Nada El Amrini. Een alleenstaande moeder van 21. Samen met haar zoon Ayoub leeft ze in een klein huisje in de straten van Amsterdam. Nadat ze zwanger werd van Ayoub verliet haar vriend haar. Ook haar familie en vrienden stopten het contact. Met geen...
Moeizaam sta ik op. Mijn wekker gaat al vroeg. Ik trek dezelfde kleren aan als gister. Ik heb niets anders bij. Ik wek Ayoub en terwijl hij zich aankleedt doe ik mijn haren. Ik kam het uit en doe het in een knotje. Ik doe Ayoubs haren en dan vertrekken we. Voor het station koop ik nog wat ontbijt die we in de trein kunnen opeten. Dan haast ik me naar de trein en haal hem net. Ik geef Ayoub zijn eten en staar naar buiten. Ik heb hem gezegd dat ik het hem later zal uitleggen en hij heeft daar begrip voor gelukkig.
Eenmaal aangekomen stappen we op onze fietsen en vertrekken richting huis. Daar trek ik een comfortable trainingspak aan en zoek mijn laptop. Waar is hij nou? Shit. 'Ayoub liefje weet jij waar mijn laptop is?' Vraag ik. 'Bij Nadir.' Shit.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik bel aan, hopend dat hij thuis is. Mijn sleutel heb ik hier gelaten, dus dat was ook geen optie. De deur wordt geopent door een jonge vrouw. Ik schrik er eerlijk gezegd van. Het is één dag later. Nu al verplaatst hij mij. Ik voel een steek in mijn hart, maar zet een pokerface op. 'Ik kom mijn spullen halen.' Zeg ik zo normaal mogelijk. 'Ah jij bent vast Nada, kom binnen.' Zegt de vrouw. Ik loop langs haar naar binnen en trek mijn schoenen uit. Ze loopt naar de woonkamer en ik besluit meteen naar boven te gaan. Ik pak mijn spullen en zoek mijn laptop. Ik loop naar beneden en loop de woonkamer in. Mijn laptop zal vast daar zijn. Ik zie Nadir aan tafel zitten en de vrouw is aan het koken. Ik laat mijn ogen snel door de kamer glijden en zie mijn laptop op de bank. Ik loop erheen en grijp het. 'Nada goed dat je bent gekomen.' Zegt Nadir. Ik kijk hem aan en loop naar de deur. 'Goed dat jij zo snel over me heen bent.' Zeg ik en storm de gang in. Ik pak mijn tas en trek snel mijn schoenen aan. Nadir stormt al aan. 'Over je heen ben? Waar heb je het over?' Vraagt hij verbaast. Ik begrijp dat ik het uit gemaakt heb, maar dan hoeft hij niet één dag later met een wijf te zitten. 'Gaan we nou achterlijk doen?' Vraag ik pissig. 'Waar heb je het over Nada? Even serieus.' Zegt hij. 'Die fucking vrouw daar! Ik dacht nogwel dat dit echt was! Dat jij me ook niet gebruikte!' Zeg ik hard en sla hem hard op zijn borstkas. Tranen glijden over mijn wangen. 'Nada dat is mijn zusje. Van waar denk je dat ik vreemdga?' Vraagt hij met een lach. Ik kijk hem vreemd aan en weet niks te zeggen. Liegt hij? Hoe weet ik dat? 'Aya!' Roept hij. Ik kijk hem raar aan. 'Ja?' Roept de vrouw terug. 'Wat ben jij van mij?' Vraagt hij. 'Watte?' Vraagt ze. 'Wat ben ik van jou?' Roept hij. 'Mijn domme broer.' Zegt ze terug. 'Oke thanks.' Roept hij en sluit de deur. Hij kijkt mij aan met een lach. 'Ben je serieus? Geen grappen nu hé.' Zeg ik serieus. Hij lacht. 