Mommy's life {voltooid}

Jabir

Ik open mijn ogen moeizaam door de harde wekker die afgaat. Ik zet hem uit en rek me uit. Ik ga even op de rand van het bed zitten en merk nu pas dat Nadir al weg is. Ik wek Ayoub en maak een ontbijtje klaar. Na het onbijt kies ik zijn outfit. Een simpele jeans mer een wit shirt en een dikke trui. Voor mezelf kies ik gewoon een simpele jeans met een simpel zwart t-sthirtje en een vest. Ik doe mijn haren in een strakke knot en breng Ayoub naar school.

Nadir heeft me net opgebeld en gezegd dat hij Ayoub zou halen. Ayoub wou graag bij een vriendje spelen, dus Nadir regelt alles. Hij komt zo hierheen en dan gaan we samen lunchen.

Ik loop de winkel en zie Nadir al op het terassje hier verderop zitten. Hij kijkt op het menukaart en ziet mij niet aankomen. Ik neem tegenover hem plaats. 'Hé.' Zeg ik met een glimlach. 'He schoonheid.' Zegt hij en legt de menukaart neer. 'Waar heb je trek in?' Vraagt hij. 'Ik heb niet zo'n trek, neem wel een kopje warme chocomelk met een gebakje.' Zeg ik. Hij knikt goedkeurend en bestelt het plus wat hij wil. 'Hoe was je dag?' Vraagt hij en pakt mijn hand. Ik glimlach naar hem. Hij ziet er erg sexy uit in zijn strakke werkkleding.

'Oh trouwens ik heb iets voor je.' Zegt hij en pakt iets uit zijn zak. Het is een klein doosje. 'Open het.' Zegt hij met een grijns. Ik zeg niets en open het doosje. Het is een gouden ketting met Arabische letters. 'Het is prachtig. Wat staat er?' Vraag ik. 'Nadir.' Zegt hij. Ik glimlach. 'Nee grapje er staat Ayoub.' Zegt hij serieus. 'En nu even serieus.' Zeg ik lachend. 'Ayoub, het is je zoontje toch.' Zegt hij schattig. Ik glimlach. 'Bedankt.' Zeg ik en kijk hem goed aan. 'Alles voor jou.' Zegt hij romantisch. Ik leg mijn hand op de zijne. 'Dank je hij is prachtig.' Zeg ik met een liefdevolle glimlach. Hij zakt onderuit en kijkt me verliefd aan. 'Ik kan niet wachten op...' Zegt hij. Ik versta hem slecht, omdat hij mompelt. 'Wat zei je?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Nee niks.' Zegt hij snel. Ik moet lachen en negeer het. Ik kijk hem goed aan. Hij is zo mooi. Ik hoor een groep jongens achter mij erg hard praten en draai me om. Ik verstijf als ik Jabir zie. Hij draagt zwarte kleren en een petje. Ik herken hem in duizenden. Onze blikken kruizen en hij grijnst. Ik draai me snel om en kijk Nadir angstig aan. 'We moeten gaan.' Zeg ik zacht. 'Wat zeg je?' Vraagt Nadir. 'We moeten gaan, nu!' Sis ik iets harder en sta op. 'Wat? Waarheen? Nada.' Zegt hij vragend en loopt achter me aan. We hebben al betaald, dus dat scheelt. 'Waar ga je nou heen?' Vraagt hij en pakt mijn arm rustig beet. 'Ik vertel het je in de auto. Kunnen we gaan. Please.' Smeek ik bijna. Hij kijkt me ongerust aan. 'Oké rustig we gaan al.' Zegt hij. Ik haast me naar zijn auto en stap meteen in. 'Oké wat is er aan de hand?' Vraagt hij. 'Rij weg. Rij weg nu.' Zeg ik haastig en kijk achterom. 'Nada waar gaat dit over?' Vraagt hij wat harder. 'Rij weg! Nu!' Zeg ik met tranen. Hij start de auto en rijdt weg. 'Waarheen? Wat is er? Nada?' Vraagt hij en let goed op de weg. 'Jabir. Hij was daar.' Zeg ik snikkend. Nadir brengt zijn hand naar mijn gezicht. 'Niet huilen. Niet huilen liefje please.' Zegt hij en sust me stil. 'Er is niks gebeurd. Er gaat niks gebeuren. Ik beloof het je.' Zegt hij. 'Hij weet nu waar ik werk. Wat als hij me achtervolgt. Ik moet een andere baan vinden.' Zeg ik snikkend. 'Ik ben er voor je, ja? Je mag zo lang als je wilt bij mij thuis wonen. We verkopen jou huis. Dan zoek je een baantje en tot die tijd zorg ik voor jullie.' Zegt hij moedig. Ik zeg niets. Het gaat niet gebeuren. Ik moet onafhankelijk zijn. Ik kan niet weer alles riskeren.

