➮ Troublemaker.【태국】✔

1ο

"Φυγε!" Μου φώναξε ένας μεγαλόσωμος άντρας και με χτυπησε σε κωλαράκι μου με την εφημερίδα για να φυγω απο το σπίτι και τον κηπο του.

"Ερε κοίτα έναν τριχωτό μπελά!" Τον άκουσα να λέει και γυρισα να το κοιτάξω. Πήγα στο παρακάτω σπιτι που ήταν μια κοπέλα και καθόταν στην καρέκλα της και πλησιασα κοντά της. Έφτασα στα ποδια της και σήκωσα τα δικά μου ενώ την κοίταξα στα μάτια και σήκωσα τα αυτακια μου για να με πει γλυκο και να με κρατήσει

"Αχου τι γλυκο κουνελάκι είναι αυτό" Είπε και πηγε να με πιασει στην αγκαλιά της

"Ελα να φαμε και μην αγγίζεις μολυσμένα ζώα!" Είπε μια άλλη γυναίκα από μέσα

"Εει δεν είμαι μολυσμενος εντάξει? Εχω κανει ολα μου τα εμβόλια! Η προηγούμενη γυναικα που με φρόντιζε πεθανε και με πεταξαν στο δρόμο. Είμαι βασιλικό κουνέλι εγώ αν θες να ξέρεις. Ειμαι-" Ειπα και μου πεταξε τα λαχανικά στο κεφάλι. Αν είχα διάθεση θα σε έβαζα κάτω τώρα αλλά είπα να φυγω με το καροτο στο χέρι

Πέρασε το πρωί και το βράδυ το χειροτερο μου ήρθε. Πήγα στην παιδική χαρά που έχουμε εκεί στην γειτονιά αλλά άρχισε να ψιχαλίζει και αμέσως μετά να βρέχει οπότε το τροιχωμα μου βράχηκε και αρχισα να κρυωνω. Δεν έχω τίποτα να καλυφθω ή μπω μέσα οπότε έκατσα στο κρυο, την παγονια και την βροχή.

Πέρασα τον δρόμο με σκισμένο το κεφάλι μου και τα αυτακια μου να σέρνονται στον δρόμο ενώ οι πατουσες μου να ακουμπαν τα νερά και είδα ένα πολυ εκτιφλοτικο φως να με πλησιαζει. Αμέσως έκλεισα τα μάτια μου νομίζοντας ότι τώρα ήταν η τελευταία μου μερα μετά από αυτό αλλα μόλις τα ξανά άνοιξα είδα την μεγάλη μαυρη ρόδα του αυτοκινήτου μπροστά μου μόνο με λίγα εκατοστά από το πολυτιμο τρίχωμα μου

"Παναγία μου! Το χτυπησα? Το σκότωσα?" Ακουσα κάποιον να λέει και αμέσως επιασα το ένα μου αυτακι με την πατουσα μου και τον κοίταξα στα μάτια

"Είσαι τόσο όμορφο! Τι κάνει ένα τόσο όμορφο κουνελάκι σαν εσενα έξω με τέτοιο καιρό? Δεν έχεις ιδιοκτήτη?" Με έπιασε με τις μεγάλες του πατούσες και με πηρε στην αγκαλιά του

"Δεν βλέπω κολλαρο, ουτε ταμπελακι. Είσαι μόνος σου.. Τότε πρεπει να σε αφήσω να βρεις τον δρόμο σου ετσι?" Με άφησε κάτω και γυρισε να παει στο αμάξι. Εγώ πηρα μια στεναχωρημένη έκφραση και τα μάτια μου γουρλοθηκαν μέσα στην λυπη

"Οο μη μου κάνεις τετοια μάτια!" Συνέχισα πιο έντονα στην ιδέα ότι κάποιος επιτέλους ίσως και να με θέλει

"Οο καλά ελα εδώ" Με έπιασε και τα αυτακια μου αμέσως σηκωθηκαν σε χαρά μου

"Έχεις βραχει θα κρυώσεις, όπως και εγώ αλλά ελα να ζεστάνουμε εσένα" Μου είπε και πηγε και βγήκε μια ζεστή του μπλούζα στο αυτοκίνητο μου την φόρεσε και με διπλωσε. Χοραγαν αλλά πενήντα κουνέλια εκει μεσα αλλά το άρωμα του ήταν υπέροχο! Μου φαίνεται καλός άνθρωπος αν και δεν ξέρω ακομα το όνομα του και τι όνομα θα μου δωσει

Κάποια στιγμή τον είδα να σταματήσει το αμάξι του. Πήρε την τσάντα του από πισω και εμένα στο χέρι του και πηγαμε στο σπίτι του. Με εβγαλε απο την μπλούζα του και με άφησε ελευθερο εκεί μέσα. Μόνο που δεν χάθηκα!

"Λοιπόν μικρουλη" Πλησίασε κοντά μου και με κοίταξε

"Βασικά τι είσαι.. Είσαι κοριτσάκι ή αγοράκι? Μην με παρεξηγήσεις πρεπει να σε ελέγξω" Με έπιασε και με κοίταξε. Εει εγώ κοίταξα μέσα στο βρακί σου να σου πω αν εισαι αγόρι ή κοριτσι? Μην κοιτάς τα ευαίσθητα σημεία μου. Φυσικά είμαι αγόρι βλακα και αυτά ειναι τα ευαισθητα σημεία μου!

"Είσαι αγοράκι" Φώναξε στο σπίτι.

Ελαα τι μου λες

"Λοιπόν πως θα σε βγαλω μικρε μου χνουδωτε φίλε?" Όπως θες αλλά οχι τριχωτό μπελά και εσυ

"Τι λες για το Chris?" Κατεβασα τα αυτακια μου. Τι όνομα είναι αυτό?

"Δεν σου αρέσει.. Το fluffy?" Είναι χνουδωτός στα αγγλικά βλακα! Κατεβασα τα αυτακια μου και εμφάνισα τα δόντια μου

"Καλά το κατάλαβα όχι τριχωτός ή χνουδωτός.. Εμμ τι μπορώ να σε πω? Jungkook? Σου αρέσει το Jungkook" Ανέβασα ξανά τα αυτακια μου

"Σου αρέσει ωραία.. Το Kookie τι λες για το Kookie?" Κουνησα την ουρίτσα μου και τα αυτακια μου και σήκωσα τις πατουσες μου

"Εντάξει λοιπόν αν σου αρέσει τόσο πολυ θα σε λέω Kookie! Εμένα παντως με λένε Tae μικρε χνουδωτε και από σήμερα θα μένεις μαζί μου! Αυριο κιόλας θα παμε για ψώνια θα χρειαστείς πολλά πραγματα για την ώρα θα κοιμηθείς μαζί μου. Πάμε Kookie μου" Με πήρε στην αγκαλιά του και πηγαμε μέσα.
__________