'Ik hou van je man. Je bent geweldig.' Zegt hij en omhelst me. Even hou ik hem vast, maar duw hem dan rustig weg. 'Ik, uh, ik moet gaan.' Zeg ik en haal mijn vingers door mijn haren. 'Wacht nou even.' Zegt hij. 'Ik heb je het al gezegd Nadir. Er is geen toekomst tussen ons. Ik ga verhuizen.' Zeg ik. 'Hou je van me? Wil je kinderen met mij?' Vraagt hij. 'Nadir.' Zeg ik met een zucht. 'Hou je van me?' Vraagt hij weer. Ik zucht diep. 'Geef antwoord. Hou je van me?' Vraagt hij. 'Ja. Ja dat weet je.' Zeg ik met een brok in mijn keel. 'Ewa hou je mond dan.' Zegt hij. Ik kijk hem raar aan. 'Pardon?' Vraag ik. Hij lacht en brengt zijn gezicht naar de mijne. 'Hou je mond en zoen me.' Fluistert hij. Hij drukt zijn lippen tegen mij. Zo blijven we een tijdje staan. 'Dit gaat niks worden. Hoe graag ik het ook wil.' Zeg ik zacht. 'Hij zit vast. Ik zei het je toch. Ik regel alles.' Zegt hij. Met een open mond kijk ik hem aan. 'Wat bedoel je?' Vraag ik. 'Mijn advocaat heeft onderzoek naar hem gedaan. Hij werkt zwart. Hij heeft acht jaar gekregen.' Zegt hij. 'Je liegt! Nee je liegt!' Zeg ik hard. 'Heb wat vertrouwen in je aanstaande man schatje.' Zegt hij. Ik omhels hem. 'Je meent het toch? Zeg me please dat je niet bluft en dat het waar is.' Zeg ik. 'Je bent veilig. Blijf je nu wel bij mij?' Vraagt hij hoopvol. Ik moet lachen. 'Ik hou van je.' Zeg ik en doe mijn armen om hem heen. Hij moet lachen. 'Kom dan stel ik je voor aan mijn zusje.' Zegt hij. 'Kan ik niet snel naar huis gaan? Ik zie er niet uit.' Zeg ik snel. Hij lacht. 'Loop a lekkerding.' Zegt hij en pakt mijn hand. Ik moet lachen en loop mee. 'Nou schatje dit is mijn irritante zusje, Aya.' Zegt Nadir. Ik laat zijn hand los en glimlach nerveus naar zijn zusje. 'He.' Zegt ze en glimlacht lief. 'Goed dat het weer goed tussen jullie is.' Zegt ze. Ik knik met een glimlach en kijk naar Nadir. Hij lacht en doet zijn arm om me heen. 'Nadir zei me dat je een zoontje had.' Zegt ze en kookt verder. 'Ja, Ayoub.' Zeg ik. 'Ah zo leuk, komen jullie strakjes eten? Heb nogal wat gemaakt en daar hebben wij wel wat hulp bij nodig om het op te krijgen.' Zegt ze. Ik moet lachen. 'We gaan hem zo ophalen.' Zegt Nadir. 'Gezellig.' Zegt Aya. 'Oke iedergeval wij gaan hem even ophalen.' Zegt Nadir. 'Is goed tot straks.' Zegt Aya. 'Doeg.' Zeg ik met een glimlach en loop samen met Nadir weg. 'Wil je deze nog meenemen?' Vraagt hij en pakt mijn tas vol spullen. 'Ik zat er juist aan te denken om samen te gaan wonen. Of is dat te snel?' Vraagt hij. 'Laat het maar even hier.' Zeg ik en loop naar buiten.
Na een gezellige avond vertrekt Aya weer. Ayoub ligt op de bank te slapen. Ik lig tegen Nadir aan. Te denken aan mijn moeder.. Het leven vroeger. En hoe mijn broer me met heel zijn leven haat. 'Schatje?' Hoor ik naast me. Ik kijk Nadir aan. 'Niet teveel nadenken hé. Is niet goed voor je mooie koppie.' Ik glimlach en leg mijn hoofd tegen hem aan. Hij drukt een kusje op mijn slaap. Ik staar voor me uit en blijf aan mijn familie denken.
