Sweet Lies

part-7

"Luhan ငါ​ေျပာစရာ႐ွိတယ္​"

အလုပ္​မသြားခင္​မနက္​စာ​ေလး​ ​ေကြၽးခ်င္​လို႔အားတက္​သ​ေရာျပင္​ဆင္​ကာ ​hyungနဲ႔အတူတူစားရန္​ ​စားပြဲတြင္​စိတ္​႐ွည္​လက္​႐ွည္​ထိုင္​​ေစာင္​့​ေနမိသည္​...မနက္​မိုးလင္​းသြားႏိႈးကတည္​းကအခုထိ မ်က္​ႏွာမၾကည္​မသာႏွင္​့ hyungဟာ မနက္​စာပင္​​ေျဖာင္​့​ေအာင္​တန္​း​ေအာင္​မစားဘဲ တစ္​ခုခု​ေျပာရန္​ဆိုင္​းျပင္​း​ေနသည္​...

"အ​ေရးမႀကီးရင္​​ေနာက္​မွ​ေျပာပါလား hyungရဲ႕ ...ကြၽန္​​ေတာ္​လဲအခ်ိန္​သိပ္​မရဘူး စားၿပီးတာနဲ႔​ေက်ာင္​း​ေစာ​ေစာသြားရမွာ စာ​ေမးပြဲအတြက္​ စာၾကည္​့တိုက္​သြားဖို႔႐ွိတယ္​"

ဘာ​ေျပာမလဲသူသိသည္​... hyungဟာ​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ သူ႔​ေၾကာင္​့ထပ္​ၿပီး စိတ္​႐ႈပ္​မခံႏိုင္​​ေတာ့ပံု​ေပၚသည္​...​အကုန္​ဖြင္​့​ေျပာကာသူႏွင္​့ ႐ွိ႐ွိသမ်ွ ဇယားအကုန္​႐ွင္​းခ်င္​​ေနမွန္​း သိ​ေသာ္​လဲ hyungကိုသူလက္​လြတ္​မ​ေပးႏိုင္​ပါ ...မနက္​စာအတူတူစားရင္​းၾကည္​ၾကည္​ႏူးႏူးျဖတ္​သန္​းမည္​ဟု စိတ္​ကူးထားတာ​ေလး​ေတြဟာလဲ ၾကက္​​ေပ်ာက္​ငွက္​​ေပ်ာက္​...

စကားစထပ္​မစလာခင္​ ပန္​းကန္​ထဲက ​ေပါင္​မုန္​႔မီးကင္​ကိုပါးစပ္​ထျဲဖစ္​သလိုထိုးထည္​့ ​ေကာ္​ဖီကို ​ေမာ့​ေသာက္​ကာ စားပြဲမွထလာခဲ့သည္​ ...

"Hyung သြားၿပီ​ေနာ္​ ည​ေနမွ​ေတြ႔မယ္​​ေစာ​ေစာျပန္​လာခဲ့"

​အ​ေနာက္​ကဘယ္​အခ်ိန္​လွမ္​း​ေခၚလိုက္​မလဲ ဆိုၿပီး တက္​ႏိုင္​သမွ်​ေျခလွမ္​းၾကဲမ်ားႏွင္​့ တိုက္​ခန္​းမွထြက္​လာမိသည္​ ...ကားမွတ္​တိုင္​နား​ေရာက္​လို႔ သတိျပန္​ကပ္​မိ​ေတာ့ သူ႔မွာအ​ေျပးတစ္​ပိုင္​း နဲ႔ ဖ႐ုိဖရဲ ​ေမာလို႔ပင္​​ေနသည္​...ဘဝကရင္​နာစရာ​ေကာင္​းတယ္​...ခ်စ္​​ေပးတဲ့ အ​ေဖက်​ေတာ့ မ်က္​စိ​ေ႐ွ႕တင္​ ​ေသြးသံရဲရဲနဲ႔ လက္​လြတ္​လိုက္​ရတယ္​...​ေဘးနားဘယ္​သူမွမ႐ွိမွာ​ေၾကာက္​လို႔ hyungကိုက်​ေတာ့လဲ သူ႔​ေၾကာင္​့စိတ္​႐ႈပ္​​ေနမွန္​းသိသိနဲ႔ အ႐ွက္​မ႐ွိ တြယ္​ကပ္​​ေနရ​ေသးတယ္​...

                       Sweet lies

တ​ေနကုန္​ အလုပ္​လုပ္​​ေနရ​ေသာ္​လဲ စိတ္​ကမ​ေျဖာင္​့ ...မနက္​က အ​ေလာတႀကီး ထြက္​သြားတဲ့​ေကာင္​​ေလး​ေက်ာျပင္​ငယ္​ငယ္​သာ သူ႔အာ႐ုံထဲ​ေနရာယူလို႔...​ေစာ​ေစာျပန္​ၿပီး စကား​ေလးဘာ​ေလး​ေျပာဦးမွပါ ...ကားပါကင္​နား​ေရာက္​​ေတာ့လူကအလိုလိုရင္​ခုန္​လာသည္​ ...ျပန္​ရင္​​ေစာင္​့​ေနမယ္​့လူ႐ွိမွန္​းသိလို႔လားမသိ အိမ္ဘဲ​ေစာ​ေစာျပန္​ခ်င္​​ေန​ေတာ့သည္​...႐ုံးဆင္​းတာ​ေတာင္​အိမ္​ျပန္​ဖို႔မစဥ္​းစားသည္​့သူက ႐ုံုး​ေစာ​ေစာဆင္​းသျဖင္​့ ဝန္​ထမ္​းမ်ား ထူးဆန္​းသလိုၾကည္​့လာတာကို​ေတာင္​မသိခ်င္​​ေယာင္​​ေဆာင္​ရ​ေသးသည္​...​ေဟာ...​ေတြ႔ပါၿပီ ​...အရိပ္​ျဖဴျဖဴလႊလႊ​ေလး ...​အသက္​ႏွစ္​ဆယ္​ရြယ္​က​ေလးစိတ္​မကုန္​​ေသးတဲ့​ေကာင္​​ေလး ...ဘယ္​​ေလာက္​​ေတာင္​မ်ားအ​ေဖျဖစ္​သူဆီကအခ်စ္​ခံၿပီး​ေနရပါလိမ္​့...ျပန္​​ေတြးမိျပန္​​ေတာ့လဲစိတ္​မ​ေကာင္​း...သူ႔ခမ်ာ အ​ေဖမ႐ွိအ​ေမမ႐ွိနဲ႔ မို့ကိုယ္​့အ​ေပၚတြယ္​တာ​ေန႐ွာသည္​ ...အမွန္​အတိုင္​းဖြင္​့​ေျပာလို႔နာက်င္​သြားမွာလဲမလိုလား...ဒီအ​ေျခအ​ေနအတိုင္​းဆက္​​ေနသြားရင္​​ေရာ? ...ၾကာရင္​ဘာ​ေတြဆက္​ျဖစ္​လာမွာလဲ...