Beki's Love Story

KABANATA 12

KABANATA 12

Jannarah

"J-JAN, A-ANONG G-GINAGAWA mo?" gulat na tanong ni Trad sakaniya.

Para sa kaligtasan ni Mama.

Naglakad siya papalapit sa binata. Walang nakakakita sa kaniyang gagawin dahil tago naman ang pwesto nila. Halata sa mukha ni Trad ang takot at kaba pero hindi siya nagpaapekto roon. She won't stop, it's for her mom.

"J-Jan, please." pagmamakaawa nito. Hindi pwedeng magpaapekto siya. Parati niyang sinasabi sa utak niya na para sa mama niya ang ginagawa pero sumasalungat roon ang puso niya.

Just do it, Jan. Everything will be alright.

Papalapit siya ng papalapit sa binata na natatakot na sa kaniyang ginagawa. Well, sino ba namang hindi matatakot?

Humigpit ang hawak niya sa kutsilyo nang makalapit na siya ng ilang dangkal kay Trad. This is it.

"I'm sorry, Trad. This is for my mom. I don't want to lose her too. Hindi ko kakayanin." agad siyang pumwesto sa likuran nito at tinapat ang dulo ng kutsilyo sa leeg nito.

Naramdaman niyang may tumulong likido sa pisngi niya. Itatarak na sana ito sa leeg ni Trad. Nang bigla nalang niya iyon binitawan.

I can't.

Napaluhod siya sa sahig at doon mas lalong umiyak.

I can't. I can't kill my bestfriend.

Sinabi niya sa sarili na hindi siya iiyak sa harap ng ibang tao pero he'to siya, umiiyak sa harapan ni Trad.

***

Tradious

NANG BITAWAN NI Jan ang kutsilyo ay hindi pa man siya tuluyang nakahinga. Yumuko siya hindi niya alam ang gagawin. Nanginginig ang buong katawan niya sa nangyayari. Pero nakarinig siya ng mahihinang hikbi sa likuran niya. Nanlalamig ang buo niyang katawan.

Gulat na tumingin siya sakaniyang likuran. Nakaramdam siya ng panghihina ng makita si Jan na nakaluhod sa likuran niya habang umiiyak.

Hindi pa rin siya makapaniwala sa nangyari kani-kanina lang. And it was his first time seeing Jan crying.

Tumingin ito sakaniya saka mapait na ngumiti habang umiiyak.

"I-I'm s-sorry, Trad. I didn't mean t-to..." humikbi ulit ito saka yumuko. "t-to k-kill you..." huminga ito ng malalim saka tumingin sakaniya.  "P-Para naman 'to sa nanay ko pero hindi k-ko kayang pumatay." nakalahat ang palapulsuhan nito ng magkatabi habang umiiyak pa rin. "G-Go tell the police what I-I did. I-Ipakulong mo k-ko, Trad. I'm willing too. P-Please..." nagpatuloy ito sa pag-iyak.

He doesn't know what to do. It happened so fast. Gulat pa rin siya na nakatingin kay Jan. Sa tuwing tinitignan niya ito ay natatakot siya dahil sa ginawa nito sakaniya. Kaya nitong pumatay. This is not the Jan, his bestfriend.

Nang hindi siya kumilos ay tumayo si Jan at pumunta sa harapan niya. Bahagya siyang napaatras sa paglapit nito sakaniya. Sa buong buhay niya, ngayon lang siya nakaramdam ng takot sa isang tao. He can't belive it. He can't believe that Jan will try to kill him.

"I-I'm sorry, Trad." hahawakan na sana siya nito nang bigla siyang umatras ulit.

"L-Leave m-me alone, J-Jannarah." sa wakas ay nakapagsalita na rin siya.

Nanigas sa kaniyang kinatatayuan si Jannarah saka umuko.

"S-Sorry, Trad. Nagawa k-ko lang naman 'yon d-dahil--"