☆•Schiphol-Amsterdam•☆
De piloot van de Boeing 747 startte het communiqué met de verkeersleiding van Schiphol......
Piloot; Johan:..."Schiphol Ground, vluchtnummer at A00 for the pushback?"
Ground-ATC:.."Vluchtnummer Pushback approved!," beantwoorde het verkeersleiding.....
Vervolgens wendde hij zich tot zijn passagiers.....
"Goedemiddag, Dames en heren. Hier spreekt uw gezagvoerder Johan. Samen met mijn Co-piloot Wesley, willen wij u mededelen dat we veilig vanuit het warme Guadaloupe, in ons kikkerlandje; Holland zijn aangekomen"
"We zijn veilig geland. Géén getreur! De mollen schijnen uit hun winterslaap te zijn ontwaakt. De vogels tjilpen weer naar hartelust, en het temperatuur in de Bilt is wonderbaarlijk van 3° graden naar een aangename 16° gestegen. Wij wensen u een voorspoedige vakantie danwel fijne welkomst thuis in nederland"
Dromerig hoorde ik de piloot door de luidspreker praten. Heel even voelde ik me weer een 16 jarige in de schoolbanken.....
Toen de leerkrachten zulks langdradige meldingen verkondigden, viel ik boring as always halverwege in slaap.
Gek is dat.....
.......Zodra zij medeelden dat wij 6 weken zomervakantie hadden, stond ik als eerste bij de uitgang van de schoolpoort te bouncen.....
Selectief denken noemt men dat ook wel. Je hoort énkel wat jóuw hart en onderbewustzijn willen horen.
Vóór de rest is alle gezever eromheen een complete Shut-down, dus niet relevant....
Of toch wel een ieni-mini beetje....?
••••••
Nadat ik alle poespas van de ellenlange landings protocol plus Douane controle had doorstaan, stond ik bij de aankomsthal op Saar te wachten....
Zou ze het vergeten zijn? Nah! Dit gaat zij mij niet flikken! Ik laat niet vóór noppes mijn echtgenoot in Guadeloupe achter om Saar's Rwina rotzooi in Nederland op te lossen!
Nogal vermoeid door de combi van een helse jetlag en ruim 8 uur vliegtijd, griste ik gejaagd mijn iPhone uit mijn nieuw verworven Balenciaga-Classic City-S Graffiti Bag, om Sarafina lik op stuk te geven...
Hoe durft ze mij op Schiphol te laten staan...?!!?
Al tikkend op mijn gsm, vuurde ik een App-bericht naar Saar.
••••••
Sarafina spurtte achter Arslan aan......
Hij had nog maar koud de motor gestart, of Sarafina begon hysterisch op het geblindeerde autoraam te bonken....
"Geef mijn ring terug!!! Zbel Tbs patiënt!," gilde ze vol woede.
Arslan drukte de raamvergrendeling omlaag en bleef net zo vriendelijk-, als een ober die keer op keer door klanten wordt beledigt-, en toch opzienbarend zijn geduld in toom weet te houden....
De klant is immers altijd koning.
Of was Sarafina-, om het in zijn verwoordingen te behouden-, een zeikende Queen-Witch?
Relax richtte hij zich tot de bijna ontploffende Sarafina....
"Waar kan ik u mee van dienst zijn Mevrouw Sarafina? Een enkeltje isoleercel of onbeperkt psychotherapie plus heavy sederende medicamenten?!," zei hij vermakelijk.
Sarafina werd er warm noch koud van. Laat staan dat ze op z'n minst één centimeter grimas of vermaak vertoonde op zijn zwartgallige humor....
"Kop dicht! Gemummificeerde Sméagol! Ik ben jóu NU wahed spuugzat! Waar is MIJN RING?," brieste ze ziedend.
Arslan startte lachend doch hoofdschuddend de motor en maakte aanstalten om zonder haar weg te rijden.
En....Tja....Dat deed hij ook.
Zij het wel,....tergend en plagend stapvoets....
Als een acteur die achterna werd gezeten door de Monster van Loch Ness, rende ze identiek Dafne Schippers op de renbaan, achter de auto aan...
"ARSLAN?!????......"
"Vies smerig stuk vuil! Kom terug of ik bel Zydali NU op!," gilde ze met haar laatste adem.
Prompt gaf ze het op en trok snikkend haar stilleto's uit, waarna ze huilend van onmacht zich onderuit liet zakken op een houten terrasbank van het MacDonalds parkeerterrein.......
Toen Arslan via zijn achteruitkijkspiegel aanschouwde dat Sarafina er behoorlijk doorheen zat, reed hij plankgas achteruit....
Stilletjes parkeerde hij de auto, en liep naar Sarafina toe, terwijl de speelse Benaïm uitstapte, en met een ton aan adrenaline richting zijn zehma nieuwe vriendjes in de ballenbak rende....
Zwijgend nam Arslan plaats naast de snikkende Sarafina....
Hij wilde net zijn mond openen om haar superlief te troosten....
.......Tot Sarafina's gelaatsexpressie als donderslag bij heldere hemel, een metamorfose onderging naar de Witches of Eastwick make-over pose...
"Lazer op! Gestoorde stalker! Wacht maar! Ik ga alles aan Zydali vertellen!!," brabbelde ze aan één stuk door.
Arslan sloeg express een arm om haar heen en kuste vrijpostig haar voorhoofd. Sarafina deinsde van de schrik achteruit, en beende beledigt naar de auto.
Zittend in de auto, begon ze met de armen over elkaar heen alles te relativeren.....
"Huh......?"
"Op die ex-Bajesklant? Never in a lifetime!," mompelde ze binnensmonds.
Van de zenuwen greep ze een random cd uit het hoesje en zette de muziek keihard aan....
Soort van; 'La, la, la,- ik hoor je wel, maar ik zie je niet modus.....
Pardoes hoorde ze de luide muziektekst van 'Natti Natasha & Ozuna'-Criminal' inhoudelijk....
"What the......?"
Inmiddels kwam Arslan, alsof hij op glasscherven moest lopen naast haar op de bestuurdersstoel zitten...
Aanvallend keek ze hem walgend aan....
"Nogmaals, praat niet meer tegen mij!!," siste ze hardop.
Arslan streek met de handpalm over zijn glad getrimde ringbaardje......
"Saar...?"
"Zydali appte mij net.....!"
"Er is iets dat jij moet weten over Mazouan!," zei hij zo bedeesd mogelijk.
Sarafina begon toepasselijk te rillen van de nervositeit.....
.....Ze durfde bijna niet meer aan te horen waar het exact over ging.............*
●●●
JE LEEST
Bittere Levenslessen (Actief)
Non-FictionDe jonge zelfverzekerde Marokkaanse Indylia heeft al reeds haar carrière, en toekomstdromen, plus doelen uitgestipelt. Regel nummer 1; "Nooit verliefd worden!" Ijverig construerend aan haar luchtkasteel, is zij zich er echter niet van bewust dat je...
