Ο Λόργκαν και η Χάνα πανικόβλητοι έτρεχαν προς κάθε πιθανή κατεύθυνση έχοντας αποπροσανατολιστεί τελείως. Το μόνο που σκέφτονταν ήταν να ξεφύγουν από τον μυστηριώδη άνδρα που τους παρακολουθούσε νωρίτερα. Μα καθώς έτρεχαν τον έβλεπαν διαρκώς μπροστά τους, εντελώς ακίνητο απλά να τους κοιτά με έντονο βλέμμα. Τα μάτια του ίσα που διακρίνονταν, και αυτό χάρη στο φως του ήλιου που αντανακλούσε πάνω τους.
Κάποια στιγμή βρέθηκαν σ'ενα στενό μοναχικό δρομάκι μα όσο έτρεχαν μ'έσα σ'αυτό, τόσο αυτό στένευε έως ότου κατέληξε σε αδιέξοδο. Τα δύο παιδιά φτάνοντας στο αδιέξοδο γύρισαν και κοίταξαν πίσω τους. Δεν ήταν κανένας εκεί. Ξαφνικά από το πουθενά, ο ίδιος μυστηριώδης κουκουλοφόρος άνδρας εμφανίστηκε μέσα σ'ενα άνοιγμα των ματιών τους. Κανείς δε μιλούσε. Όλοι στέκονταν ακίνητοι και αμίλητοι.
Ο Λόργκαν αμέσως πήρε το λόγο. "Ποιος είσαι και γιατί μας παρακολουθείς ?" ρώτησε τον άγνωστο άνδρα, ο οποίος συνέχισε να διατηρεί τη σιωπή του.
Τα δύο παιδιά έβλεπαν μια σπίθα στα μάτια του, μία λάμψη. Αμέσως η Χάνα προσπάθησε, σηκώνοντας το σκήπτρο της, να του επιτεθεί μα το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο. Ένας πίδακας φωτιάς ξεπετάχτηκε από το πουθενά κατευθυνόμενος προς τον μυστηριώδη άνδρα, μα σχεδόν ακαριαία χάθηκε στο έδαφος, λες και έλιωσε. Σπίθες δημιουργήθηκαν μα δεν ήταν ικανές να βλάψουν τον επικείμενο εχθρό. Βλέποντας τι συνέβη, ο Λόργκαν χωρίς να χάσει χρόνο άρπαξε το σκήπτρο της Χάνα της το έστρεψε προς τον άνδρα μα τίποτα δε συνέβη. Το χαμόγελο ήταν εμφανές πλέον στο πρόσωπο του άνδρα. Είχε μπροστά του δύο νεαρούς μάγους που δε μπορούσαν ούτε να κάνουν κάποια τυπική μαγεία, όχι να τον βλάψουν αλλά έστω να τον εντυπωσιάσουν.
Δεν συνέβη αυτό που περίμενε ο Λόργκαν. Περίμενε περισσότερα από τον εαυτό του, γι'αυτον ακριβώς το λόγο και δε τα παράτησε. Προσπάθησε ξανά. Αυτή τη φορά έκλεισε τα μάτια του και προσπάθησε να συγκεντρωθεί. Μα πάλι τίποτα. Η αμηχανία της στιγμής ήταν έντονη. Πάνω που πήγε να πάρει τον λόγο ο άνδρας απέναντί τους, ένα ξαφνικό πύρινο κύμα ξεπετάχτηκε και κατευθύνθηκε προς τον μέρος του με ταχύτητα. Το χαμόγελο στο βλέμμα του άνδρα πάγωσε απότομα και αντικαταστάθηκε από ένα αίσθημα έκπληξης. "Τα πιτσιρίκια τελικά έχουν περισσότερα να αποδείξουν απ' ότι πίστευα" ήταν η σκέψη του.
Ο άνδρας σήκωσε το χέρι του σταματώντας το και μετατρέποντάς το σε πύρινη βροχή που έπεφτε στο έδαφος. Μα ο Λόργκαν σε μία ξαφνική κίνηση επιμονής κούνησε και τα δύο του χέρια με δύναμη. Η βροχή αυτή πήρε πάλι μορφή, αυτή τη φορά πιο ορμητική από πριν και πιο ανεξέλεγκτη. Με ταχύτητα συνέχισε την αρχική της κατεύθυνση φέρνοντάς στον άνδρα σοκ αλλά και έκπληξη. Σήκωσε τα χέρια του κάνοντας μία προσπάθεια μα δε κατάφερε να αποτρέψει το αναπόφευκτο. Τότε, από το χιτώνα του αναγκάστηκε να τραβήξει το σκήπτρο που ήταν μακρύ, λιτό αλλά επιβλητικό το οποίο και χτύπησε μία φορά στο έδαφος. Αν και το πύρινο κύμα στριφογύρισε λίγο στον αέρα τελικά ξεθύμανε και έπεσε στο έδαφος σε μορφή βροχής.
