Vаtаn, çаlışkаn insаnlаrın omuzlаrı üstünde yükselir.
Tevfik Fikret
Benden eğerimi isteyin vereyim, аtımı isteyin vereyim, çаdırımı isteyin vereyim, fаkаt vаtаnımdаn hiç kimse bir kаrış toprаk istemesin vermem, veremem.
Mete Han
Betül bilgisayar ekranından gözlerini bir türlü alamıyordu. Donmuş bir şekilde öylece kalmıştı. Onur bir an nasıl toparlayacağına şaşırsa da hemen kendine geldi.
- Hırsız gibi neden sessiz geliyorsun ablam? Korkuttun beni!
Betül tepki vermiyordu. Oldukça şaşırmıştı. Onur bu sefer boğazını temizleyip konuştu,
- Sultanım, kendine gel!
Betül zor da olsa gözlerini parlak ekrandan ayırabilildi.
- Bu ne demek Onur?
- Ya şey, ben gizlice çektim.
- Ajanlık mı yapıyorsun?
- Ne alakası var abla. Sizi görmeden önce çektim, bana bir açıklama yapman için.
- Sanki ben sana yalan söyleyeceğim! Öyle mi?
Onur köşeye sıkıştığının farkındaydı ama yine de pes etmedi.
- Ablam öyle bir şey yok! Sen bırak şimdi bu fotoğrafları da bana o günü anlat!
Betül kaşlarını çatmış Onur'u izliyordu. Bu işin peşini bırakmayacaktı!
- Hangi günü?
- Abla, bilmemezliğe atma kendini!
- Ha, şey o günü diyorsun!
- Evet, tam da o günü diyorum.
Onur ablasını odasından çıkartmış mutfağa doğru götürüyordu. İçeriye girdikten sonra sorgular şekilde ablasına baktı.
- Bence Murat sana gerekli açıklamayı yapmıştır.
- Evet yaptı. Ama gözüm üzerinizde haberin olsun!
Onur bıyık altı gülüp yan tarafta bulunan sandalyeye oturdu.
- Hemen öyle kurtulamazsın benden hanımefendi!
- Ah biliyorum tabi ki de!
- Hmm sana nasıl bir ceza versem acaba?
Betül şaşkınca onu izliyordu. Onur ise nasıl bir gıcıklık yapayım diye düşünüyordu. Aklına gelen fikirle gözleri sinsice kısıldı.
- Karnım acıktı benim ya! Bir de canım mantı çekiyor.
- Sen hiç doymazsın ki zaten!
- Sus bakim! Hadi bana mantı yap!
- Sen yeter ki iste paşam! Gidip hemen alayım sana.
- Ne alması abla? Pardon da hazır yemem ben! Kendi ellerinle yapacaksın!
- Ne?! Yok artık!
- Ben onu bunu bilmem! Bir saat içinde mantım hazır olsun!
Onur mutfaktan çıkıp oturma odasına geçmişti. Betül ise gözlerini devirip odasına geçti, rahat bir şeyler giyinip başına da yazma bağladıktan sonra mutfağa geçti. Ellerini yıkadıktan sonra alt dolaptan unu ve büyük bir kap çıkartıp tezgahın üzerine koydu.
YOU ARE READING
Kırmızı ve Beyaz'ın Çocuklar'ı ('Mesele Vatan!' Serisi 1) TAMAMLANDI
Non-FictionBaş kahramanımız KIZ ASKER! Vatan; sevdası sonsuz, aşkı onsuz olmayan yegane şeydir. Kalpten sevgi, imandan inanmak yeterliydi onu sevmeye. Nereye gidersen git yine de vatan dersin vatan! Yastığımız mezar taşı üstümüzde al bayrağın gölgesi! Memlek...
