Thy Love (Published by ABS-CBN Books)

Ika-Dalawampu't Limang Kabanata

[Kabanata 25]

MABILIS na naglalakad si Manang Dominga patungo sa selda kung saan nakalagi si Martin. Itinuro lang sa kaniya ni Heneral Samuel ang direksyon papunta sa kinaroroonang bilangguan ng binata. Madilim ang buong paligid habang patuloy niyang tinatahak ang makipot na daan na gawa sa matitibay na bato.

Ilang sandali pa, napatigil si Manang Dominga nang marinig niya sunod-sunod na yapak. Natanaw niya ang liwanag ng sulo ng apoy mula sa kaniyang likuran. Maraming anino ang namataan niya mula sa liwanag kung kaya't agad siyang nagtago sa isang sulok.

Abot dibdib ang kaba ni Manang Dominga dahil sa hindi inaasahang pagdating ng mga guardia. Mahigpit na bilin sa kaniya ni Heneral Samuel na ilihim lang ang patungo niya roon bago siya payagan nito na puntahan si Martin sa selda. Dahan-dahang sinilip ni Manang Dominga ang pagdating ng mga guardia hanggang sa tumigil ang mga ito sa tapat ng isang pinto.

Ang pintong iyon ay ang daanan papunta sa anim na makikipot na selda, walang ibang nakakulong doon maliban kay Celestina. Nanlaki ang mga mata ni Manang Dominga nang mamukhaan niya ang dating gobernador-heneral Federico Dela Rosa na nangunguna sa mga guardia. Nasa tabi nito si Heneral Samuel at tila papunta sila sa selda ni Martin ngunit napatigil sila nang mapansin ang liwanag mula sa isang pinto.

"abrir la puerta" (Open the door) utos ni Federico sa isang guardia, wala namang nagawa si Heneral Samuel sapagkat mas nakatataas sa kaniya ang visitador-heneral. 

"¿Hay alguien adentro? Nadie puede visitar durante esta hora" (Is there someone inside? No one can visit during this late hours) paalala ni Federcio kay Heneral Samuel na napalunok na lang sa kaba sa takot na baka si Manang Dominga ang naroroon at naligaw ito dahil hindi iyon ang selda ni Martin.

Sinubukang magpaliwanag ni Heneral Samuel ngunit nabuksan na ang pinto. Agad humakbang si Federico papasok doon at namataan niya agad ang isang sulo ng apoy na isinabit sa dingding. Nagpatuloy siya sa paglalakad, agad namang sumabay sa kaniya si Heneral Samuel habang nagdarasal sa kaniyang isipan na sana hindi si Manag Dominga iyon.

"¿Quién eres? ¿Qué haces aquí?" (Who are you? What are you doing here?) sigaw ni Federico. Agad namang napaluhod sa lupa si Loisa at ang apat na kasama nitong mga nakabihis pang-guardia. Dahan-dahang naglakad papalapit sa kanila ang visitador-heneral saka tumigil sa tapat ni Loisa na ngayon ay nanginginig na sa takot.

Napalingon si Federico kay Celestina na nasa loob ng selda at sa mga oras na iyon ay muntikan nang mawalan ng malay ang dalaga dahil sa pagtatangka ni Loisa sa kaniyang buhay. Napabagsak na lang si Celestina sa sahig dahil sa matinding nerbyos at laking pasasalamat niya dahil dumating ang visitador-heneral.

Nanginginig na sa takot si Loisa at paulit-ulit siyang dumapa sa lupa upan humingi ng tawad "Por favor, perdónenos, no queremos romper aquí sin ningún consentimiento, sólo estamos aquí para---" (P-please forgive us, we don't mean to break here without any consent, we're just here to---) hindi na natapos ni Loisa ang kaniyang sasabihin dahil biglang napigtal ang suot niyang kuwintas sa kaniyang leeg dahil sa paulit-ulit niyang pagdapa sa sahig.

Gulat na napatingin si Federico sa pamilyar na kuwintas na ilang dekada na niyang hinahanap. Dahan-dahan niyang pinulot ang kuwintas na iyon saka tiningnan ng diretso si Loisa na ngayon ay hindi rin makapaniwala sa mga nangyari dahil hindi pa ngayon ang tamang panahon upang isiwalat niya sa madla na siya ang orihinal na nagmamay-ari ng kuwintas na de susi.

Samantala, halos walang kurap na nakatingin si Celestina sa kuwintas na iyon na pinulot ng visitador-heneral. Kitang-kita niya sa mga mata ng visitador-heneral ang halo-halong emosyon nang makita nito ang kuwintas na ang katotohanan ay pagmamay-ari niya.