Part 37

20 0 0
                                    


Pagpasok namin sa school, agad rin kaming pinauwi, dahil magkakaroon daw kami ng outing sa tagaytay at kailangang maaga kaming umalis, agad akong nag-impake ng mga damit dahil hindi naman sinabi kong ilang araw kami mag stay ron. Pagkalabas ko sa kwarto ko agad kong tinanong si Lola kong nasa kwarto pa rin ba si kyle




"Umalis na si Sir Kyle,sabi niya may kailangan daw siyang asikasohin ron."

"Ahh ganon po ba sige po, alis narin po ko, bye po."

Sumakay ako ng taxi papuntang school, kong saan nandon ang meeting place ng lahat. Si Steven ang agad nakapansin sa akin.

"Oii bestfriend cheer up, magkakaroon tayo ng outing sa tagaytay." masaya niyang sabi.

"Tama si Steven,dapat maging masaya ka."




O_____O natunganga ako sa nagsalita

"Lea?"

"Okay,sige,ang weird ko na, hayy pero first gusto kong humingi ng sorry sa lahat ng nagawa namin sayo. Nagseselos lang talaga ako sayo, pero ngayon hindi na, kaya sorry ulit." sabi niya at saka niyakap ako, nakita ko namang ngumiti si Steven kaya niyakap ko rin pabalik si Lea. Kong magiging ganito palagi kabait si Lea then I agree na dapat maging sila ni Steven.




Nag kwentuhan kaming tatlo sandali, pagkatapos dumating na ang bus na sasakyan namin, nasa harapan ako since yun lang naman ang upuan na nag-iisa lang. Tapos magkatabi sila Lea at Steven,sana magkatuluyan talaga ang dalawang toh. Nagsalpak lang ako ng headsit at nanatiling nakatingin sa labas.

Ano kayang gagawin ni Kyle don at bakit siya hindi sumabay sa amin? Na mi-miss ko na tuloy siya. Baka siya siguro ang naatasang mamili ng bahay kong saan kami mamalagi, kagaya ng ginawa noon ni Steven.




Nanatiling lutang ang isip ko,mga nasa 8:00 pm na kami nakarating ron, agad naman kaming tinuruan kong asan kami mamalagi, pero wala dun si Kyle. May kanya kanya rin kaming mga kwarto rito, at napaka hangin din, hindi na kailangan ng aircon dito. Sinabihan kaming magbihis muna at pababain na kami kapag natapos na. While ako naman simple lang ang sinuot ko, yung comfortable lang ako, paglabas ko...




"asan na sila?" napaka tahimik ng buong bahay, nakakatakot lang, buti at may mga ilaw, kainis ang bagal ko kasi, yan tuloy naiwan ako.

May nakakuha ng attention ko kaya lumabas ako ng bahay, may isang liwanag na nagmumula sa dalampasigan, don may isang sign na nakalagay na 'THIS WAY' umiilaw din ang bawat letra, baka dito sila pumunta, kaya tinahak ko ang daanang yun hanggang sa makarating ako sa isang yacht, sumakay ako, maliit lang naman eto pero napaka haba may kakaibang style ito, kaya alam na alam kong walang ibang tao, kundi ako, baka dito rin sila dumaan sa dulo ng yacht may isang sign ulit na ang nakalagay ay 'TO'.




Sa likod ng sign na yun may isang hagdanan patungo sa isang garden.Kaya agad ko itong tinahak, ang lamig lamig talaga ng hangin rito. Nang makarating na ako sa isang maganda at napaka maliwanag na hardin, kagaya eto sa pinuntahan namin noon ni Kyle, yung surprise date namin dahil sa parents niya. Sa gitna ng hardin may isang sign ulit at ang nakalagay ay 'HIS' at tumuturo sa ibang ruta na naman. Sinundan ko lang ang ilaw patungo sa kong saan natinuturo ng arow, hanggang sa makarating ako sa isang pavilion na puno ng mga bulaklak.



Nakapa ganda ng amoy rito at napaka presko at sa gitna ng pavilion ay may isang papel na nilgayan ng bato para hindi malipad at ang nakalagay ay ang sulat kamay na salitang 'Heart'.

At saka ko pa napagtanto ang mga words na yun,THIS WAY TO HIS HEART. Unti unting may isang pigura ang lumabas, hanggang nasundan eto at ngayon nakapalibot na sila sa pavilion, may hawak silang heart shape na papel at white rose. Hanggang sa lumitaw sa harapan ko ang lalaking matagal ko nang hinahanap, Naka navy blue toxedo siya at saka unti unting lumuhod sa harapan ko dala ang isang puting rosas.




Unti unti ring namuo ang mga luha sa gilid ng mga mata ko.

"Hi! hindi ko alam kong anong dapat kong sabihin, kasi kahit na palagi kong pina-praktis ang mga salitang gusto kong sabihin sayo, pag nakakaharap na kita nawawala na yun lahat, ganon mo ako naiimpluwesyahan, noon puno ang buhay ko ng galit, puot at sakit, dahil walang taong nakakaintindi sa akin, pero simula nong nasalo kita sa muntikan mong pagkahulog

sa fauntain nayun, nagbago na ang lahat.



Nagalit pa nga ako sayo non dahil palagi mong tinatanong ang pangalan ko.Charice Raina Cortez, pag marinig ko lang yang pangalan mo, hinahanap ka na agad ng puso ko, tinatanong ko ang sarili ko, baliw na ba ako?, Oo baliw na nga, baliw na baliw sayo, ikaw ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko, at hindi ko kayang mabuhay kapag wala sa tabi mo...Charice Raina Cortez,mahal na mahal kita,will you be my girl?"




At saka pa nagsiunahang tumulo ang mga luha ko, hindi ko na maramdaman ang mga benti ko, kaya lumuhod nalang ako sa harapan niya.

"kyle Sean Santos, nong una palang kitang nakita, tumibok na ang puso ko, simula non nagkaroon na ako ngdahilan sa buhay, simula non naramdaman ko kong gaano kasarap ang mabuhay, at ipinasasalamatan ko yun ng lubusan, Kyle sa tingin mo palang natutunaw na ako, sa tinig mo palang nababaliw na ako, sa tuwing nakikita kita gusto kong ipagsigawan sa mundo kong gaano kita kamahal, alam mo ba? Na minsan ko naring naisip na nasa lalaki ako at babae ka para maligawan kita kaagad? ganon




kita kamahal, at gagawin ko lahat para lang maipakita kong gaano kita kamahal, maghihintay ako sayo, kahit hanggang sa kabilang mundo, gusto kong ikaw ang makasama ko hanggang sa pagtanda ko.

Kyle Sean Santos, you are the greatest gift the Lord had give to me and I will treasure everysecond of everyday with you, And YES, I will, I will be your girlfriend."




At saka nagyakapan kami ng mahigpit,nanatili nakaluhod, narinig ko ang palakpakan ng mga classmates ko, ng nakatayo na kami at unti unti umalis ang mga classmates ko bigla niya akong hinalikan, ninamnam ko ang bawat oras na ginawa niya, eto ang matagal ko ng hinihintay at sa wakas nangyari na rin.




"I love you." sabi niya

"I love you to." sabi ko habang yakap yakap siya.




This night. Atlast dumating narin.

The Greatest Gift I haveWhere stories live. Discover now