the less i know the better

[resolution]

"Senin için çok endişelendim." Zayn, kucağındaki saçları okşarken, Louis ise bir saat öncesini düşünerek ağlamaya devam ediyordu. "Evde olacağını söylemiştin. Eve geldim ve evde yoksun. Jay'i arayıp telaşlandırmak istemedim. Neyse ki buradasın."

"Çok acınası bir haldeyim, değil mi?"

"Bilmiyorum, alışık olmadığım bir halin bu. Bu kadar duygusal biri olduğunu tahmin etmemiştim. Aptal bir orospu çocuğu yüzünden girdiğin hale bak."

Zayn söyledikleriyle Louis'in daha çok ağlamasına sebep olduğunda omuzlarını tutup kendisine gelmesi için dürttü. "Tamam sustum, sakince ağlamana geri dön lütfen."

Birkaç dakika sonra, Louis kendiliğinden sakinleştiğinde Zayn hala saçlarını okşuyordu. Telefon çaldığında Louis kendisininki olduğunu düşünüp telefonuna koştu. Ama çalan telefon Zayn'e aitti. Ona uzattı.

"Ah, şey. Tabi, tabi. Olur aslında. İyi fikir. Bekliyorum ben o zaman." Zayn konuşurken kafasını kaşıyordu. Telefonu kapattıktan sonra Louis'in yanına döndü. "Şey. Sen gittikten sonra bahsettiğim kızla biraz yakınlaştık ve şimdi evimizin müsait olup olmadığını sordu."

"Hani benden hoşlanıyordu?"

Zayn gergince sırıttı. "O bana yol yapmak içinmiş."

Louis bu durumu iğrenç bulduğunu belirtircesine yüzünü ekşitti. "Grup sekse gelmem. Sorma bile."

Zayn gözlerini büyüttü. "Tanrım. Bunun için geliyor. Ben bir aptalım."

Birkaç saat sonra, Louis yan odadan gelen sesleri daha fazla dinlememek adına yere atılmış kulaklıklarına uzandı ve kulağına takıp son ses müzik açtı. Kendisini ekstra yalnız hissetmesi kesinlikle yan odada yüksek sesle seks yapılması veya açtığı duygusal şarkılardan kaynaklı değildi. Sadece, çok garipti işte. Harold anlamsız bir sürü cümle söylemişti Louis'e. Hiçbir şeyi anlamayacağını biliyordu yine de söylemeye devam etti ve sonra da yok oldu. Hayatından çıktığını söylemişti bir nevi. Louis telefonunda son arananlar kısmındaki o yabancı numaraya baktı. Onu arayacaktı. Ona ulaşıp orada söyleyemediklerini söyleyecekti. İçinde kalmasından iyiydi sonuçta. Ama numarayı aradığında uzun uzun çalmasına rağmen telefonu kimse açmamıştı. Louis içindeki burukluğu nasıl geçirirdi bilmiyordu. Onunla  beraber bir resmi bile yoktu.
Kulaklıklarıyla beraber yatağından kalktı ve müziği dinlemeye devam ederken mutfağa indi. Zayn'in masanın üzerinde bıraktığı sigaradan bir dal alıp yaktı. İçerken dışarı çıktı pijama ve terlikleriyle. Sokakta kimse yoktu, saat dörde geliyordu zaten. Evin önündeki yola baktığında, onunla olduğu bir anı canlandı gözünde. Onu arabasıyla evine bırakmıştı. İki elin parmak sayısını geçmeyecek anılara sahipti onunla ve bu yüzden unutması ekstra zor olacaktı, Louis çok iyi biliyordu.

Yatağına geri döndüğünde, kulağındaki kulaklığını teke indirdi. Gözlerini kapattığında son bir yaşın akmasına engel olmadı.

15 Haziran 2019 (1 Sene Sonra)

Aynada üstündeki ceketin duruşuna bakarken bir şeyden hoşnut olmadığı kesindi. Modadan en çok anlayan kardeşi Charlotte ise aksini savunuyordu. "Sevgilin bunu çok beğenecek."

"Sevgilim değil, sadece baloya götürdüğüm bir kız. Yalnız gitmemek için. Anlarsın ya."

"Bunu alıyoruz."

"Lottie! Ben bunu hiç beğenmedim."

"Zayn ağabeyime yolladım on üzerinden on verdiğini yazdı."

Louis gözlerini devirse de güldü. "Yalancı piç. Her neyse sana güveniyorum. Bunu alalım."

....