Nang Naging Akin Siya

Simula

Ang Unang Pagkikita

When I was Young,I thought everything is just a simple things.Kaya Kong gawin Lahat Lahat at kapag nagkaproblema ay merong sulusyon.

Kapag gumawa ako Ng kalokohan ay pwede sulusyunan Ng mga taong na sa paligid ko o mismong ako Ang tumugon.Pero habang lumalaki at tumatagal Ang buhay ko dito sa Mundo mas lalong nagiging mahirap sa akin Ang bawat oras,panahon at pagkakataon.

Isa lamang akong hamak na magaaral galing sa Isang pamilya na simple Lang Rin.Lumaki akong sa simple buhay.Kung Anong meron at Kung Anong nakahain dapat mong tangapin.Hindi dapat maginarte sa harap na grasya o kahit Anong bagay any ibigay sa'yo maliit man yan o malaki,Mamahalin man yan o Hindi dapat ay Tangapin mo parin.

Ngunit Lahat Ng Pananaw ko ay Nagbago Ng Makilala ko Ang Kaiisang Lalaking Binaliktad Ang Prinsipyo ko.Hindi Lang Basta Prinsipyo ko Ang Binaliktad niya pati na Rin Ang buhay ko.

O Diba Ang Common na Ng Umpisa?Pero Kung inakala niyong siya Ang Lalaking nagpapatibok Ng Nagsisilakbong puso ko.Nagkakamali kayo.

Kapag may gulo siyang Kinakasakutan,Ako...Ako Ang Lagi niyang Pinupuntuhan.

Kapag may problema siya sa kahit na Anong bagay...Ako!Ako Ang tatawagan niya...

Kapag gusto niyang tumakas sa Lahat Ng Problema,Bagay at Kung Ano pa Ang pwede niyang Takasan Tulad Ng mga gulo o rambol sakin niyo Lang siya Hanapin..Dahil Sa akin...At Akin...Lang siya Tatakbo.

Kaya Naman...Hindi Naging Simple Ang buhay ko Dahil Sa kaniya...Simula Ng Mapalapit ako sa kaniya Gumulo Ang Buhay ko.

Hindi ko pinagsisihan iyon..Dahil Sa tuwing kapiling ko siya..Masayang  Masaya ako...Ngunit hindi pwedeng lumampas Ang kasiyahan ko na aabot sa puntong..Mamahalin ko siya...Dahil Hindi Pwede Iyon.

Siya na mismo Ang nagsabi na Hindi Siya Pwedeng Maging Akin.

Dahil Bukod sa pagiging Magkaibigan namin Wala na pwedeng ihihigit pa iyon

Dahil Hindi siya Pwedeng Maging Akin.

Grade 11 student kami...At kasalukyang gumagawa kami Ng research.Kasama ko Ang mga kagrupo ko.

"Hayyys...Pakshet Naman Oh!Ang hirap hirap Naman Ng pinapagawa nitong Si Mam....Haleluya Kung Makita niyo Ang mga pinaparesearch niya."Reklamo Ng pinaka tamad naming Classmate na si Chin.

"Hindi Kasi ginagamit Ang bibig sa paghahanap!Dada ka Ng Dada wala ka namang Simula."Suway sa kaniya Ng Presidente naming Si Jelline.

Tatlong Tao kami sa Isang Grupo.Kaya naman medyo Hindi mahirap Ang gagawin namin Dahil matatalino Naman Ang kagrupo ko kaso nga Lang tamad Lang Talaga si Chin at madada Tapos reklamador naman itong si Jelline.

Nagamabag Ako Ng Isang Idea sa kanila.Tuwang tuwa Naman silang bumaling sa akin.Sa wakas ay may Simula na Kami sa Research.

Ilang pages pa Ang dapat naming punuin Ng mga pinasamasamang idea namin ngunit bago pa man ako magkapag sulat ay biglang bumgsak sa harap Kong papel.

Padabog na Binagsak Ni Akira Ang papel sa Harap ko.

"Tignan mo yan Isabella Khandria?Yaan ba Ang tinuturo mo sa boypren ko?"Singhal sa niya sa akin.

Inis ko namang binalingan Ang tingin ko sa papel na NA SA harap.Papel Ni----

"Akira!"Nagulat Naman ako Ng biglang may sumigaw.Galing Yun sa likod at kilala Kong kaninong boses Yun.Ang baritonong bosess Ng Isang matikas na lalaki.Dahang dahang Akong lumingon sa likod ko.And I'm Right..He is here.