Aida

Kapitulli 23

Pasi I dhane nje qetesues, dolen nga dhoma e saj dhe e lane te vetme te pushonte. Asnjeri mos te hyje ta shqetesoje, zonja ka nevoje per pushim-ju tha mjeku para se ta mbyllte deren dhe te largohej. Aida po qante vazhdimisht ne perqafimin e Erionit, ndersa Fatoni ishte ulur ne qoshen e dhomes.

-Ate e kam moter..ajo eshte motra ime..jo jo. .sesht e mundur-fliste vazhdimisht percart dhe askush se morri guximin ti afrohej. Te gjithe ishin te zene me Aiden dhe Lejlen. Ate e harruan, harruan se edhe ai po vuante ne ato momente.

-Nga e zbulove kete?-pyeti vjollca si me e kthjellura aty.

-Bera analizat e gjakut dhe aty u zbulua gjithcka. –tha Erioni dhe vazhdonte duke e qetesuar Aiden e cila po qante me ngasherima ne kraherorin e tij.

-Pse? Pse me ka braktisur? Pse me la ne duart e atyre te pashpirteve? Pse Erion? Pse prinderit e mi sme deshen?-pyeste vazhdimisht ajo e pergjigjet nuk I dinte as Erioni. Perveq Lejles dhe Bujarit, askush nuk e dinte te verteten.

**************

-Ashtu siq degjove mama. Prinderit e Aides...jane zonja Lejla dhe zoteri Bujari. Ja pra, kjo eshte kryevepra e juaj.-I tha tere ironi Ela mamase se saj e cila kishte mbetur me gojen hapur nga kjo ndodhi.

-Por si..si eshte e mundur?-pyeti ajo kurioze.

-Ate nuk e di une, e di zonja Lejla. Por mekati me I madh, fale zotit nuk u realizua.

-Cfare mekati moj? Per cka e ke fjalen?-I bertiti kesaj here me ton te larte.

-Vella e moter..nuk u kurorezuan. Fale zotit mama, kjo tragjedi nuk ndodhi. Se vaj halli per ju pastaj. Ndergjegje skeni, e di. Por do me dhimsej motra po te ndodhte ajo gje. Ju sme dhimseni aspak. –dhe ia mbylli telefonin.

***********

Kaluan disa ore dhe zonja Lejla u zgjua. Hapi syte ngadale dhe u ndesh me fytyren e burrit te saj I cili kete here po e shikonte venger.

-Ku...ku eshte ajo? Dua te flas me te..-peshperiti keto fjale me syte gjysme te mbyllur.

-Ajo sdeshiron te flet me ty. Asaj si intereson asgje. Por mua me intereson ta di te verteten. Pse e mbajte te fshehte kete gje nga une? Pse kurr sme the gje? Pse?-dhe nje lot I pikoi por qe e fshiu shpejt sepse sdeshironte te dukej I dobet.

-Me dergo ne dhomen e saj, atje do e degjosh te verteten.-dhe ashtu beri Bujari. I ndihmoi te ulej ne karrigen me rrota dhe e dergoi atje.

-Bije...mund te flasim? Te lutem..-u pergjerua ajo por ishte e kote, aides nuk I interesonte me asgje.

-Sme intereson te di asgje, as arsyen pse me keni braktisur. Dilni shpejt nga ketu, sdua tju shoh me sy.

-Por bije..

-Sjam bija juaj. Skam qene dhe sdo jem kurr. Dilni jashte ju lutem ose e thirra sigurimin e spitalit-dhe u fsheh ne perqafimin e Erionit. Deshi sdeshi, gruaja e gjore ia plotesoi deshiren vajzes se saj. Ishte akoma heret ta bisedonte ate ceshtje, kishin kohe sa te donin. Kryesorja, vajza e saj ishte gjalle. Te tjerat pak rendesi kishin. Shkoi ne dhomen e saj dhe qau me te madhe, qau aq sa mendoi se lotet I shterruan. Mallkoi veten dhe fatin e saj, por me shume mallkoi prinderit e Bujarit qe e ndane nga e bija.

Te nesermen, Aiden e leshuan nga spitali dhe ajo shkoi ne shtepine e Erionit te qendronte perkohesisht aty. pastaj planifikonte te gjente nje pune dhe te jetonte diku me qera, ishte e lodhur nga kjo jete.

-Shkojme ne shtepine time Erion, vetem te mar canten e shkolles dhe librat. Gje tjeter sdua nga ajo shtepi.-fjale qe e vrane paksa Elen por fundja ajo e kuptonte mjaft mire motren e saj.

-Ne rregull shpirt si te duash ti.-ia ktheu ai dhe u nisen per te shtepia e Aides.

-Bije erdhe.-I tha Sara kur e pa ate te hynte ne sallon.

-Ela..po te therrasin-bertiti ajo forte saqe Ela vrapoi pa fryme.

-Kush moter?-pyeti ajo duke iu ndale fryma..

-Mamaja yte. Zonja sara-dhe fjalen e fundit e shqiptoi tere ironi.

-Mire tash mbylle gojen, mos me shit mend. Ja, e zbulove te verteten. Por mos mu bej si e menqura e shekullit-ia ktheu Sara tere ironi.

-Zonje..ju falemnderit per cdo gje per keto 19 vite pothuajse. Ju falemnderit per kulmin mbi koke, per fjalet e embla e sjelljen e mire. Ju falemnderit per te rrahurat pa arsye, per...-dhe lotet ia mbuluan fytyren kur iu kujtuan ato kohera.

-Mjaft moter. Sja vlen ta mundosh veten me shume. Shko tash, Erioni po te pret. Nje jete tjeter, nje jete te lumtur me te e ke perpara-I tha Ela dhe e perqafoi fort Aiden. Do I mungonte pamase ajo, keshillat e saj.

-Je e vetma gje, I vetmi person qe do me mungoje nga kjo shtepi. Shpresoj mos tme harrosh tani qe e di se nuk jam..

-Ti je motra ime me e madhe keshtu do ngelesh gjithmone. Ti e di sa here te kam thene, mburrem me ty Aida dhe me karakterin tend. Te dua moter-dhe u perqafuan serish duke I premtuar njera tjetres se do takoheshin serish.