BİRAZ DA YALNIZ (Tamamlandı)

KAZA NASIL OLDU ?! 😢

Elif (Açelya'nın yakın arkadaşı ) :

Şu an Açelya , Yalçın , Dilara ve Sinan hala ameliyatta.Saatler oldu
arkadaş. Ameliyat yapmıyorlar , yeni bir organizma ortaya çıkarıyorlar mübarek...

Ben de çökmüştüm. Her ne kadar ayrı şehirlerde de olsak biz de bir
zamanlar kardeştik.

Başımı duvara yaslamıştım. Ve , o anı hatırladım :
Açelya'nın doğumgünü için gelmiştim ve biraz daha kalmaya karar vermiştim. Yalçın , Sinan ve Dilara beni aramıştı.

Açelya'ya gidelim diye...

Açelya da burda kalacağımı bilmediğinden güzel bir sürpriz olur diye kabul ettim.Hazırlandım ve yürümeye karar vererekten Açelya'nın evinin yolunu tuttum.

-----------------------

Eve varmama üç sokak kalmıştı ki kulaklarımı çok yüksek bir ses doldurdu.

Sanki...

Kocaman dev metal kütleler birbirleriyle sürtüşmüş gibiydi.

Çok korkmuştum.

Hemen bir sokak arkadan yükselen koca toz bulutları dikkatimi çekti.

Koştum.

Ama keşke koşmasaymışım...

Ben Yalçın'ın o halde haykırışını duydum ya, ölene kadar unutmam.

Karşımda ; yeni inşaata başlamış bir bina,hurdaya dönmüş bir araba ve...

Yıllardan beri kardeş olduğum arkadaşlarım vardı.

Sinan ; arabadan fırlamıştı. Sanırım kafasının çarptığı direk ,beyin
kanaması geçirdiğinin bir kanıtıydı.

Dilara ; Arabanın ön camının komple kırılmasıyla kafasına saplanmış cam parçaları ona çok kan kaybettiriyordu.

Yalçın ; Arabanın sürücü koltuğunun bulunduğu kapı açılmıştı.
Vücudunun yarısı dışardaydı. Her yeri kan olduğundan tanıması bile çok zordu...

Yüreğime sanki... Sanki , ateş değilde ...
Böyle... Kocaman bir buz parçası yer edinmişti...
Orası yanacağı yerde donuyordu.
İzin vermiyordu aklından başka bir düşünce geçsin...
İzin vermiyordu yürü...
İzin vermiyordu ağla , bağır , çağır...
İzin vermiyordu yere de çök...

Ama izin verdiği tek şeydi : YILMAMAK !

Hemen pes edecek insanlar değildik ya biz...
Biz , birlikte olunca bizdik...

Çevredekiler çoktan ambulansa haber vermişti.

Ambulanslar sıra sıra geldi ve kardeşlerimi alıp götürdüler.

Amk ambulansçı beni içeri almıyordu.

İttim onu. "Alma da gör ebenin a*ını !!! "

-------------------------

Hastaneye geldiğimizde kapıda büyük bir kalabalık vardı.

Hemen ameliyata aldılar...

--------------------------

Koridorları bir çığlık sesi doldurdu.

Ben gelenin Açelya olduğunu anlamıştım.

Önce zorluk çıkarsa da sonrasında yerinde durdu.

Ama bu sessizlik... hani derler ya "fırtına öncesi sessizlik" işte bu sessizlik o sessizlikti !

Herkesten uzaklarda bir köşeye sinmiştim.

Kahkaha , öfke , acı karışımı bir bağırış duyunca oraya döndüm.

Bu ses Açelya'ya aitti. Sanırım sinir krizi geçiriyordu.

(...)

Arkadaşlarımın hepsi gözgöre göre ölüyordu...
Benimse elimden hiçbir şey gelmiyordu...

Sinan , Yalçın❤Açelya ve Dilara yoğun bakımdaydı.

Doktoru görmemizle o yana fırladık :
"Her an her şey olabilir. Kendinizi en kötüsüne hazırlayın... " dedi.

Boğazına yapıştım k*ltak adamın.

Çevredekiler o p*çi elimden aldı.

"En kötüsüymüş. Heh ! Onlar iyileşecek tamam mı ? "

Biraz sakinleştim. Onlar için...

Kardeşlerim için güçlü olursam benimle gurur duyarlar diye...