Aida

Kapitulli 25

-Ckerkoni ketu zonje? Ju lutem, largohuni shpejt nga ketu-I tha Aida me ton te ulet pasiqe I vinte turp nga Egloni te sillej me ate grua siq e meritonte.

-Bije..te lutem...vetem disa minuta te bisedojme..spo mund te gjej qetesi ne shpirt. Jo pa e heq kete barre.-I tha Lejla dhe koken e mbante poshte, jo krenare siq ishte sjellur gjithmone.

-As nje minut madje, jo disa minuta. Sdua tju shoh me sy, me kuptoni? Tani ju lutem. Largohuni nga ketu.-dhe beri tja mbyllte deren por ajo se la.

-Aida..bije..une-dhe u mbajt aty afer e ne kemb smund te qendronte. Po te mos ishte per Eglonin, ajo do rrezohej ne toke. I ndihmuan te ulej ne sallon dhe I dhane nje gote me uje, sa te qetesohej.

-Pasi te pushoni pak, ju lutem shkoni. Kuptojeni, sdua te bisedoj me ju.

-Bije, cdo njeri meriton nje mundesi te dyte. Ma fal dhe mua ate mundesi. Spo te kerkoj falje, e di se nuk e meritoj. Te pakten te flasim, ti sqarojme ca gjera.-dhe aty e kuptuan te tjeret se ishin te tepert ne ate bisede. U larguan pa bere ze.

-Per cka te flasim? Per ate qe me braktiset para disa vitesh? Qe deshet tme fejonit me zor, me djalin tuaj njekohesisht vellaun tim? Heh, ma thoni pra per cka zonje per cka?-dhe I uleriti ne fytyre e ajo nuk kundershtoi aspak. Fundja, aida kishte te drejte ne cdo fjale qe e fliste.

-E di se kam gabuar, te kam lenduar tejmase. Por asnjehere...asnjehere nuk rreshta se menduari per ty, per vajzen time qe e ndane nga gjiri im para ca viteve.

-Degjoni zonje, sme intereson me asgje. Une tash e kam krijuar jeten time dhe me vjen keq por per juve nuk ka vend aty, jo pas gjithe atyre gjerave qe mi keni bere...-dhe u ndal kur e pa zonjen Lejla duke e venduar doren ne zemer. Si duket nga shqetesimi I tepert dhe vuajtjet e ketyre diteve, gjendja e saj shendetesore nuk ishte aspak mire. Dhe kete gje e verejti edhe vet Aida por nuk eshte se I beri shume pershtypje.

-Kisha...nje shtatezani shume te rehatshme, shume te qete. Ishe...ishe shume e urte 9 muaj ne barkun tim. Dhe mezi e prisja diten kur do te lindja. Por...

-Zonje, pushoni dhe pak dhe pastaj shkoni. Sinqerisht, nuk dukeni aspak mire.

-Gjithe familja e Bujarit ishin kunder lidhjes sone, sidomos prinderit e tij. Naten...naten kur linde ti, ishte nata me e lumtur por dhe me e trishte ne jeten time. Te linda, degjova te qarat e tua...dhe me padurim prisja te te merja ne krahe. Dikush nga grate e fshatit bertiti se eshte VAJZE dhe ky fakt si pelqeu askujt, aq me pak vjehrres sime-dhe u ndal te pushonte. Zemra po I rrihte fort kur e kujtonte ate nate.

-Nuk isha shume ne vetedije, por te qarat e tua I degjova. Ndaj kerkova me ngulm te te merrja ne krahe e te te ushqeja. Prita me ore te tera por askush nuk u fut ne ate dhome. Derisa...derisa te nesermen dikush solli nje femije te mbeshtjellur me batanije, dhe me thane se femija yt ka vdekur. E besova ate genjeshter, e besova sepse isha e re dhe nuk I dija qellimet e vjehrres sime. Te qava per muaj te tere ne nje varr te huaj bije. Dhe asnjehere sja fala vetes qe ste mora ne perqafim te pakten njehere.

Aida kishte ngelur e shtangur nga ky sqarim, gjithcka priste por kete gje jo. Nuk I besohej, I dukej si nje enderr.

-Nga e kuptuat se jam gjalle? Si erdha une ne shtepine e zoteri Jetonit?

