AŞKIN MÜHRÜ

BÖLÜM.20*KISKANÇ*

20.BÖLÜM."KISKANÇ"

Yarkın'a öylece bakakalmıştım.
Başka bir Ülke benim için başka bir hava,başka bir yaşamdı.Daha önce Yurtdışını geçtim şehri bile az terk etmiştim.İstanbul,çekip gidemediğim anılarımın şehriydi.Beni,ben yapan en güzel değil benim için en acı şehirdi.Bu acı şerhi bırakırsam sanki içime bir boşluk dolacaktı,böyle hissediyordum.Bu şehirde acıların temsili Meyra kalkacaktı sanki.Ben bunu bir nebze olsun istemiştim önceden,olmadı! Geçmiş yapıştı yakama ama şimdi kaç gün olursa olsun bir nebze geçecekti kalbimdeki yaranın izleri,böyle hissediyordum.

Yarkın devasa evi terkederken şaşkınca peşinden yürüdüm."Hey! Bekle nereye gideceğimizi hâlâ bilmiyorum? İstanbul dışana bu tertemiz sabıkayla nasıl çıkmayı planlıyorsun çok düşünüyorum doğrusu?"

Kafasını iki yana salladı."Az bir sus,sence ben işlediği cinayette iz bırakacak bir adam mıyım? Sabıkam tertemiz."
Şaşkınca yüzüne bakınca elmas bakışlarını kaçırdı."Hadi yürü daha yolumuz uzun."Kafamı sallayıp siyah arabadaki yerimi aldım.Arabayı ustaca çalıştırıp gözleriyle emniyet kemerini işaret ederek takmamı sağladı."Gideceğimiz ülkeyi uçak biletinde gör.Havaalanına ulaşana kadarda bana şarkı söyle.Söyleki sakin bir yolculuk geçirelim." Çocuk gibi sızlandım.

"Uykum var Yarkın,havaalanına kadar kestirmeyi planlamıştım.Bana ninni söyle bence sen."Yarkın kafasını sertçe bana çevirip kaşlarını çattı."En iyisi uyu sen."

Kafamı salladım ve koltuğu mekanizmasından arkaya yatırarak gözlerimi yumdum.Bu üzerimdeki siyah tulumla ne kadar uyunursa artık.Yolculuk trafik dolayısıyla biraz uzun sürsede uykumu gayet iyi almıştım.Havaalanının otoparkında siyah takım elbiseli bir adam Yarkın ile tokalaştıktan sonra arabayı alıp gitti.Bizde Havaalanın içine doğru ilerledik.
Aklıma takılan soru ile duraksadım."Biz neden Yurtdışına gidiyoruz?"

Tek ve düz cevap verdi."Sonra."
Bakışlarım bir ailede duraksadı.Bir anne ve baba vardı bu karede iki tanede dünyalar tatlısı çocukları öyle tahmin ediyordum.Gayet mutluydular,annenin kucağında tahminimce oğlu,babanın kucağında kızı.

Kızı.

Evet,evet kızı vardı.

Bu sahneye Meyra yabancıydı.

Çok,ama çok yabancıydı.

Evet,bu tabloya hiç olmadığım kadar yabancıydım.Yarkın bakışlarımı takip edip o ailede duraksadı."Bakma o tarafa,"kaşlarımı çatıp yan döndüm."Neden?"

"Ben öyle istiyorum.Elalemin ibnesine bakıyorsun?"kaşlarımı çatıp yüzüne baktım."Ne saçmalıyorsun sen! Ben o adamın kızına bakıyorum! Hiç böyle bir karem olmadı hayatta imreniyorum!"

Gözlerini sabitledi."Şşt,sadece siktiğim pezevenk yüzünden her şey.Hadi veda et İstanbul'a."

Gözümden damlayan yaşa yine lanet ettim.Ağlamaktan nefret ediyordum ama ağlayacak olaylar oluyordu benim suçum muydu?
Elimle hızla sildim gözyaşlarımı ve kafamı Yarkın'a çevirdim."Gidelim bu şehirden,bu şehir bana iyi gelmedi hiçbir zaman.Belki başka bir ülkede sıfırlarım hafızamı."

Yarkın kolumdan tutup susmam için bir dokunuşta bulundu.Bütün işlemler bittiğinde elimde bir bilet vardı.Fakat bilet Yurtdışına değildi.

İzmir.

Baktığım biletle Yarkın'a döndüm."İzmir? Dalga mı geçiyorsun sen?!"

"Hayır, geçiş yapacağız."

Cevap vermeden son kontrollerden geçtik zaten valizlerimiz küçük olduğundan el bagajı olarak yanımıza aldık.Orta büyüklükteki uçağa bindik.Yerlerimiz en ön koltuklarda olduğundan bulmak zor olmadı.Koltuklara yerleştiğimizde hostes ve pilot bir şeyler konuştu ama üzerime çöken yorgunlukla tatlı bir uyku haline bürünmüştüm.Yarkın ise telefonuyla oynuyordu.