MAFYANIN HİZMETÇİSİ

MH12

12.BÖLÜM

"Ada şükürler olsun ki iyisin. "

Beni görünce rahatlamıştı ama yinede tereddüt edercesine bir ses tonu vardı.

"Sende. O pislik seni yakalayıp ormanın ortasında öldürecek diye çok korktum."

"Onun istediği sensin bana bir şey yapamaz. Sahi nasıl bıraktı seni? "

Yorgundum, onca entrikayı şuan anlatmak istemiyordum. Göz temasından kaçan bakışlarım ile lafı gevelercesine geçiştirdim.

"Sonra anlatırım. Peki ya sen korumalar arasındaki köstebeği bulabildin mi?"

"Henüz değil. O yüzden burada durmamız yanlış. "

"Nereye gideceğiz daha yeni taşınmadık mı zaten. "

"Kimsenin bilmediği ormanlık yere. Adamsız gideceğiz. O haini bulana kadar normal bir evde yaşayamayız. Ben yanınızda olsamda olmasam da Kemal hep başınızda duracak. "

"Köstebek belli değil diyorsun ya oysa?"

"Sahilde iki gün kaldık ve sadece ikimiz vardık. Buna rağmen bir şey olmadı. Eğer yerimizi bilselerdi bizi oradan sağ çıkarmazlardı. Yani anlayacağın o kişi Kemal değil. "

"Haklısın."

"Ablamı çağıracağım burada bekle Ada hemen geliyoruz. Ne kadar geç kalırsak gitmek için o kadar zarar. "

Tamam anlamında kafamı sallamamla birlikte arkasını dönüp gitmişti. Tekrardan haklıydı. Olayı bilmese bile Adnan’ın karşılıksız iş yapmayacağını anlamıştı oda. Her an kararından cayabilir ya da dosyanın sahte olduğunu anlayıp bir ton adam eşliğinde eve kurşun yağdırabilirdi. Bu plan için pişman olmuyorda değildim. Eğer orada ölüp gitseydim kimseye zararım dokunmayacak, daha yeni tanıdığım iki insanın canı tehlikede olmayacaktı...

Evden yaklaşık on dakika uzaklıktaydık. Arabaya bindiğimizden beri önde oturan Ayla gözlerini dikmiş memnun olmayan bir ifadeyle aynadan beni süzüyordu. Rahatsızdım bu durumdan ama bir şey de diyemiyordum çünkü diyecek hakkı kendimde bulmuyordum. Benim yüzümden sürekli evinden oluyordu neticede. Derin sessizlik devam ederken Araf’ın bozmazıyla Ayla’da bakışlarını üstümden çekmişti.

"Çok olaylar girdi araya o yüzden sana kıyafette alamadık Ada. "

"Önemli değil, birkaç gün bunlarla idare ederim. "

"Sıkıntı da orası ya. Kaç gün kalacağımız belli değil belkide hafta. Hep aynı şeylerle nasıl duracaksın. "

"İki, üç gün kadarıyla diye tahmin etmiştim."

"Ama değil. Abla seninde eve dönüp eşyalarını alman riskli olur. Yakınlarda olan mağazalardan birine sizi bırakayım.
Ben dışarıda beklerim. "

"Tamam."

"Çok oyalanmayın. He birde- "

Para verecekti muhtemelen. Göz temasını benimle kursada bir anlık boşluğuma gelip elimi uzatmamıştım çünkü tamda tahmin ettiğim gibi havada kalacaktı. Haklıydı, bana vermesi saçmalık olurdu. Daha iki gün önce tanıdığı kıza kartını verecek değildi ya. Gömleğinin cebinden çıkarttığı kredi kartını Ayla’ya vermiş daha sonra daha hızlı sürmeye başlamıştı. Beş dakika ardından durduğunda Ayla’yla birlikte arabayı terk edip arkamızdan gelen Kemal’le birlikte önümüzde duran büyük alış veriş merkezine girmiştik.