"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?
Önce karanlık bir odaya geçelim, yukarıdaki müziği açalım ve öyle okuyalım^^
Ve ufak bir şey rica edeceğim, lütfen sondaki açıklamamı okuyun^^
İyi okumalar dilerim canımın içleri...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük kız artık her gün dereye gider yaşıtlarıyla oynarmış. Şövalyenin ise gözü kestiği odunda değil kaybolmasından korktuğu küçük kızındaymış. Kaç kez yaralamış kendini küçük kızı izlerken odunlarını kesen baltayla. Ama yaralanması umrunda değilmiş... Günlerden bir gün köye yağan kar tüm çocukları mutluluktan deliye çevirdiğinde şövalye bahçesine bir ateş yakmış oturmuş çocukların oyunlarını izlermiş. Sonra köyün alimi denen bir bilge yaklaşmış şövalyeye, "Buyur!" demiş şövalye, "Otur, ekmeğimden ye..." Alim oturmuş. Ekmek yemişler, sıcacık şarabından içmişler yudum yudum... Sonra konuşmaya başlamış alim, "Yan köyde bir adam var..." demiş, "Köy köy gezip bir çocuk arıyor şövalye. Adam çobanmış, bir gün hastalanmış dağın tepesinde bayılmış kalmış. Bir köylü almış adamı evine. Günlerce gecelerce bakmış çobana. Çoban yeni uyanmış... Bir kızım vardı benim demiş, deli gibi ararmış her yeri... Bana sordular, bilmiyorum dedim." Sonra alimin gözleri şövalyeye bakmış. "Sen benim eski dostumsun... Senin için yalan söyledim... Ama kendini hazırla, çobanın kuzusunu bulması yakındır... Zamanı durduramazsın." Şövalyenin içine öyle bir ok saplanmış ki oturduğu yerde kalakalmış. Gözleri küçük kızda, kalbi ise kapkaranlık bir bulutun içindeymiş. Bir yandan çok mutlu olmuş... Çünkü bu küçük kız artık babasız değilmiş. Oysa bir yanı acı içindeymiş, çünkü kendisi kaybedecekmiş canından çok sevdiği bu küçük kızı... Oysa bir an bile düşünmemiş, küçük kızı yanına çağırmış. "Gidiyoruz." demiş, "Nereye?" demiş alim şaşırarak, "Kızı babasıyla kavuşturmaya..." Çobanın kendisini bulmasını bile beklemeyecekmiş. Çünkü şövalye için kızın mutluluğunun yanında kendi mutluluğu beş kuruş etmezmiş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3.Bölüm : Yol Haritam. *Ama senin saatinin pili yok diye zaman da durmuyor...*
