The One Who Must Live

31 1 0
                                    



" Έκαναν λάθος Άρθας, όλοι τους, και φοβάμαι πως δεν έχουμε άλλα χρονικά περιθώρια." ακούστηκε η φωνή του βασιλιά, καθώς ο ίδιος κοιτούσε έξω από το παράθυρο. "Ο Μάλνους έρχεται και ψάχνει τον μικρό" συνέχισε με σταθερή χροιά.

Κάτι περίεργο συνέβαινε εκείνη την ημέρα. Ο καταγάλανος ουρανός πάνω από την Ντράγκαραν είχε αρχίσει εντελώς απρόσμενα να παραδίδεται στο πυκνό σκοτάδι, αν και ο ήλιος ακόμα βασίλευε καταμεσής του απέραντου ουρανού. "Μαγεία" φώναζαν πανικόβλητοι οι πολίτες ενώ έτρεχαν να κρυφτούν στα σπίτια του. "Έρχονται μάγοι" φώναζαν τρομοκρατημένοι.

Ο Άρθας στεκόταν εντελώς ακίνητος λίγα μέτρα πίσω από τον βασιλιά παρατηρώντας και αυτός έξω από το παράθυρο με αγέρωχο όμως βλέμμα. Ήταν η προσωπική φρουρά του βασιλιά αλλά θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν και πιστός του φίλος.  Ο βασιλιάς τότε γύρισε προς το μέρος του. Μια απόγνωση διακρινόταν στα καστανά του μάτια μα προσπαθούσε να την κρύψει με το θάρρος του. "Ήρθε η ώρα" του είπε χαμηλόφωνα.

Η γυαλιστερή του πανοπλία έγινε ξαφνικά αποπνικτική. Έβγαλε το μεταλλικό του κράνος και το άφησε από τα χέρια του χτυπώντας το μαρμάρινο πάτωμα κάνοντας έναν εκκωφαντικό ήχο. Ύστερα με βλέμμα καρφωμένο στον βασιλιά του, που στεκόταν ακριβώς απέναντί του, τράβηξε το σπαθί του από τη δερμάτινη θήκη και γονάτισε μπροστά του με σκυμμένο βλέμμα. Το σπαθί του το κρατούσε όρθιο μπροστά του με την μύτη του να ακουμπά το πάτωμα. Ξαφνικά σήκωσε ελαφρώς το βλέμμα του.

"Ήμουν πάντοτε πιστός σ'εσάς, βασιλιά μου, και πάντοτε θα είμαι έως την στιγμή του θανάτου μου." είπε με βαριά φωνή κάνοντας μία μικρή παύση. "Αν θεωρείται την ζωή του μικρού σημαντικότερη από την δική σας, τότε θα τον προστατεύσω με τη ζωή μου" και η φωνή του ξαφνικά μαλάκωσε λίγο.

"Είμαι σίγουρος πως θα το κάνεις πιστέ μου φίλε. Τώρα σήκω,σερ Άρθας" του είπε  έχοντας βάλει τα χέρια του στους ώμους του. "Ακολούθησε με. Δεν έχουμε χρόνο. Μπορεί να είναι ήδη εδώ"

Μαζί οι δύο άνδρες ξεκίνησαν να βαδίζουν βιαστικά στους πλέον σχεδόν ερημωμένους διαδρόμους του παλατιού, έως ότου και ο ατελείωτος διάδρομος τους έβγαλε μπροστά σε μια μεγάλη κλειστή πόρτα. Ανοίγοντας την επιβλητική πόρτα εμφανίστηκε μπροστά τους ένα πλουσιοπάροχα επιπλωμένο δωμάτιο το οποίο ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο από έναν απλό επαρχιακό σπίτι. Ακολουθώντας το βηματισμό του βασιλιά, προχώρησαν αργά προς το κρεβάτι στην άκρη του δωματίου.

Πάνω σ'αυτό βρίσκονταν δύο όμορφα μικρά αγόρια που όλως παραδόξως κάθονταν ατάραχα. Δε θα ήταν μεγαλύτερα από τριών χρονών. Τότε ο βασιλιάς κοιτώντας τα νοσταλγικά, άπλωσε τα χέρια του και άρπαξε το ένα στην αγκαλιά του. Το βλέμμα του έπεσε σ'αυτό που βρισκόταν ακόμα πάνω στο κρεβάτι. Τα μάτια του πλημμύρισαν με δάκρυα. Εκείνη τη στιγμή γύρισε και έδωσε το μικρό που κρατούσε στον σερ Άρθας. 

Αυτός πήρε το παιδί και το κράτησε στο αριστερό του χέρι ακουμπώντας το πάνω στο κρύο μέταλλο της πανοπλίας του. Το νεαρό αγόρι ξέσπασε σε κλάματα. Χωρίς να χάσει χρόνο, με το δεξί του χέρι τράβηξε ξανά το σπαθί του απλά κρατώντας το. Παίρνοντας μια βαθιά εισπνοή γύρισε την πλάτη του και ξεκίνησε να περπατά γρήγορα, σχεδόν τρέχοντας, προσπαθώντας να φυγαδεύσει το αθώο αγόρι. Χωρίς να έχει προχωρήσει πολύ, γύρισε για μια στιγμή το κεφάλι του προς τα πίσω, για μια τελευταία φορά, διατηρώντας τον βηματισμό του. Ο βασιλιάς καθόταν στο κρεβάτι χαϊδεύοντας τα μαλλιά του μικρού. Αν και σχεδόν ακαριαία ξανακοίταξε μπροστά του, άκουσε μια δυνατή αλλά τρεμάμενη φωνή. "Μετάτρεψέ τον  στον άνδρα που πρέπει να γίνει Άρθας. Είναι η μόνη μας ελπίδα!" ακούστηκε να λέει η φωνή του βασιλιά, με την έντασή της διαρκώς να ελαττώνεται καθώς ο ίδιος χανόταν στους ατελείωτους διαδρόμους.

Βγήκαν από ένα μυστικό πέρασμα γρήγορα στους στάβλους. Άλλος ένας ιππότης βρισκόταν εκεί καβαλάρης, δίπλα στο λευκό του άλογο το οποίο ήταν ξεκούραστο και έτοιμο για την νέα περιπέτειά τους. "Πατέρα γρήγορα, δεν έχουμε χρόνο. Το Τάγμα των Σκιών ήδη βρίσκεται στην πόλη" του είπε ο άλλος καβαλάρης κοιτάζοντάς τον. Αμέσως  καβάλησε το λευκό άλογο καλπάζοντας προς τα προάστια της πόλης ώστε να αποχωρήσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ότι και αν μπήκε στο δρόμο τους δε στάθηκε ικανό να τους εμποδίσει, ξεκινώντας επιτυχώς την αποστολή τους.

Chronicles of Darkness - Τα Χρονικά του ΣκότουςWhere stories live. Discover now