Gece | Texting

0.7

"Mete'nin yüzünü gördünüz mü?"

"Görmeyen kördür zaten."

"Acaba ne yaptı da bu dayağı hak etti?"

Öğle arası bittiğinde okula girmiştim. Ve görünen o ki okulda büyük olay vardı. Mete ve klasik kavgaları asla ilgimi çekmemişti. Tek anlamadığım şey koridordaki herkesin bana bakmasıydı.

Sınıfa girdiğim an İnci yanıma geldi.

"Bana nasıl anlatmazsın!"

"Neyi, ne oluyor?

"Mete sabah seninle konuşmaya çalışmış ve sen ona tokat atmışsın?"

"Evet."

Aynaya vurduğum elimi arkama sakladım.

"Bir şeyleri anlatmak zorunda değilsin ama böyle yaparak kendine zarar veriyorsun, içine atma."

"Umurumda değil ki. Artık umursayamıyorum bile."

"En azından bunu okuldan değil de senden duymak isterdim."

O sıra da anlamıştım. Mete ile konuşurken bizi görenler vardı ve kesinlikle okula yaymışlardı. Demek ki okula geldiğimde herkesin bana bakmasının sebebi buydu.

"Yaptığın şey için seni tebrik etmek isterdim ama üzgünüm ki küçük bir sorunumuz var. Olayı herkes biliyor ve şuan okulda sadece sizin isimleriniz konuşuluyor."

"O pislikle adımın yan yana geçmesi çok üzücü fakat şu an bunu umursayacak halim bile yok."

İnci bile bu konuyu benden daha çok umursuyordu farkındaydım. Ama Mete yıllar önce bunun daha kötüsünü yaşatmıştı bana.

"Nasıl bu kadar sakin kalabiliyorsun?"

"Ne yapmamı bekliyorsun İnci, gidip çocuğu yumruklayayım mı?"

"Merak etme onu da yapmışlar."

İlk şaşırmıştım fakat sonra okula ilk girdiğimde ki kavga muhabbeti aklıma geldi.

"Görmen lazımdı okul yıkılıyordu resmen."

"Sınıfa gelirken birkaç şey duydum. Döven baya benzetmiş galiba."

"İlk tek kişi Mete'ye yükselmiş sonra Mete'nin arkadaşları da karşı tarafa saldırınca diğerleri de girmiş kavgaya."

"Kim bilir yine kime bulaşmıştır."

"Olayın garip tarafı Berk ve Ege'de olayın içinde."

Berk ve Ege okulun sessiz sakin çocuklarıydı. Cidden onları da sinirlendirebilmiş miydi?

"Kavgaya tek gidip başlatan kimdi?"

"Onu kimse görmemiş. Ama Ege ve Berk sonradan girmiş kavgaya. Onlar bile girdiyse bu işe demek ki çokta boş bir konu değil."

O sıra kafama dank eden şeyle şok olmuştum fakat belli etmemeye çalışıyordum.

"Neyse önemi yok zil çaldı zaten."

İnci başka sınıftaydı. Yanağımdan öperek kendi sınıfına gitti. Bu onun dilinde 'her zaman yanındayım' demekti.

Gece: Sendin. (12.45)

Gece: Hey! (14.55)

Bilinmeyenin bu saate kadar bana cevap vermemesi tuhaftı.

Okul çıkışı geldiğinde eşyalarımı toplayıp sınıftan çıktım. Yanımdan geçen Mete'yi gördüğümde gözlerimi ondan çevirmedim, o da benden. Yüzüne baktığımda gözünün altındaki morluk her şeyi anlatıyordu. Eskiden olsa canım yanardı fakat şimdi duygusuzca bakabiliyordum yüzüne.