Ölmeden Önce Yapılacaklar Listesi!

🌈 22

Oy verenler inşallah sevdiğine kavuşur amin.

Merdivenleri iniyorum,
Çok yorgunum.
Başım ağrıyor,
Almila bir şeyler anlatıyor,
Kafamı sallıyorum ama anlamıyorum.
Dediklerini duymuyorum.
Son merdiveni iniyorum,
Okulun kapısından bahçeye çıkıyorum,
Bugün güneş yok, hava buz gibi ve gökyüzü gri.
Onu görüyorum.
Tam karşımda, Poyraz.
Adımlarım yavaşlıyor,
Seni seviyorum.
Gözlerim bulanıklaşıyor, gri bulutlar gözlerime değmiş gibi.
Keşke farklı bir zamanda karşılaşsaydık.
Adımlarım donuyor.
Son gördüğüm şey ise Poyraz.
O zaman benden nefret etmeni istememe gerek kalmazdı.
Düşüyorum.
Merak edenler için, burası kapkaranlık.

Bahçedeki herkes bayılan bu kıza bakıyor, içlerinden bazıları 'dikkat çekmek için neler yapıyorlar' diye düşünüyor. Çünkü fazla önyargılılar. Bazıları ise meraklanıyor, uzaktan izlemeye başlıyorlar meraklı gözlerle. Ama üç kişi, en başta sadece üç kişi ona doğru koşturuyor. "Abi," diye mırıldanıyor Güney. "Bu kız niye bayılıyor, yemek falan mı yemiyor acaba? Zayıfladı gitti iyice..." Sonra sevgilisinin ağladığını fark ediyor, içi acıyor. "Sevgilim," diyor ve yumuşacık sesiyle ona fısıldıyor. Bir elini onun sırtına yerleştiriyor. "Yoktur bir şey, revirde kendine gelir neden ağlıyorsun?" diye soruyor kibar ses tonuyla. Almila artık saklamaktan bıktığı şeyi ağzından kaçırıyor: "Görmüyor musun Güney!? Hasta o hasta!" Emir ve Güney'in kanı çekiliyor adeta, bu yeni bilgi onları şaşırtırken birbirleriyle bakışıyorlar. 'Biz nasıl düşünemedik bunu' diye düşünüp suçluluk duygusuna kapılıyorlar. Poyraz için yeni olmasa da Almila'dan duyması onu birden afallatıyor. Yine nöbetçi öğretmen geliyor, bu sefer revirlik bir durum olmadığını söylüyor Poyraz. "Hocam n'olur ambulans çağıralım, kız ayılmıyor." diyor. Ecrin'i yerde yatarken görmeye dayanamıyor. Öğretmen ambulans için 112'yi arıyor, önce kendini tanıtıyor. Hastanın durumunu ve okulun adresini söylüyor, Poyraz ambulansın hemen gelmesi için dua ediyor. Almila Güney'e sarılarak ağlamaya devam ediyor. Sessiz sessiz mırıldanıyor. "Allah'ım ne olur her şey eskisi gibi olsun..." diye dua ediyor. Eski Ecrin'i ne kadar özlediğini bir kez daha fark ediyor. Ecrin'in ne kadar hayat dolu olduğunu en iyi o biliyor, onu en küçük halinden beri tanıyor. Emir yapacak hiçbir şey bulamıyor, hayatında durabileceği en ciddi ifadeyle duruyor ve olacakları bekliyor. Ecrin'e bunu yakıştıramıyor, ister istemez inkar ediyor. Ambulans gelene kadar yerde yatan arkadaşını izliyor.

Ambulans geliyor.

Yanına sadece Almila'yı alabiliyorlar.

Poyraz, Güney ve Emir bir şekilde okuldan çıkıyorlar yalvar yakar. Gidebilecekleri en hızlı şekilde hastaneye gidiyorlar.

Almila ambulansta Ecrin'in ailesine haber veriyor.

Şimdi bütün herkes o hastanede. Ecrin bir kişiyi bile kendine bağlamayı istemezken, ne kadar geniş bir çevresinin olduğunun farkına varamamış şekilde uyuyor.

Doktor Ecrin'in kendisini çok yorduğunu, vücudunun buna karşı bir tepki vermek zorunda kaldığını ve bu gibi durumların normal olduğunu söylüyor. Akşama kadar orada uyuması gerektiğini söylüyor. Artık okula gitmesini yasaklıyor, evde kalması için ona rapor yazıyor. Herkes bir yorgunluk belirtisinin olduğunu öğrenince rahat bir nefes çekiyor, Poyraz hiç tepki vermiyor. Midesi yanıyor. Onu orada uyurken hayal etmeye çalışıyor, edemiyor.