ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားနဲ႔သိခဲ့တာ
အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ ကိုးႏွစ္.....
ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္ခဲ့တာ ေျခာက္ႏွစ္.....
လူေတြကေျပာတယ္....
အခ်ိန္ၾကာသြားရင္ အရာအားလံုးေျပာင္းလဲကုန္မွာတဲ့....
သူတို႔ေျပာတာလည္း မွန္တာပဲ....
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုထဲမွာ အတူ႐ွိေနတာေတာင္မွ
ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကို အျမဲေငးၾကည့္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး....
ကြၽန္ေတာ့ဘက္ကစၿပီး စကားေတြ
လာမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး.....
ခင္ဗ်ားလုပ္သမ်ွ လိုက္ၾကည့္ေနႏိုင္တဲ့အထိ
ကြၽန္ေတာ့အခ်ိန္ေတြမအားေတာ့ဘူး.......
မေျပာင္းလဲတာလည္း႐ွိေသးတယ္....
ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားဆီက ဥေပကၡာေတြ....
ႁခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူ
မေျပာင္းမလဲ႐ွိေနတုန္းပဲ......
ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ.....
အတိတ္ကိုစြန္႔ၿပီး ခင္ဗ်ားမပါတဲ့ အနာဂတ္ကို
ေလ်ွာက္လွမ္းရမလား.....
ဒါေပမဲ့ ဘယ္တုန္းကမွ မတြဲဖူးခဲ့တဲ့
ခင္ဗ်ားလက္ကို လႊတ္ခ်ရမွာ
ကြၽန္ေတာ့အတြက္ အရမ္းခက္ခဲတယ္....
စြန္႔လႊတ္ခ်င္မိတဲ့အခါ
ရခဲ့ဖူးတဲ့ ခင္ဗ်ားအျပံဳးတစ္ခ်ိဳ႕က
ကြၽန္ေတာ့ကိုတားတယ္.....
ေနာက္ဆုတ္လို႔မရ.....ေ႐ွ႕တိုးဖို႔လည္းမျဖစ္ႏိုင္နဲ႔....
ဒီလိုပဲ... ခင္ဗ်ားနဲ႔ကြၽန္ေတာ္က အခုထက္ထိ ေဝးကြာျမဲ ေဝးကြာဆဲ.....
Han_Me
