Hoop, Geloof en Liefde. (Flikken Maastricht.)

28.

Eva liep naar Mechels om te vertellen dat ze rond 13 00 bij de school zouden gaan staan wachten. 'Oké, ik hou mensen vrij voor het geval het echt uit de hand loopt' Eva knikte. Marion liep naar Eva. 'Wat is er met Wolfs?' Eva haalde haar schouders op 'als jij het weet?' En ze slaakte een zucht. Ze draaide haar om 'waar is hij eigenlijk?' 'Hij liep net weg' beantwoorde Romeo haar vraag. Eva ging achter haar bureau zitten en pakte haar mobiel, ze zocht Wolfs op in haar contacten lijst en drukte op het groene hoorntje. 'Dit is de voicemail..' 'stik toch!' Kwaad gooide ze haar mobiel op het bureau. Ze stond op en liep naar buiten. Niet wetende dat iedereen haar na keek.

Ze ging zitten op de trap, haar hoofd rustend in haar handen. Marion kwam naast haar zitten. 'En nu ga je me vertellen wat er aan de hand is' Eva keek Marion aan. 'Werkelijk waar, ik heb geen idee' Eva vertelde haar over wat Wolfs gisteren tijdens de wandeling had gezegt, en dat hij na die tijd erg kort af was. Marion zuchtte 'er is ook altijd wel iets met jullie' probeerde ze op een grappige toon te zeggen. 'Je hebt gelijk' Eva keek Marion aan. 'Het was een grapje Eef' Eva dacht na, er was inderdaad altijd wel iets, het was nooit een week helemaal goed, altijd wel wat. 'Eva?' Marion gaf haar een duw. 'Ja een grapje' herhaalde ze de woorden van Marion. 'Waar is Wolfs toch?' Geïrriteerd stond ze op en liep terug naar binnen, gevolgd door Marion.

Wolfs kwam binnen. Stil liep hij naar zijn bureau en nam plaats. Eva keek hem kwaad en tegelijkertijd vragend aan. Maar Wolfs keek niet op of om. Het was inmiddels al bijna 13.00, Eva stond op 'Ga je mee? Of blijf je hier?' Vroeg ze nog steeds geïrriteerd. Wolfs stond op en trok zijn jasje aan. Mechels kwam haar kantoor uit. 'Ik heb mensen klaar staan, als.jullie het niet vertrouwen bellen he?' Eva knikte. Wolfs en Eva stonden voor de school, het was stil in de auto. 'Jij gaat me nu vertellen wat er is, anders..' Wolfs draaide zich om. Eva haalde adem. 'Anders.. kom op Wolfs?' Nog altijd keek Wolfs naar Eva, 'weet je wat, je hebt gelijk dit kan niet, werk en prive' ze durfde Wolfs niet aan te kijken. Wolfs gaf Eva een duw 'kijk' Eva keek naar de richting die Wolfs aangaf. Een verdachte jonge man liep het gebouw binnen. Enkele seconden later renden  er studenten het plein op. Wolfs stapte uit de auto en pakte de kogel vrije vesten terwijl Eva versterking vroeg. Ze deden de vesten aan, met hun wapen voor zich liepen ze het gebouw binnen.