Ik heb me afgemeld op werk. Nadir is Ayoub op gaan halen en ik zit op de bank naar vacatures te kijken. Omdat Jabir nu precies weet waar ik woon en werk moet ik verhuizen. Ik zat te denken naar Amsterdam of Utrecht. Als ik en Ayoub maar veilig zijn. Alles is zo duur. Niet veel later komen Ayoub en Nadir thuis. 'He liefje, hoe was het?' Vraag ik en kijk achterom. 'Echt leuk, we hebben gewonnen met voetbal tegen die andere kinderen.' Zegt Ayoub en knuffelt me. 'Goedzo liefje. Heb je trek? Ik begin zo aan het eten.' Zeg ik. 'Valt wel mee we hebben koekjes gegeten. Ik ga even mijn Ipad pakken, waar ligt hij?' Vraagt hij. 'In je kamer denk ik.' Zeg ik en kijk weer naar de laptop. 'Waarom zoek jij naar woningen in Utrecht? Ben je van plan te verhuizen?' Hoor ik achter me. Ik draai me om en zie Nadir staan. 'Gewoon nieuwsgierig.' Zeg ik maar. Hij knikt afwezig en drukt een kusje op mijn haren terwijl hij goed naar de laptop kijkt. Ik sta op en klap de laptop dicht. 'Ik ga het eten maken. Thanks voor het ophalen.' Zeg ik en loop naar de keuken.

Na het eten zitten we op de bank met z'n alle. Ik zit ver in mijn gedachtes. Nadir staat op en ik kijk hem vreemd aan. 'Moet even naar de winkel, iets ophalen. Ga je mee Ayoub?' Vraagt hij. 'Ja is goed.' Zegt Ayoub gelijk. 'Waarheen?' Vraag ik. 'De winkel.' Zegt hij. 'Voor wat?' Vraag ik. 'Gewoon iets wat ik besteld had. Ben binnen een half uur terug.' Zegt hij en drukt zijn lippen kort op die van mij. 'Doe voorzichtig.' Zeg ik als ze het huis verlaten.