-Disa muaj me vone, vjehrra ime u semur rende, kancer ne koke. I kishte mbetur edhe pak kohe jete. Dhe kishte vendosur te ma tregonte te verteten, se te kishin derguar ne nje jetimore. Dhe e gjitha kjo, sepse une nuk isha e denje per birin e saj. Sepse babai im ishte nje alkoolist dreqi e per familjen e Bujarit, bija e alkoolistit asnjehere smund te jete e denje per ta. Ndaj...ndaj me vite te tera me perbuzen.

-Pse...pse nuk me kerkuat zonje? Pse nuk me kerkuat ne jetimore? Do ishim nje familje e lumtur. Gjitha keto gjera nuk do ndodhnin dhe ju e dini mjaft mire se per cka e kam fjalen.

-Te kerkova..te kerkova ne cdo jetimore por askund nuk te gjeta. Derisa nje dite, ne nje sirtar te vjehrres sime gjeta ca dokumenta. Aty shkruante kontrata qe kishte bere me ate jetimore. Mesova emrin e saj dhe shkova menjehere aty por me thane..se nje familje tjeter te ka biresuar dhe se te kane derguar diku larg per mjekim..pasiqe ti gjoja se vuaje nga nje semundje e rende. Atehere u shkaterrova e tera, sgjeja ngushellim askund. Me mire te te dija te vdekur sesa e gjalle e ne rruget e botes. Por, asnjehere se prisja se ata qe te kane biresuar te kane keqtrajtuar aq shume. Aides I gjithe ky rrefim po I dukej nje enderr, nje makth I vertet.

-Nuk e di ctju them zonje. Me vjen keq per vuajtjet e juaja por as une sngelem mbrapa. Edhe une...vuajta me vite te tera per dashurine prinderore. Vuajta per nje fjale te embel, per shikime te buta. E jo urdhera e malltretime siq ka qene jeta ime gjate tere ketyre viteve. Kam qendruar me dite te tera pa ngrene, e denuar nga ata dy perbindesha. Por, fale zotit Ela ishte ajo qe gjithmone me ndihmonte te mbijetoja. Ndaj..mos prisni qe tju therras nene apo tua fal. Jo..kete smundem kurr. Smundem kurr ta harroj te kaluaren ku shkaktari kryesor jeni ju.

-Edhe une vuajta bije. Vuajta duke menduar se ke vdekur..vuajta duke menduar se je e semure e se nje Zot e di ne je sheruar. Vuajta per ty aq shume saqe shpirti me qante cdo nate e ne cdo lutje timen, ti ishe primarja, kryesorja.

-Nuk e di ctju them zonje. Me besoni, jam e shokuar nga ky tregim.-ktheu shpinen anash dhe I fshiu lotet qe I binin curg.

-Spo pres te me falesh..as te me therrasesh nene. Te pakten, te pakten mos me urrej bije. Ate mos e bej kurr..-u mat tja ledhatonte floket por guximi I mungonte, ndaj e terhoqi doren.

-Me leje tani, une po iki..shpresoj qe nje dite...te ma falesh...edhe pse gjithcka ndodhi pa dijenine time, une serish te kerkoj falje bije.-mori canten dhe u largua. Pasi u largua paksa nga shtepia, u mbeshtet ne murin me te afert dhe u ndal te pushonte per disa minuta.

*************************

-Shpirt..shshsh...mos qaj, qetesohu tani. Me thuaj cfare ndodhi?-I tha Erioni Aides kur e pa duke qare me denese.

-Smundem...smundem ta fal..edhe pse eshte nena ime, smundem..-dhe iu hodh ne perqafim, aty ku ndihej e mbrojtur dhe e dashur.

-Ne rregull kaloi, qetesohu tani. Do flasim me vone mire. Shiko, une jam ketu.-dhe ia mori fytyren ne duar duke I dhuruar ca puthje te vogla.

-Mos me braktis kurr Erion. Edhe nje braktisje tjeter...sdo mund ta duroja.-dhe e shtrengoi forte sikur te ishte perqafimi I tyre I fundit.

-Ndali tash lotet dhe shko ndihmoi vjehrres me punet e shtepise. Te ka ardhur dhe kunati-mundohej tja rikthente buzeqeshjen por kot, ajo vazhdonte te qante me denese.