Gece | Texting

0.4

Gece: Ben sevilmek ne bilmiyorum,bilinmeyen. (02.01)

Gece: Sevmek ne bilmiyorum. (02.01)

Gece: En yüksekteyken en dibe düştüm ve en yakınlarım bile ben yerdeyken bir tekme savurdu bana. (02.01)

Bilinmeyen numara|Çevrimiçi

Gece: Söylesene, nasıl güveneyim? (02.02)

Gece: Nasıl hiçbir şey yokmuş gibi birilerinin sevgisine inanayım? (02.02)

Bilinemeyen numara: Bana güvendiğini hissediyorum Gece. (02.05)

Bilinemeyen numara: Ama güvenmek istemiyorsun çünkü korkuyorsun. (02.05)

Bilinmeyen numara: Orospu çocuğu Mete yüzünden mi? (02.05)

Gece yazıyor...

Bilinmeyen numara: Boşuna nerden bildiğimi sorma bunu bütün okul biliyor artık. (02.06)

Bilinmeyen numara: Ee ben de seni sevdiğime göre.. (02.06)

Bilinmeyen numara: Bunu bilmem çok normal. (02.06)

Gece: O karaktersizin ismini bile ağzına alma. (02.08)

Bilinmeyen numara: Bütün güvenini yok eden o mu? (02.08)

Gece: Hayır. (02.09)

Bilinmeyen numara: Ne o zaman Gece? (02.10)

Bilinmeyen numara: Senin bu omuzlarında taşımaya çalıştığın, kimseye yansıtmadığın o sıkıntın ne? (02.10)

Bilinmeyen numara: İzin ver bana, karşına çıkayım sevgimle boğayım seni. (02.10)

Bilinmeyen numara: İzin ver bana, seni üzen herkesi yok edeyim. (02.10)

Gece: Bunların olması imkansız, bilinmeyen. (02.11)

Gece: Sen benim karşıma çıkarsan hiçbir şey değişmeyecek. (02.11)

Gece: Olan her şey orada kalıyor. (02.11)

Bilinmeyen numara: Gece, neden bu kadar geçmişi düşünüyorsun? (02.11)

Bilinmeyen numara: Ömrün boyunca böyle mi olacak? (02.12)

Bilinmeyen numara: Yapma güzelim, gözünü seveyim. Beni sevme, beni görme umurumda değil. Ama sen yeter ki kurtul bu acıdan. (02.12)

Bilinmeyen numara: Yapma bunu kendine. (02.12)

Ölü iki bedeni topraklar altına koyabiliyordunuz fakat kalbinizde işler öyle ilerlemiyordu. Hele ki o kişiler anneniz ve kardeşiniz ise..

Bilinmeyen haklıydı. Ben senelerce olduğum yerde kalmıştım. Ve iyileşmeye asla çabalamamıştım. Çünkü küçük bir çabamda her şey tekrar geri tepmişti.

Arkadaş edinmeye çalışsam bile asla samimi olamıyordum. 6 senelik arkadaşım olan Beste bile beni başkalarına tercih etmişti. Kaybolan güvenim o zaman daha da yok olmuştu. İnsanlar berbattı. Ben onların, benim yaralarımı sarmalarını beklemiyordum fakat onlar bana ilaç olmaya geldikten sonra zehre dönüşüyorlardı.

Gece: O kadar haklısın ki.. (02.17)

Gece: Ama geçmişe bağlı kalmak istemesem bile, kalıyorum. (02.17)

Gece: Ben dayanamıyorum, bilinmeyen. (02.17)

Çoktan ağlamaya başlamıştım bile. Etrafıma baktığımda gerçek birileri göremiyordum. Herkes sıradandı. Sahi, ben kendime ne yapmıştım böyle?

Eski evimizin aksine yüksek olmayan tek katlı evimizde yalnızdım. Yağan yağmurun sesini duyduğumda ışıkları kapatıp yatağıma uzandım. Karanlıktan, yalnız kalmaktan korkmuyordum artık.

