RAGRANOK SERIES : BEAUTIFUL SCANDAL ✅

Chapter 27

Nagtulog-tulugan si Oshema nang matanaw na papalapit si Rune sa sasakyan. Dinig niya ang pagbukas ng kabilang pinto sa backseat kungsaan siya naroon.

"Sir, tumawag po si senator. Nagtanong kung tutuloy tayo sa Cebu." Sabi ng isa sa mga tauhan nito mula sa labas.

"Tutuloy tayo. Hahayaan ko lang munang makapagpahinga sandali ang asawa ko." Sagot ni Rune na ikinaismid niya ng lihim. Asawa? In his dreams.

Naramdaman niya ang pag-uga ng upuan at ang pagsara ng pinto.

"I'm sorry, Shem. Sorry for everything." Anas nito sa kanyang tabi kasunod ang buntong-hininga at ang pagdapo ng banayad nitong haplos sa kanyang pisngi.

Kahit ang palad nito ay naghuhumiyaw kung ano ito. So different from Joul's rough and thick-skinned hand screaming with indelible masculinity and strength. Ang kamay ng herodes na ito ay mas malambot pa yata kaysa sa mga kamay ng isang tunay na babae.

Nagsisi siya kung bakit pa siya nagkunwaring tulog. Gustong-gusto na niya kasi itong bigwasan nang di pa rin huminto ang pangahas nitong mga daliri sa paghaplos sa kanyang mukha. He is sorry for everything but he keeps continue being a jerk just right now. Gagawin siya nitong front? Pantapal sa pagiging closet queen nito? Bakit ba hindi na lamang nito harapin ang katotohanan at tanggapin kung anong pagkatao mayroon ito para matahimik na silang lahat? Lalaki ang gusto nito at hindi babae. He should face that reality.

Dinilat niya ang mga mata at mabilis nitong binawi ang kamay na bumababa patungo sa kanyang braso. Kumuha siya ng wipes sa loob ng kanyang bag at binuksan niya ang pinto sa tapat niya.

"Where are you going?" Natataranta nitong tanong.

"Comfort room, sasama ka?" Asik niya rito. Hindi maganda ito. Kung ganitong nasa tinig nito ang panic, iniisip nitong anumang oras ay tatakas siya. Kapag ganoon, hindi luluwag ang bantay niya.

Dalawa sa mga tauhan nito ang agad na bumuntot sa kanya habang naglalakad siya para hanapin ang comfort room ng airport. This is her first time being here. Hindi niya alam ang mga pasikot-sikot ng paliparan kaya mahihirapan siya kungsakali man susubukan niyang tumakas. Baka kungsaan pa siya mapunta.

Nagtanong siya sa gwardiya kung saan banda ang ladies room. Polite naman nitong itinuro sa kanya ang pasilyo na direktang maghahatid sa kanya roon. Nagpaiwan sa labas ang dalawang bantay niya. Inirapan niya ang mga ito bago pumasok sa looban ng toilet. May iilang mga kababaihang nakapila at naghihintay sa labas ng pinto ng mga okupadong cubicles. Pumila din siya. Kanina pa siya naiihi. Tiniis niya lang.

Muntik na siyang maapakan ng dalagang nasa unahan niya nang umatras ito dahil umatras din ang binuntutan nito. Lumabas na kasi ang nasa loob ng cubicle na pinilahan nila.

"I'm sorry," nilingon siya ng dalaga. Nakapagkit sa napakaganda nitong mukha ang hininging apology sa kanya.

"Okay lang." Ngumiti siya ng tipid.

Ngumiti din ito. Marahil ay kaedad lamang ito ni Vanessa. Maliit ang mukha nito. Light brown ang kulay ng mga mata. Matangos ang ilong parang sa manika at hugis-puso ang mga labing pinatingkad ng kulay pink na lipstick. Maputi ito at makinis. Ang buhok na nakalugay lamang ay matuwid at nangingintab. Hanggang sa baywang ang haba. She's tall and slim too. Maybe a little too slim like the ramp models. Naalala niya rito ang pamangkin na nagpakirot sa isang bahagi ng kanyang puso.

Tatakas siya at palilipasin na muna ang sakit. Dahil tiyak niya namang hindi rin sila magkakaayos ni Vanessa kung ipipilit niya ngayong sariwa pa ang sugat na dinulot niya sa dalaga. Pagdating ng araw, pagdating ng tamang panahon, haharapin niya muli ang lahat, ang kanyang pamilya at hihingin niya ang kapatawaran sa pagkakataong handa ng maibigay ng mga ito.