Fidelity

22

22 | Ours

"Ms. Gamboa."

I halted on my tracks upon hearing my name. Lumingon ako sa pinanggalingan ng boses at natanaw ko ang malaking ngiti ng receptionist ng building.

"Yes po?" Dahan dahan akong lumapit sa kan'ya. May kinuha siya sa kan'yang gilid at nang inilabas niya iyon ay mayroon na siyang bouquet ng red roses.

I furrowed my brows.

"This was delivered this morning, ma'am," she explained.

"Galing kanino?" Tanong ko na hindi naman na kinailangan ng sagot dahil tiningnan ko na rin ang card na nakadikit doon.

R,
If I have to go through the traditional way of courting you, I would.
Please just let me.

-S

I felt my cheeks heat up. Shed's handwriting is super neat katulad ng pirma niya sa lahat ng albums ko, at parang may nagpaparty sa kaloob-looban ko habang binabasa ito.

Naramdaman ko ang hiya lalo na nang makita ko ang malaking ngiti ng receptionist. I cleared my throat and erased the stupid smile plastered on my face.

"T-Thank you," I stammered and immediately turned my back at her, biting the inside of my bottom lip so hard para iwasan ang biglaan ko na lamang pagsigaw sa loob ng building. I might not be able to contain this at pakiramdam ko sobrang haba ng buhok ko.

I can imagine Shed writing this card for me. Hindi ako makapaniwala na kaunting kalabit niya lamang sa akin ay halos mabaliw na akong muli.

Napakarupok mo talaga! I can hear Hillary's voice in my head. I know he's hot and all, pero remember what happened to the moth when it went nearer the light? You should be sure first that he's not gonna burn you alive.

Pagkatapos kasi ng nangyari kagabi, sinermonan niya akong muli, but how can you dictate a beating heart?

Isa pa, paano kung nagbago naman na talaga siya?

I held on the bouquet near to my jubilant heart while I was humming a tune inside my head. Nang makarating ako sa cubicle ko, ramdam ko ang tinginan nila sa akin, but that was the least of my concern. Tiningnan ko ang litrato ng Serendipity na nakasabit sa gilid. Hindi ko na napigilan ang tuluyang pagngiti at hinalikan ko ang litrato sa labi ni Shed.

God, I'm so crazy.

Kinuha ko ang phone ko at agad siya inunblock. I should at least thank him, right?

Natigilan ako nang binuksan ko ang conversation namin. I've been visiting our conversation ever since we stopped talking na halos memorize ko na ang huli naming pinag-usapan. Now I'm sure I really miss him.

Thank you sa flowers.

Pikit-mata ko iyon sinend at tinago ang phone sa pinakailalim ng bag ko. It will only distract me kapag nagreply na siya at kapag hindi naman, I know I'll be disappointed for the rest of the day, and that I can't afford. I need to focus on the pile of paperwork waiting for me.

Pero wala pang limang minuto ay hindi ko na napigilan ang sarili ko. Kinuha ko muli ang phone mula sa bag ko at lumaki ang ngiti ko nang makitang may text message siya sa akin.