"Εντυπωσιακό νεαρέ Λόργκαν. Απλά ... εντυπωσιακό!" αναφώνησε χαμηλόφωνα ο μυστηριώδης άνδρας. Ίσα που σήκωσε και κοίταξε τα δύο παιδιά μα τότε άκουσε μια βροντερή φωνή πίσω του. "Μία κίνηση ακόμα μάγε και σε σκότωσα!"
"Χαίρομαι που σε ξανασυναντάω Άρθας" απάντησε προτού καν γυρίσει και δει τον ξένο που επενέβη. Ο άνδρας γύρισε και είδε τον Άρθας ντυμένο με απλά καθημερινά, φτωχικά και επαρχιώτικα ρούχα μα με το σπαθί του στα χέρια του κρατώντας το και με τα δύο σφιχτά.
"Μπάλντγουιν ?" ρώτησε έκπληκτος ο Άρθας ίσα που βλέποντας την όψη του άνδρα. "Έχω να σε δω από ..." συνέχισε μα κοντοστάθηκε για μια στιγμή.
"Δε χρειάζεται να με βλέπεις όποτε είμαι τριγύρω Άρθας. Βλέπω και επεμβαίνω όποτε πιστεύω πως χρειάζεται. Αλλά ναι, η τελευταία φορά που συναντηθήκαμε ήταν τη Μαύρη Νύχτα!" του απάντησε μονότονα ο Μπάλντγουιν βγάζοντας την κουκούλα του και φανερώνοντας το πρόσωπό του. Είχε έντονα μαύρα μαλλιά και καστανά μούσια με μια ελαφρώς κόκκινη απόχρωση. Το βλέμμα του αν και νέος, φαινόταν κουρασμένο και γερασμένο αλλά και επικίνδυνο.
" Ήσουν θείε εδώ στην πόλη την Μαύρη Νύχτα ? Και γιατί σε φωνάζει Άρθας ?" ρώτησε έντονα και με προβληματισμό στα μάτια του ο Λόργκαν.
Ο Άρθας κατέβασε το σπαθί του ακουμπώντας η μύτη του το έδαφος. Προσπαθούσε να βρει τα κατάλληλα λόγια να απαντήσει μα δε του έρχονταν. Ο Μπάλτνγουιν πήρε έτσι το λόγο. "Το πραγματικό όνομα του θείου σου όντως είναι Λάιοντορ, αλλά πάντα για λόγους ασφάλειας όσοι μπαίνουν στη φρουρά του βασιλιά επιλέγουν ένα άλλο καινούριο όνομα προκειμένου να προστατέψουν την οικογένειά τους από τους εχθρούς του βασιλιά. Ο θείος σου διάλεξε το όνομα Άρθας"
"Είναι πολλά που δε γνωρίζεις Λόργκαν και πολλά που θα ήθελα να σου πω, μα δυστυχώς δεν είναι ούτε η ώρα ούτε το μέρος για να γίνει αυτή η συζήτηση" είπε ο Άρθας κρύβοντας το σπαθί του. "Πάμε να φύγουμε όλοι από εδώ και θα σου πω ό,τι θέλεις να μάθεις"
"Είναι πολλά που πρέπει να μάθεις νεαρέ Λόργκαν. Η ώρα σου έφτασε και πρέπει να δράσεις. Οι σκιές μαζεύονται σιγά σιγά και πρέπει να προετοιμαστούμε για ακόμα μία μεγάλη νύχτα" του είπε με στόμφο ο Μπάντγουιν υψώνοντας το βλέμμα του στον ουρανό.
DU LIEST GERADE
Chronicles of Darkness - Τα Χρονικά του Σκότους
Fantasy#1 σε epic (4/19) #2 σε evil (4/19) #2 σε μάγοι (4/19) #3 σε wizard (4/19) #8 σε magic (4/19) #9 σε μαγεία (4/19) Ο νεαρός Λόργκαν, ο οποίος μεγαλώνει με τον θείο του στο βασίλειο των ανθρώπων, ζει σ'έναν φαινομενικά ειρηνικό κόσμο έως ότου το Τάγμα...
