İlk Hikâye: Tehlikeli
İkinci Hikâye: Düşman
Yan Hikâye: Şeytanın Bahçesi
.
Mary, ileride yaşayacağı hayatın kan ve ölüm ile çevrili olacağını aklının ucundan bile geçirmemiş bir kızdı. Evlerinin hemen yanında yaşayan gizemli adam hakkında bilmediği...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Final Bölüm Şarkısı; Paris Paloma - The Fruits
×
Dışarıdaki yağmur hızlanıyordu. Sanki gökyüzü bile ters giden bir şeylerin olduğunu biliyor ve uyarmak adına art arda yıldırımlar gönderiyordu.
Mary, Victor ve Leonardo masaya geçip sessizce yemeklerine başladılar. Fakat Mary'nin gözü doldurulmayı bekleyen şarap şişesine takılıp duruyordu. Bu gece için bir cinayet planlamıştı, iki değil. Ve her ne kadar Leonardo Ölümsüzler'den biri olsa da, bir önceki karşılaşmalarında kendisini kurtaran kişi olmuştu. Ve her ne kadar onun insanları Ölümsüzler'den birine çevirme gücü olduğunu bilse de, bunun haricinde hakkında tek bir şey bile bilmiyordu. Bu da yargısız infaz olurdu, masum birini öldürmüş olma ihtimalini göze alamazdı. Mary'nin tek bir hedefi vardı, o da Victor idi.
"Bu gece oldukça sessizsin, sevgilim?" dedi Victor, havadaki sessizliği bozarak. Bir yandan da tabağındaki bifteğini ustaca kesiyordu.
"Ben, şey..." dedikten sonra boğazını temizledi. "Heyecandan olmalı."
Victor gülümsedi. "Heyecanlı olman çok normal. Ama merak etme sevgilim, yarın sabah bambaşka biri olarak uyanacaksın. Öyle değil mi, Leonardo?"
O sırada bardağındaki suyu yudumlayan uzun boylu adam bardağını masaya koydu ve "Evet." dedi. Hareketleri gergin, ses tonu ise soğuktu. Yaptığı veya daha doğrusu yapacağı şeyden memnun olmadığı belliydi.
Belki Mary bu adamla anlaşabilirdi. İyi birine benziyordu. Sahip olduğu güçten hoşnutsuz biriydi ve eğer Mary gerçekleri anlatırsa yardımı bile dokunabilirdi.
"Sizi de böyle aceleyle çağırmak istemezdik." dedi Mary, olabildiğince normal görünmeye çalışarak.
Leonardo cevaplamadan önce soğuk bakışlarla Victor'a baktı. Ardından önüne döndü ve kadınla konuşmadan önce de bakışlarını yumuşattı. "Ben de böyle aceleyle çağrılmak istemezdim. Fakat ne yazık ki her zaman istediklerimiz olmuyor."
Bir de bana sor, diye geçirdi içinden Mary. Adamın isteksizliği biraz daha umut oldu.
"Thomas'ın dediği kadar şakacıymışsın." dedikten sonra kahkaha attı, Victor. "Hepimiz ortak bir amaç için buradayız." Kelimelerindeki ton âdeta dikkatli ol diye bağırıyordu.
Ama Leonardo, Victor'u umursamadı bile. Biraz ilerisinde oturan kadına doğru döndü yeniden. "Dönüşmek istediğinizi duyunca çok şaşırdım. İlk karşılaşmamız pek de iyi geçmemişti. Fikrinizi ne değiştirdi?"
Bu sorunun üstüne Mary istemsizce yutkundu.
"Evet sevgilim, ona fikrini neyin değiştirdiğini anlat." dedi neşeyle, Victor.
Genç kadın gerginliğini örtmek için çok çabalıyordu. Yüzüne en iyi gülümsemelerinden birini takındı. En azından takınmaya çalıştı ve başarılı olduğunu umdu. "Victor'a olan aşkım, tabii ki de."
