Beraber Geçen Güzel Yıllarımız ; Nam Joon

5- "Yolculuğumuz"

9 Ocak 2020

   Hye Sun, odasının etrafına defalarca dolanıyor sonra elini geçirdiğini bavuluna atıyordu. "Miniğim sadece yarın yola çıkıp on dördünde geri döneceğiz zaten. Bu kadar çok eşyaya gerek var mı?"

"Nam Joon! Daha ortak iznimizin olduğu günlerde nerden bilebilirim ki Fransa'ya gideceğimizi!" Bileğindeki tokaya saçları topuz yapıyor. "Ayrıca sen gideceğimizi bana dün söylüyorsun!"

"Miniğim, aslında sürpriz yapıp seni direkt bavuk hazırlamadan götürecektim. Bu sefer daha fazla söylenirdin ama.." Dediklerime cevap vermeyip bavulundan bir kaç eşyayı çıkartıp ve kapattı.  "Nasıl oluyor da bu konuşmalarda hep sen haklı taraf oluyorsun." Dedikleriyle gülüyorum. "Bir bilsem miniğim, bir bilsem."

&

10 Ocak 2020

  Uçağa binerken hatta uçak havaydayken bile elime bir an olsun miniğimin ne kadar tatlı olduğunu düşünüyordum. Bir süre sonra  omzumda uyuyan miniğimi Fransa'ya indiğimizde uyandırdım.

  Otelimize vardıktan sonra dolaşmaya başladık. "Nam Joonie burası çok güzel."

"Bu kadar çok istiyorsan buraya taşınabiliriz." Bir an durup bana garip garip bakıyordu. "Ama sürekli burda kalmak istemem muhtemelen." Saçlarını karıştırıyorum. "Biliyordum."

"Burada sürekli kalmak istemediğim sebebini biliyor musun Nam Joonie? Kore'de bizim hikayemiz başladı. Her yerinde biz varız. Bu yüzden orayı daha çok seviyorum." Dedikleriyle mutlu oluyor, sıkıca sarılıyorum ona.

&

1

2 Ocak 2020

  Yarın dönecek olduğumuz için bugün en güzel yeri gezmeyi planlıyorduk. Fransa'nın başkenti, herkesin gözdesi Paris ve Paris'i güzel kılan Eyfel Kulesi..

   Eyfel Kulesine yaklaştığımız her dakika    heyecanımız daha çok artıyordu. Miniğim karşıya geçmemiz gereken yerde beni durdurdu. "Nam Joon tam burada fotoğraf çekilelim!"  Ben bir şey diyemeden yoldan birisiyle konuşmuş, yanımıza çağırmıştı bile.  Bana doğru yürürken kolundan tutup kendime doğru çekiyorum. Elimi yanağına koyup onu öğüyorum. Fotoğrafın çekildiğini anladığımda öpmeyi bırakıyorum. Fotoğrafı çeken adam telefonu vermeden önce fotoğrafın oldukça güzel çıktığından emin olduğunu söyleyiyor. Adama teşekkür ettikten sonra fotoğrafa bakıyoruz. "Dönünce bu fotoğrafı çıkartıp çerçeveletmeliyiz!" İkimizde aynı şeyi dedikten sonra gülümsüyoruz ve Eyfel Kulesi'ne doğru gidiyoruz.

  Bir süre çimlerde oturduktan sonra miniğimin bacağına  kafamı koyup uzanıyorum. "Bir süre böyle kalalım,miniğim." Gülümsediğimi hissedereken saçımla oynamaya başlıyor. Bu da uyumama neden oluyor.

&

Dayanamadım, bölüm attım yine.

Adamın çektiği fotoğraf;