BİRAZ DA YALNIZ (Tamamlandı)

KARA HABER...

Elif :

"Nasılsın ? " omzuma dokunan elle irkildim. Aynı zamanda kan beynime sıçradı :

"Nasıl mıyım ? Nasılım biliyor musun ! B*k gibi ! Üç arkadaşımı da
saatlerdir göremiyorum. Açelya da acısından yoğun bakımda.!
Onlara destek olacağım yerde g*tümü koltuğa sermiş oturuyorum boş boş... Sence nasıl olabilirim ?! "

Mehmet'te çok üzgündü. Ona yüklendiğimin farkındaydım. Ne de olsa bizim arkadaşımızdı. Ama yüklenecek yer arıyordum.
Sinirimi birinden çıkartmak , rahatlamak istiyordum.

Ağlayışımı kesen şey : Bir sürü doktorun Yalçın , Sinan ve Dilara'nın
odasına koşmasıydı.

Ben de onları takip ettim.

En yakın oda Sinan'ın olduğundan ilk oraya girdim.

Sinan'ın bağlı olduğu makineden sesler yükseliyordu.

Doktor kalp masajına başladı. Sanki o yaptıkça ben ordan uzaklaşıyordum.

Doktor son bir kez makineye baktı. Hala devam ediyordu masaja...

Ama sonra birden makinenin sesi kesildi !

Kesilen sadece o makinenin sesi miydi ?

Hayır !

Kesilen ; hayatla aramdaki ince bağlardan da biriydi.
Kesilen ; oksijen üreten ağaçlarımdı ...
Kesilen ; kolumdu...

"HASTAYI KAYBETTİK !.. "

O odadan bana gelen son sesdi bu...

Ağlayarak Dilara'nın odasına yöneldim.

Doktorlar etrafında çember oluşturmuştu.
Yerde çırpınan bir kızın
kulakları kanıyordu aynı zamanda yüzünü pençeliyordu...

Kızın da yolu ablası gibi ameliyathaneydi...

"OLAMAAAAZZZ !!! "

Feryat dolu haykırışlarım tüm hastaneyi yürekten delerken Yalçın'ın odasına varmıştım.

Doktor kremsi şeyi bir alete sürüp birbirine sürtüştürdü.

Sonra Yalçın'ın göğsüne bastırıp çekti.

Yalçın'ın başının her yukarı kalkıp inişinde kalbim yerinden çıkıyordu.

Yine keder : "HASTAYI KAYBETTİK !!! "

Nolucaktı şimdi ?..
Ben ne yapmalıydım ?..

Ne yapmalıydım ki yüreğimin tarif edilemez acısı az biraz dinsindi..

Yok , ben de bulamıyorum...

Dayanacak güç kalmamıştı bende .

Her insan güçlüdür , dayanır...

Ama , bir yere kadar !

Bu büyük yükü bana yüklediği için kadere diyecek laf yok !

Dağıtan oydu , toplayacak olan yine o olacaktı ...

Ben kendimi karanlığa bırakırken kulağımda hala o ses :
"Seni seviyorum Açelya !
Bunu sakın unutma !
Arkamdan çok ağlayıp ,
Şu yüreğimi dağlama... "

Gerçek aşktı sizinkisi Yalçın .
Son nefeste dahi sevmek ... Hem de delicesine ...

Lütfen ⭐ ve 💬 eksik etmeyin.

⭐ ler motivasyonumu yükseltiyor ...

😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