'Mama ik heb iets voor je.' Zegt Ayoub Die net thuis is gekomen. Ik kijk op. 'Wat is het schatje?' Vraag ik. Hij loopt naar me toe en geeft me een klein doosje. 'Wat is dit?' Vraag ik en kijk hem vragend aan. 'Open het dan.' Zegt hij ongeduldig. Ik open het doosje en zie er een mooie ring in liggen. 'Wat is dit? Hoe kom je hieraan?' Vraag ik meteen. Hij moet hard lachen. 'Ayoub serieus nu! Heb je dit van iemand gekregen?' Vraag ik. Ik zie Nadir binnenlopen en doe mijn handen lachend voor mijn gezicht. Hij heeft een boeket bloemen in zijn handen en ziet er leuk uit. Ik haal mijn handen weg en kijk hem lachend aan. 'Mama wil je met hem trouwen?' Vraagt Ayoub enthousiast. Ik kijk Ayoub aan en dan Nadir. 'Zou je dat niet erg vinden?' Vraag ik aan Ayoub. 'Nee hij is cool.' Zegt Ayoub relax. 'Oja vriend, ik heb ook iets voor jou. Het ligt in mijn slaapkamer. Ga het maar pakken.' Zegt Nadir. 'Yes! Ik hoop een playstation!' Zegt Ayoub en rent naar boven. Ik ga staan en knuffel Nadir. 'Vorige keer was niet zo romantisch, deze keer ook niet echt, maar ik hou wel van je.' Zegt hij. 'Ik wil.' Zeg ik zacht. Ik breng mijn lippen naar de zijne en geniet van het moment. Ik hoor Ayoub de trap aflopen en neem weer wat afstand. Nadir pakt me van achteren vast en legt zijn handen op mijn buik. Ik kijk naar Ayoub die met een grote zak naar binnen komt. 'Wat heb je daar schat?' Vraag ik. Ik kijk naar achteren. 'Dank je.' Zeg ik zacht. Nadir knipoogt en ik draai me weer naar Ayoub. 'Een playstation! Yes!' Roept Ayoub blij. Ik kijk Nadir aan en geef hem een klap. 'Dat is veel te veel.' Zeg ik. Hij lacht en doet zijn armen weer om me heen. 'Ik hou van je.' Zegt hij en kust me. 'Mam gaan we deze nu aansluiten?' Vraagt Ayoub. Ik haal mijn lippen snel van die van Nadir af en kijk Ayoub aan. Hij kijkt niet eens. 'Niet nu, straks.' Zeg ik. 'Zullen we een strandwandeling maken? Het is lekker weer.' Stelt Nadir voor. Ik kijk hem verliefd aan. 'Ja laten we dat doen! Dan neem ik mijn voetbal mee!' Zegt Ayoub enthousiast. Hij loopt naar de gang en ik kijk weer naar Nadir. 'Die PlayStation gaat wel terug, veel te duur.' Zeg ik. Hij kijkt me verleidelijk aan en lacht. 'Ik wil dat jullie hier komen wonen.' Fluistert Nadir. 'Die PlayStation is deels van mij, want ik ga er ook op spelen.' Zegt hij. Ik doe mijn armen om zijn nek en kijk hem aan. 'Er moet wel wat veranderen aan onze slaapkamer dan.' Zeg ik. Hij bijt op zijn lip. 'Doe wat je ook maar wilt. Het is jou huis.' Zegt hij langzaam. Ik druk mijn lippen op die van hem. 'Ik hou van je.' Zegt hij en streelt mijn wang. Ik zie Ayoub aanlopen met zijn jas en schoenen al aan en zijn voetbal in zijn hand. 'Gaan we?' Vraagt hij. Nadir moet lachen en loopt naar de gang. Ik loop ze achterna en trek ook mijn jas en schoenen aan. We stappen in Nadirs auto en vertrekken.

We voetballen een beetje, lopen een beetje en eten nog een frietje. We sluiten het af met een ijsje en vertrekken dan weer naar "huis". Ik stop Ayoub in en loop naar de badkamer. Ik neem een douche en bid het gebed. Ik trek een pyjama aan en loop naar de kamer van Nadir. Ik klop zachtjes aan. 'Binnen.' Zegt hij. Ik open de deur en zie hem in bed zitten. Hij leest een boek. 'Kunnen we praten?' Vraag ik zacht en ga naast hem zitten. Hij legt zijn boek weg en kijkt me vragend aan. 'Ik ben bang. Jabir is erg gevaarlijk.' Zeg ik. 'Ik bescherm je.' Zegt Nadir lief. 'Dat weet ik wel, maar ik wil niet dat er wat gebeurd met jou of met Ayoub.' Zeg ik. 'Ik stuur mijn advocaat op hem af, er is sowieso wel iets illegaals te vinden waardoor hij vast komt te zitten.' Zegt hij hoopvol. 'Ik moet met hem praten. Vragen wat hij wilt.' Zeg ik en slik. 'Geen sprake van. Het is een gek en hij wou je verkrachten.' Zegt hij meteen bezorgt. 'Ik moet naar mijn broer gaan. Hij is de enige die hier een einde kan maken.' Zeg ik met een brok in mijn keel. 'Maar je familie heeft je verlaten. Je in de steek gelaten.' Zegt hij. 'Ik weet. Maar ik kan niet anders.' Zeg ik zacht. Het is even stil. Ik ga tegen hem aan liggen en sluit mijn ogen. Ik bedwing mijn tranen en probeer in slaap te vallen. Het gaat nogal moeilijk aangezien ik naar de mensen moet gaan die mij het meest haten en hen om hulp vragen. Om hulp smeken. Voor Ayoub.