About Chemistry || 석진

Κεφάλαιο 18🔞

JK:"Τρελάθηκες;;!"

YG:"Ξέρω που πηγαίνει. Είδα την διεύθυνση καθώς διάβαζε το μήνυμα. Πάρε την αστυνομία και πάμε να τον προλάβουμε."

Μαρία's pov

Είχα ήδη φτάσει στη διεύθυνση που έλεγε το μήνυμα.
Βρέθηκα σε ένα εγκαταλελημένο, απόμερο σπίτι. Ήταν ερημιά και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει.

Στάθηκα για λίγο και κοίταξα γύρω μου. Μπορεί να μην το έδειχνα αλλά φοβόμουν πολύ.
Φοβόμουν για το τι μπορεί να μου κάνει. Ήμουν πλέον ολομόναχη...

Δεν ήταν έτσι όταν τα είχαμε... Ή μάλλον δεν τον ήξερα τόσο καλά όσο νόμιζα.
Δεν έβλεπα ότι είχε πολλά ελαττώματα όταν ήμουν μαζί του.
Κάποιες φορές μου φερόταν απότομα ή τόνιζε κάποια ελαττώματα δικά μου για να νιώσει εκείνος καλύτερα. Είχε τύχει να το κάνουμε και μετά απλώς να με αφήσει και να φύγει.
Όταν του τα έλεγα αυτά μου ζητούσε συγγνώμη κι εγώ τον συγχωρούσα...
Ήμουν τόσο τυφλωμένη που αγνοούσα τα ελαττώματά του, μέχρι που με χώρισε εκείνος.
Ήμουν ηλίθια, το ξέρω. Το κατάλαβα μετά, και μόλις το συνειδιτοποίησα όλα τα συναισθήματα μου για εκείνον πάγωσαν και ένιωθα κορόιδο.

Τώρα που με ζήτησε πίσω και εγώ του είπα για πρώτη φορά όχι, έχει πάθει ψύχωση με αυτό και δεν ξέρω έως που μπορεί να φτάσει.

Άκουσα, ξαφνικά βήματα από πίσω μου και σήκωσα το βλέμμα μου, βγαίνοντας από τις σκέψεις μου, αλλά δεν γύρισα.
Ήξερα ποιος ήταν.

Α:"Μωράκι μου?"

Γύρισα προς το μέρος του χωρίς τον κοιτάξω στα μάτια.

Α:"Όπως πάντα στην ώρα σου. Λατρεύω τις γυναίκες που δεν αργούν."

Πάλι δεν απάντησα.

Άπλωσε το χέρι του γύρω από τον σβέρκο μου και πλησίασε στο αυτί μου.

Α:"Ακολούθησέ με και σου έχω μία έκπληξη." Μου ψυθήρισε.

Με έσυρε μέσα σε αυτό το ερειπωμένο σπίτι και μπήκαμε σε ένα παλιό δωμάτιο.

Μόλις αντίκρισα τι βρισκόταν στο δωμάτιο αυτό ένιωσα έναν κρύο ιδρώτα να με λούζει και ένιωθα τα πόδια μου να τρέμουν....

Μέσα λοιπόν υπήρχε ένα διπλό κρεβάτι και δίπλα μερικά δοκάρια στα οποία κρέμονταν 3 μαστίγια, 2 ρόπαλα, μερικά σχοινιά, χειροπέδες, δερμάτινες ζώνες και ένα μαχαίρι.

Με άρπαξε και άρχισε να με φιλάει άγρια αλλά δεν ανταπέδηδα. Γύρισα το πρόσωπό μου από την άλλη για να τον αποφύγω αλλά τότε με χαστούκισε τόσο δυνατά που με έκανε να πέσω πάνω στο κρεβάτι.

Ξεκρέμασε το μαχαίρι και ήρθε από πάνω μου. Με μία ζώνη έδεσε τα χέρια μου μαζί στα κάγκελα του κρεβατιού και με το μαχαίρι έσκυσε τα ρούχα μου αφήνοντας με μόνο με τα εσώρουχα.

Α:"Λέω να τελειώσουμε αυτό που αρχίσαμε εχθές το βράδυ. Μόνο που τώρα δεν θα μας διακόψει κανείς." Είπε με ένα σατανικό χαμόγελο.

Μ:"Είσαι ψυχοπαθής!"

Πήρε στα χέρια του μία από τις ζώνες και με βάρεσε δυνατά με αυτήν στην κοιλιά. Από το στόμα μου ξέφυγε ένα βογγητό πόνου.

Α:"Το ξέρω αγάπη, εσύ δεν το ήξερες."

Με γύρισε απότομα από την άλλη πλευρά και με τη ζώνη άρχισε να χάιδεύει όλο μου το κορμί. Σταμάτησε ξαφνικά την ελαφριά κίνηση της ζώνης και με χτύπησε ξανά με όλη του τη δύναμη, αυτή τη φορά στα οπίσθια.

Α:"Το γκομενάκι σου σε παράτησε βλέπω."

Μ:"Είναι πολύ καλύτερος από ότι θα μπορέσεις να είσαι εσύ ποτέ, άχρηστε!"

Γέλασε ειρωνικά και συνέχισε να με χτυπάει στην πλάτη.

Ο πόνος ήταν φρικτός. Δάκρυα άρχισαν να κυλλάνε ανεξέλεγκτα από τα μάτια μου και μέσα από τους λυγμούς μου τον παρακαλούσα να σταματήσει.

Μετά από λίγο σταμάτησε αυτό το βασανιστήριο και με γύρισε πό την άλλη.
Εκουμπώντας το σώμα μου στο σεντόνι το ένιωθα να καίγεται.

Άφησε τη ζώνη στην άκρη και τώρα πήρε στα χέρια του ένα δερμάτινο ρόπαλο.
Το σήκωσε απειλητικά προς το μέρος μου και ήταν έτοιμος να με χτυπήσει.
Έκλεισα τα μάτια μου και σφύκτηκα ολόκληρη περιμένοντας το χτύπημα.

Αντί αυτού άκουσα ένα δυνατό θόρυβο και μετά μία αντρική φωνή.

Στο άκουσμα αυτής της ένιωσα ένα μέρος του πόνου μου να με εγκαταλείπει....

??:"Φύγε από πάνω της ψυχάκια γιατί θα σε κάνω να το μετανιώσεις!!!"