အျဖဴ​ေရာင္​​ေမတၱာ

အပိုင္​း - ၆

သတိရတယ္​ မင္​းတို႔​ေလး​ေယာက္​လံုးကို အရမ္​း သတိရတယ္​ စာ​ေမးပြဲႀကီးၿပီးရင္​​ေတာ့ အရင္​လိုဘဲ ငါး​ေယာက္​အတူတူ အရင္​ကလိုဘဲ ​ေပ်ာ္​စရာ​ေတြ ဖန္​တီးၾကရ​ေအာင္​ ​ေက်ာင္​းပိတိရက္​​​ေတြျပန္​မလာလို႔ မင္​းတို႔ငါကို စိတ္​ဆိုးရင္​ ဆိုး​ေနၾကမွာ​ေပါ့ ငါ့စိတ္​ကိုငါသိလို႔ ျပန္​မလာတာပါ မင္​းတို႔နဲ႔​ေတြ႔ရင္​ မႏၱ​ေလးမွာ​ေနခ်င္​စိတ္​ ​ေပ်ာက္​သြားလိမ္​့မယ္​ ဆယ္​တန္​းတႏွစ္​​ေလး​ေတာ့ ငါ​ေအာင္​့ခံသင့္​တယ္​မလား အရင္​ကလို က​ေလးမဆန္​​ေတာ့​ေပမယ့္ မင္​းတို႔နဲ႔ ပက္​သက္​ရင္​ ခံစားလြယ္​တုန္​းဘဲ မိုး​ေတြရြာရင္​ ျပင္​ဦးလြင္​ရယ္​ သူငယ္​ခ်င္​း​ေလး​ေယာက္​ရယ္​ကို ပိုသတိရမိ​တယ္​

"john ​ေရ အတန္​းခ်ိန္​နီးၿပီမလား"

​အခန္​းျပင္​ဘက္​မွ ကိုကိုႀကီးအသံ​ေၾကာင္​့ သူငိုင္​​ေနရာမွ သတိဝင္​လာသည္​ စာ​ေမးပြဲနီးၿပီဘဲ ​ေမ်ွာ္​လင္​့​တႀကီးနဲ႔ ​ေစာင္​့ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္​​ေတြ ​ေရာက္​ခါနီးၿပီ သူ​ေတြးရင္​း ​​ေက်ာင္​းသြားဖို႔ ျပင္​လိုက္​သည္​

"ဆုအိမ္​့ နင္​အဲ့ဒီလိုႀကီး လွလွပပ ဝတ္​မလာနဲ႔ဟ"

မ်က္​ႏွာ႐ွံူ႔မဲ့ၿပီး ​ေျပာ​ေန​ေသာ philip ရဲ႕စကား​ေၾကာင္​့ ဆုအိမ္​့အံျသသြားရသည္

"philip ငါပံုမွန္​​ေက်ာင္​းစိမ္​းဘဲ ဝတ္​တာပါဟာ"

"အဲ့ဒါကို နင္​ကဘာလို႔ အရမ္​းလွ​ေနရတာလဲဟာ နင္​့ကိုငါ စိတ္​မခ်​ေတာ့ဘူး"

"​ေတာ္​ပါ philipရယ္​ ဒီၾကားထဲ စာကိုသာ အာရံုစိုက္​ပါဟာ စာ​ေမးပြဲႀကီးၿပီးရင္​ သူ႔ဘာသာ ျဖစ္​သင္​့တာ ျဖစ္​လာလိမ္​့မယ္​ ခု​ အာရံု​ေနာက္​​ေအာင္​ မလုပ္​နဲ႔ ​ေနာင္​တ​ရ​ေနရမယ္​"

ဆုအိမ္​့ရဲ႕ ၿခိမ္​း​ေျခာက္​စကား​ေၾကာင္​့ philip ခမ်ာ တခါတည္​း ၿငိမ္​က်သြားရသည္​

အငယ္​တန္​း​ေတြ စာ​ေမးပြဲ​ေျဖၿပီမို႔ သူတို႔ private study ရကာ အိမ္​မွာဘဲ စာၾကည္​့ရသည္​ အ​ေဆာင္​မွာ​ေဒးတတ္​သူမ်ားမို႔ အ​ေဆာင္​ကိုလည္​း အခ်ိန္​ျပည္​့သြားစရာမလို​ေတာ့ပါ ဆုအိမ္​့မွာ ႏွစ္​​ေယာက္​အတူက်တ္​လိုက္​ philip အိမ္​မွာ ႏွစ္​​​ေယာက္​အတူစာတြက္​လိုက္​နဲ႔ ႏွစ္​​ေယာက္​သား ဘယ္​​ေတာ့မွ မခြဲဘဲ စာက်တ္​ၾကသည္​