Bilinmeyen numara: Sen güçlüsün, Gece. (02.18)

Bilinmeyen numara: Hadi uyu artık. İşkence etme o güzel gözlerine. (02.18)

Bilinmeyen numara: Bu gece de evde teksin sanırım.. (02.18)

Bilinmeyen numara: Baban saatler önce evden çıkmıştı. (02.18)

Gece: Nereden biliyorsun? (02.19)

Gece: Ah.. tabii ki sormam hata. (02.19)

Bilinmeyen numara: Evet tam da düşündüğün gibi. (02.20)

Bilinmeyen numara: Ben kapının önündeyim. (02.21)

Bilinmeyen numara: Karanlıktan korkmuyorsun biliyorum ama.. (02.21)

Bilinmeyen numara: Ben buradayım bil işte. (02.21)

Gece: NE? (02.21)

Gece: Ne kadar tanımadığım birisi olsan bile benim için bu soğukta orada durmana izin veremem. (02.21)

Gece: Ve gecenin bu saatinde.. (02.21)

Gece: Sen çıldırdın mı? (02.21)

Gece: Lütfen git. (02.21)

Bilinmeyen numara: Gitmezsem? (02.22)

Gece: Kapıya gelirim. (02.23)

Bilinmeyen numara: Benim için hava hoş, güzelim. (02.24)

Bilinmeyen numara: Unutma, sen beni görmek istemediğin için görmüyorsun. Yoksa ben saklanmıyorum. (02.24)

Bu çocuk gerçekten çıldırmıştı. Tek çıldıran o değildi.. kalbim anlamadığım bir şekilde hızlı atıyordu. Korku? Heyecan? Neydi bilmiyordum.

Onu merak etmiyor değildim. Fakat ne kırılmak ne de birilerini kırmak istiyordum. Kafam iyice karışmıştı. Değer vermeyen insan neden bunu yapsındı ki?

Belki de yalan konuşuyordu. Ve ben yine çok kolay kanıyordum. Bu saçmalığa bir son vermeliydim.

Gece: Pekâlâ, seni düşünende kabahat. (02.25)

Gece: Babama yakalanırsan seni asla kurtarmam haberin olsun. (02.25)

Bilinmeyen numara: Sorun yok, bu kapıda ilk bekleyişim değil :). (02.26)

Gördüğüm mesajla tekrar şok olduğumda mesajı görüldü bırakarak telefonumu kapattım.

Ona inanmaya başlıyordum ve bu beni korkutuyordu. Birkaç gün olmasına rağmen beni nasıl böyle ikna etmeye başlamıştı anlamamıştım. Ama onun kötü olduğunu hissetmiyordum. Kapıda olmasından bir yanım rahatsız olsa da bir yandan hoşuma gidiyordu. 

Gözümden akan yaşları umursamadan yağan yağmurun sesine odaklandım ve gözlerimi kapadım.

Dakikalar sonra uykuya dalacağım sıra da aralık olan penceremde gördüğüm siluetle gözlerimi aralamaya çalıştım. Gördüğüm şeyin beynimin bana bir oyunu olmadığını anladığımda geç kalmıştım. Siluet penceremden çoktan girmiş, yanıma varmıştı bile. Bağırmak için ağzımı açtığımda kocaman bir el ağzımı kapattı.

"Şşt."

Donup kaldığım sıra da uykumdan tamamen uyanmıştım. Ve rüya görmediğime emin olmuştum. Ne karşımda ki bilmediğim gölge bir şey yapıyordu ne de ben çırpınıyordum.  Gözlerimden akan yaşlar karşımdakinin ellerine dökülüyordu.

Yavaşça elini çekti ve iki eliyle yanağımda ki yaşları sildi. Gözlerimi kapattım ve nefesimi tuttum. Korktuğumda ve heyecanlandığımda istemsizce yaptığım bir hareketti bu. İki eliyle suratımı tutarak boynuma yaklaştı. O an bittiğimi anlamıştım. Bunların hepsinin bir rüya olmasını istemiştim.

Sonra çok garip bir şey oldu. Gölge, kokumu içine çekerek yavaşça benden uzaklaştı ve penceremden atlayarak hızlıca ilerledi.

Uzun boyunu fark etmemem için kör olmam gerekirdi. Ama tek fark ettiğim boyunun uzun olduğu değildi. O, bilinmeyendi.

-