Açık Anonim

"İzin verir misin?"

Hiç bir şey diyemedim. Sadece öylece sarılı kaldım ona. Ben konuşmadım , o da hiç zorlamadı. Sadece sımsıkı sarıldık ve ağladık. Ben cidden onu hiç bu hale düşecekmiş gibi düşünmedim.

"Yusuf yani nam-ı değer Reynmen aşk acısı çekecek?" Emin olun bunu sizede söyleseler gülerdiniz. Ama benim gülmem uzun sürmedi. Dediği gibiydi. Sosyal medya'da mutlu gibi davranması onu gerçek hayatta mutlu yapmıyordu. 'İyi de ben neden?' diye düşünmeden edemiyordum. 'İmkansızı sevdi senin suçun yok.' İç sesim bile şu cümle ile rahatlatamadı beni.

Karşına çıkmam şanstı ama ona "Reynmen cidden her zaman yanımızda mı?" diye sormak kesinlikle benim hatamdı. Hepimiz biliyorduk sonuçta. O insanların gözünde Reynmen olarak biliniyordu ve Reynmen kesinlikle kimsenin mutsuz olmasını istemiyordu. Sırf zaten bu yüzden konuşmuştu benle. Bir saniyede olsa gülmem için.

Ama ortada da bir gerçek vardı. O hep Reynmen değildi. O aslında Yusuf'tu. Sadece tek fark Reynmen, Yusuf'un mutlu yanıydı. Ama gerçeği kimse görmek istemedi. Aynı benim yaptığım gibi. Hiç üzülmeyeceğini düşündü herkes. Niye? Onun bir kalbi yok muydu? Sadece mutlu mu olabilirdi bu Dünya'da ? Hiç sanmıyorum ki şu halinden sonra asla...

Yusuf: Lütfen bana cevap ver Hayal. Cidden çok mu imkansız?

"Sorduğu sorunun yanıtını inan ki bilmiyorum" diyemedim. Sadece daha fazla ağlamaya başladım. Ne hissettiğini çok iyi biliyordum. 'Sevdiğim bey' sevgilisine evlenme teklifi ettiğinde anlamıştım imkansızın ne olduğunu? Ama şimdi? Cidden onunla aramda bir şey olmasını imkansız kıldığım şey neydi? 'Onu seversen 7 yılına ayıp olur.' İşte içimdeki sesin dediği gibi tam olarak buydu sorun.

İyi de neden ayıp olsun? Beni tanımayan varlığımdan haberi olmayan birini severken bana ayıp değildi de şimdi karşılık vermek istemem mi ayıp? Kesinlikle bilmiyordum.

Yusuf zorlukla benden ayrılıp göz yaşlarını sildi ve konuşmaya başladı.

Yusuf: N'olur konuş benimle. Kafayı yemek üzereyim. N'olur bana cevap ver Hayal? Cevap ver ,çünkü nefes alamıyorum. Cevap ver ,çünkü kalbim yerinden sökülüyor gibi hissediyorum. Ve lütfen cevap ver , çünkü ölecekmiş gibi hissediyorum. Cevabını bile bile soruyorum Hayal. İmkansız olduğunu bile bile soruyorum. Allah aşkına senden soğumam, vazgeçmem , hatta nefret etmem için tek bir şey söyle. Söyle ki senden vazgeçeyim. Söyle ki sadece arkadaşım olarak kalacağını fark edeyim, ümit bağlamayayım.

Gözlerinden yine yaşlar akarken hala susuyordum. Cidden şu an kendimi öldürmek istiyorum neden konuşamıyorum. Neden ona benden vazgeç diyemiyordum? Neden?

Yusuf: Ben yapamıyorum. Yemin ederim yapamıyorum. Ben ilk defa beni bu kadar kısa sürede kendine bağlayan birinden kopamıyorum.

Zorlukla yutkunup artık konuşmamın zamanı geldiğini fark ettim.

Hayal: Yusuf... Zaten kim imkansızı sevmek yerine , olabileceği seçti ki? Yemin ederim anlıyorum seni. Ama ben cidden bunu beklemiyordum. Ben hiç düşünmedim. Bir kere aklıma gelmedi. Kırmaktan korktum bende seni. Çünkü iyiliğimi istiyordun. Neden sana bu kötülüğü yapayım ki? Ama fark etmeden yapmışım işte.

Yusuf: Ben bunun nereye varacağını biliyorum. Ama şu an duymak istemiyorum Hayal. Onun için söyleme. Ben zaten duymaya hazır olmasamda diyeceğin tek bir kelimeye hazırdım.

O ayağa kalkıp gitmeye koyulurken bende arkasından ayağa kalkmıştım. 'Gitme' 'Yalvarırım gitme !' demek istedim. Bunu duymuşçasına geri dönüp hızla geldi ve sımsıkı sarıldı. İşte o zaman fark ettim. Aslında hiç farkında olmasamda kalbim onu çoktan sahiplenmişti. Gitme diyebilecek ve sarıldığında hızla atabilecek kadar, benden vazgeç diyemeceğim kadar... Kollarımı boynuna doladığımda kulağına doğru fısıldadım.

Hayal: Gitme Yusuf. Sadece bana Reynmen ol. Çünkü ben artık karşılık alabildiğim birini sevmek istiyorum. Lütfen şarkında ki gibi her zaman yanımda ol ve son olarak; Seni sevmeme izin verir misin?