂

S e v i l i y o r s u n u z  💙

Çisem'den

Abimin şüphe dolu bakışları üzerimde dolaşıyordu. Mutfakta olanlara dair en ufak bir duyma veya görme belirtisi göstermemiş olsa dahi bakışları bunun aksini söylüyordu ya da bana öyle geliyordu.

“Asaf’la aradaki buzları eritmişsiniz sanırsam?”

Ses tonu fazla mı kinayeli çıkmıştı, yoksa bu sadece benim hüsnü kuruntum muydu?

Saçlarımı geriye atıp yüzümü açığa çıkarttım. Gizlenmem kafasında soru işareti oluştururdu.

“Yoksa kolay kabullenip gelmezdin sen buraya. İnadın falan tutmadı mı, Asaf'ı cinnet geçirme noktasına kadar getirmedin mi?”

Boğazımı temizledim. Cevap vermek için ağzımı açacağım sırada Asaf, “Çisem de bizim yanımızdan başka yerde güvende olamayacağını anladı,” dedi.

Asaf önce beni etkilemiş sonra da ikna etmişti. Kurnazca davranmıştı, bunu şu an farkediyor olmam haksızlıktı.

“Sonunda bazı şeyleri aşıp doğru bir karar verdin ama ufak bir sorunumuz var: Babamla annem geliyor. Onu ne yapacağız?”

“Evet, haberim var ama onlar gelmeden önce bazı şeyler çözüme ulaşmış olur ve ben de giderim diye düşünüyorum.”

“Bugün geliyorlar,” dedi.

“Bugün mü?”

Bakışlarım Asaf'a kaydı.

“Bugün geleceklerini bilmiyordum, benim de yeni haberim oluyor.”

“Sabah konuştuk, süpriz yapmaya bayılırlar!”

Asaf, “Gelsinler, Çisem için sorun değil aradaki buzların erime zamanı geldi de geçiyor,” dedi.

Buna hiç ihtimal vermiyordum, aslına bakılırsa onları zorlamak da istemiyordum.

Cem'in tek kaşı havalandı. “Öyle mi Çisem?”

“Burada olacağım dedim.” Aslında bunu istediğimden pek emin değildim sadece kaçmak istemiyordum.

Abim şaşırmış gibi görünüyordu. “Bu kulaklar neler duyuyor böyle? Çisem'in bunun aksine düşüneceğini, hatta kalamam giderim ben diye bizi delirteceğini sanmakla büyük bir yanılgıya düşmüşüm. Ona bu cesareti veren sen olmalısın.”

İmalı sırıtışı yüzünü kapladı, Asaf bir şey söylemese de bakışları onu ele veriyordu.

“Bir konuda anlaşalım ama eğer benden rahatsız olurlarsa giderim. Beni durdurmaya ya da ikna etmeye onları beni affetmeleri için zorlamaya çalışmayacaksınız. Tamam mı?”

Asaf'ın kaşları çatıldı yüzünde bundan hoşlanmadığını belirten ifade belirdi.

Cem yüzünü bana çevirdi. “Dışarda yalnız kalmanı bekleyen çakallar varken seni gözümün önünden ayıracağımı sanıyorsan yanılıyorsun Çisem Hanım,” dedi.

“Dava yarındı değil mi?”

Nefesimi sıkıntıyla verdim. “Evet.”

“Kesinlikle yalnız kalmayacaksın Çisem. Çok dikkatli olmamız gerektiğinin farkındasınız değil mi? Alparslan şerefsizi balataları sıyırmış durumda, yanındaki eleman zaten Asaf'a bileyli ne yapacakları hiç belli olmaz. Bence evin korumasını da arttıralım.”