Aida

Kapitulli 20

-Ore djalosh, na je bere si I shtepise. Ka mundesi te largohesh. Kemi feste sonte- I bertiti Sara.

-Zonje, per shkak te moshes dhe gjinise spo flas me ju si duhet . perndryshe..e di une se cdo ju beja.-ia ktheu ai me te njejtin seriozitet si cdohere.

-Dil jashte, shpejt. Shporru nga ketu.-I bertiti Jetoni por fjalet e tij ishin si muzike per te. E vetmja qe po qante me denese ishte Aida, e askush perveq Erionit kete gje spo e verente.

-Cjane keto brockulla qe I ke shkruar? Nga I gjete gjithe ato genjeshtra aman.-I bertiti ai.

-Sjane...genjeshtra..jane..te verteta.-dhe u ul ne nje karrige sepse forcat iu shterruan.

-Nese jane te verteta atehere perse po qan? Ma thuaj.-dhe ia gjuajti fleten para kembeve.

-Po ju zonje, a jeni treguar e sinqerte me vajzen tuaj? Ia keni treguar sekretin apo do e mbani te fshehte per tere jeten?-iu kthye kete here sares. Do bente gjithcka vetem qe ajo fejese mos te realizohej. E Sares I iku ngjyra nga fytyra, ishte zverdhur komplet e tera.

-Cfare sekreti djalosh? Une skam asgje cka te fsheh. Largohu nga ketu.-dhe ia beri me dore te ikte.

-Per cfare sekreti po flet Erion? Ma thuaj. Mos me ler ne ankth-ngriti zerin ajo.

-Aida. A e ke pyetur veten ndonjehere perse prinderit e tu sillen keshtu me ty? Perse gjate gjithe ketyre viteve te kane rrahur, keqtrajtuar, malltretuar e ku di gje une? Perse sillen keshtu me ty ,kur ne fakt, nje prind I vertet asnjehere nuk e lendon femijun e vet.-dhe kete here ktheu koken edhe nga zoteri jetoni I cili sja kishte haberin se Erioni e dinte te verteten.

-Fol me qarte te lutem. Me ke bere lemsh.-dhe e kapi koken me duar.

-Aida aman, mendo pak. Pse Eles asnjehere nuk I kane bertitur, per shuplaka as mos te flasim. Por...por ndaj saj jane sjellur ndryshe. Me embel, me bute, pikerisht si prinder te vertet.

-Mbase...sepse...ela eshte me e vogel se une..ndaj.-u pergjigj ajo.

-Po..por edhe ti dikur ke qene ne moshe te Eles por goditjet si kane kursyer. Aman o shpirt, hapi syte mire, kuptoje tashme te verteten.

-Cfare te vertet? Fooooooool mos me cmend-I bertiti ajo me sa fuqi kishte.

-Ata..ata nuk jane prinderit e tu te vertet Aida. Sara dhe Jetoni nuk jane prinderit e tu.

-Ckaaaaaaa???-dhe syte I hodhi ka I ati dhe e ema. Te dyte e kishin ulur koken dhe spo flisnin.

-Cpo flet budalliqe ti/? Nga I nxorre keto gjera te kota?-ishte babai I Fatonit kete here qe foli. Ishte lodhur me kete ceshtjen e fejeses.

-Sigurisht po genjen vetem per ta penguar fejesen tone Aida. Mos I beso-I tha Fatoni dhe beri ti gjuante Erionit por ky I fundit ishte me I shpejte. Anoi paksa koken dhe dora e tij e goditi murin forte.

-Mama. Fol mama..thuaj dicka, mos rri ashtu. Thuaj se sesht e vertet . thuaj se Erioni po genjen. Vetem mos hesht. Mohoje te lutem.-po e pergjeronte Aida tee men dhe po e shkundte me sa fuqi kishte. Serish heshtje, Sara spo nxirrte ze.

-Nuk guxon ta mohoje sepse e din se kam te drejte. Mjafton nje test ta besh tani dhe I shohim rezultatet si dalin. Jam I bindur se..

-Mjaft..mjaft..-bertiti Sara tashme e lodhur nga ajo genjeshter. Kishte vite qe e mbarte ne supe ate te vertete.

-Erioni ka te drejte. Ti...nuk je vajza jone..ti sje vajza jone. Sje vajza jone-dhe filloi ta shkundte Aiden qe ajo e shkreta ta pranonte kete fakt.

Kjo ishte e tepert per Aiden, kjo dite kishte mbushur kupen. As njeriu me I forte ne bote sdo I duronte gjerat qe ajo kishte duruar. Forcat I shterruan, shikimi filloi ti erresohej dhe ra ne toke pa ndjenja. Kjo ishte me e pakta qe mund ti ndodhte asaj ne krahasim me ato qe kishte perjetuar koheve te fundit.

-Largohu tutje, une do e mar dhe do e dergoj ne spital-fliste Fatoni brockulla kur ne fakt Erioni sdo e lejonte askend tja merte princeshen e tij.

-Mu hiq sysh debil I dreqit. Aida, thuaj dicka shpirt. Hapi syte te lutem-dhe po mundohej ta zgjonte por kot. Edhe ngjyra e fytyres I kishte ikur te shkretes.

-Ela, me ndihmo te lutem. Hape deren shpejt.-dhe e mori ne krahe Aiden. E futi ne makine dhe e dergoi ne spital duke I lene te gjithe te habitur.

-Bir eja te shkojme. Skemi pune ketu-I tha Lejla Fatonit.

-Je ne vete mama? Do shkoj urgjentisht ne spital. Smund ta le vetem ate.

-Por bir..

-Ska por mama. Do shkoj prane saj dhe pike.

-Ajo nuk eshte vetem, e ka te dashurin e vet prane-nderhyri Ela. Fatoni sja vuri veshin fjaleve te saj, mori xhaketen, telefonin dhe u largua me te shpejte.

-Do vij me ty bir, me prit.-dhe vrapo Lejla pas tij. I fundit qe u largua ishte babai I Fatonit, I lumtur qe ajo fejese nuk u realizua.

-Ela bije.-I foli e ema kur e pa ate duke qare.

-Sa vite na keni genjyer, sa vite keni heshtur. Ia shkaterruat jeten vajzes se gjore vetem pse nuk eshte vajza juaj e vertet.

-Por bije..degjo.

-Cfare te degjoj e cfare? Si do ndiheshit ju nese dikush do sillej me mua siq jeni sjellur ju me Aiden? He, flisni pra mos heshtni. Si do reagonit po tme shihnit dhe mua ne gjendjen e saj?-dhe me keto fjale beri qe te dy prinderit ta ulnin koken te turperuar. Asnjeri skishte guxim te kundershtonte.

- Bravo ju qofte, per zotin bravo-dhe duartrokiti me ironi.

-Me mire te vdisja sesa ta perjetoja kete moment. E urrej, e urrej faktin qe kam prinder si ju. Se keni idene sa me keni zhgenjyer-dhe vrapoi per ne dhomen e saj.