Thy Love (Published by ABS-CBN Books)

Ika-Dalawampu't Walong Kabanata

[Kabanata 28]

"MAAARI tayong maging magkaibigan kung iyong nanaisin... Natalia" wika ni Martin sabay ngiti. Halos walang kurap na nakatitig si Celestina sa mga mata ni Martin, na kahit ilang taon na ang lumipas, naroon pa rin ang pamilyar na pagpintig ng kaniyang puso sa tuwing kinakausap siya nito.

Agad napaiwas ng tingin si Celestina nang maalala niyang hindi niya dapat pairalin ang kaniyang puso dahil tiyak na magugulo ang lahat ng plano at pinaghirapan ni Don Facundo mailigtas lang sila. "P-paumanhin ngunit kailangan ko nang umalis, ginoo" saad ni Celestina nang hindi tumitingin kay Martin at agad niyang kinuha ang gitara.

Tumalikod na siya at nagsimulang maglakad papalayo ngunit nakaka-dalawang hakbang pa lang siya nang muling magsalita si Martin "Wala na ba akong ibang maririnig na salita mula sa iyo kundi paumanhin?" napatigil si Celestina nang marinig iyon, napahawak siya ng mahigpit sa gitara, gustuhin man niyang lingunin ang binata ngunit alam niya sa kaniyang sarili na hindi niya kayang tingnan ito muli ng derecho sa mata.

"Bukod sa paumanhin, palagi mong sinasabi na aalis ka. Bakit kailangan mong umalis kung maaari ka namang manatili?" patuloy ni Martin, mababakas sa tono ng pananalita nito na may malaking biyak sa kaniyang puso na ibig niyang mapunan ng kasagutan mula kay Celestina.

Ipinikit na lang ni Celestina ang kaniyang mga mata, pilit niyang pinipigilan ang nararamdaman ngunit hindi na maawat ang pagkabog ng kaniyang puso. "Kung gayon, ako'y humihingi rin ng paumanhin sapagkat hindi kita hahayaan sa ibig mong mangyari. Patuloy ka mang humakbang papalayo sa akin, patuloy pa rin akong hahakbang papalapit sa iyo" dagdag ni Martin dahilan upang imulat ni Celestina ang kaniyang mga mata at dahan-dahan siyang napalingon sa binata.

Sa pagkakataong iyon, lumipas man ang ilang taon, napagtanto ni Celestina na hindi pa rin tuluyang nagbago si Martin Buenavista na nakilala niya noon. Isa pa rin itong ginoo na handang hamakin ang lahat para sa pag-ibig nilang dalawa.

"TIYAK na sasakit ang iyong mga mata kung pabaliktad mong babasahin ang aklat na iyan" puna ni Doña Teresa sabay inom ng nilagang luya. Malalim na ang gabi ngunit tulala pa rin si Celestina sa librong nakapatong sa maliit na mesa. May isang gasera sa gilid na siyang nagbibigay ng liwanag sa kaniyang pagbabasa. Natauhan na lang si Celestina nang marinig ang sinabi ng maestra at agad niyang inayos ang pagkakabaliktad ng aklat na ilang oras na niyang tinititigan.

"Gaano ba kalalim ang iniisip mo hija upang iyong makaligtaan na hindi binabasa ng pabaliktad ang aklat" ngiti ni Doña Teresa sabay lapag sa gilid ng kaniyang tasa nang maubos na niya ito. Pinagpagan na niya ang higaan na gawa sa kawayan na nasasapinan ng gula-gulanit na banig.

"W-wala po, maestra" pagtanggi ni Celestina, isinara na niya ang aklat saka iniunat ang kaniyang likod. "Ililigpit ko lang po ang mga panggatong sa labas" patuloy niya saka binitbit ang gasera papunta sa labas ng maliit na bahay-kubo ng maestra. Itinaas niya ng kaunti ang kaniyang saya upang hindi marumihan ang dulo nito habang tinatahak niya ang daan patungosa likod kung saan natapos na ang pagpapakulo niya sa inuming tubig.

Nang matapos niyang ayusin iyon, babalik na sana siya sa loob ng bahay nang magulat siya sa narinig na boses "Tinang". Gulat na napalingon si Celestina sa likod at akmang ibabato niya ang hawak na gasera ngunit agad niyang nakilala kung sino iyon nang matapat ng liwanag mula sa gasera.

"A-anong ginagawa mo rito?" gulat na tanong ni Celestina na halos lumuwa na ang kaniyang mga mata. Napakamot naman si Martin sa kaniyang ulo sabay tanggal ng kaniyang sumbrero at itinapat niya iyon sa kaniyang dibdib. "Ako'y nagbabakasakali na uuwi ka na, sasamahan na kita pauwi" nahihiyang ngiti ng binata, napalunok naman sa kaba si Celestina. Sa kaniyang isip ay hindi na dapat siya nagtanong pa dahil siguradong sasabog ang kaniyang puso sa mga sagot nito.