Nang Naging Akin Siya

Kabanata 30

Too

"I love you....." 

Napasulyap ako sa sinabi niya. Namumula na Ang pisngi ko Dahil sa Kinilig talaga ako sa huling banat Niya. Yung puso ko, Tumatakbo.

Ngumiti siya Yung tipo Ng ngiti na Parang nanalo sa Kung Anong laro.

Ano ba Ang Dapat isagot sa sinabi niya. Dapat bang may isagot sa sinabi niya? Hindi Naman siya nangtatanong. Pero Ang klase Ng kaniyang sinabi ay nangangailangan Ng Sagot. Kapag Naman sinagot ko siya may Ibig sabihin na Kaming dalawa. Ngunit may Ibig sabihin na ba kaming dalawa ngayon? I mean we're now exclusively dating para say mga di na kakaalam Ng estado namin. Sa dulo Ng aking inisip ay Napagisipan Kong Hindi na Lang muna Sagutin siya.

Lumabas kami Ng Sinehan at napagpasyahan na pumunta na Lang Ng TimeZone Kung Saan Ang usual niyang tamabayan. Kung Saan mas gusto niyang mamalagi. Niyaya niya akong magbilyar daw kami. Aminado akong pagdating sa bilyar ay talagang magaling Ang isang to ngunit ang tulad ko ay di papatalo.

Naglaro kami. Nauna siyang tumira. Gaya nga Ng Sabi ko magaling siya Kaya Naman nahulog niya Ang dalawang magkasunod na bola. Sa ikalawang Tira niya ay pumasok Ang ikatlong bola sa butas napaangat siya ng tingin sa akin at ngumisi.

"Anong premyo kapag nanalo ako!?" Tanong niya.

Napaisip ako sa Tanong na iyon. Wala akong pera para pumusta Ano na Lang kaya Ang Pwede Kong ibigay bilang premyo niya Kung sakaling Manalo siya?

"Wala akong pera... Pwedeng Iba na Lang."

"Madami akong pera. I don't need a money, I need a peck of kiss. Just a kiss.. only a kiss!" Kumindat pa siya na lalong nagpahurementado Ng aking taksil na puso.

"Kiss then. Kung mananalo ka." Hamon ko.

"Then deal?" Tanong niya sabay lahad Ng kamay.

"Deal."

Lumipas Ang ilang oras ay kamlasmalasan ko nga Naman. Hindi Niya ako pinatira. Say Isa buong laro siya Lang Ang tumira at sa dulo siya din Ang panalo! Hindi niya ako hinayang makatira Kaya naman Ang premyo niyang halik ay makukuha niya. Naiinis man akong isipin na parang dinaya Niya ako Wala Naman akong magagawa. Magaling siya sa larangan na Ito. Tunay na tiklop ako!

"Nakakainis ka Naman eh! Hindi mo ko pinatira! Oh! Nakakainis ka talaga!" Ani ko padabog na binababa Ang tako.

"Ano ka ba ayos Lang Yan! Para ka Naman na ring panalo Dahil makakahalik ka sa akin." Pagmamayabang Naman niya.

"Eh! Ang yabang yabang mo naman! Kahit isang Hulog Lang Di mo pa ako pinagbigyan!" Maktol ko sa kaniya. Ngumuso ako. Alam Kong Hindi magandang tignan na nagiinarte ako sa harap niya pero kasi Nakakainis Naman talaga.

"Oh Hindi na sorry na.." akmang lalapit siya sa akin ngunit humalukipkip ako sa harap niya.

Pinulupot niya Ang kaniyang braso sa aking bewang at bahagyang nilapat Ang labi sa aking noo. Nanunuyo Naman Ang Mokong na to!

"Ok next time pagbibigyan na Kita."  Anang Niya habang inaayos Ang mga takas na buhok ko at nilalagay Iyon sa likod Ng akong tenga.

"Nakakainis ka!" Umirap ako para malaman niyang naiinis talaga ako.

"Kung Hindi ko pinanalo Ang laro Wala akong halik." Katwiran niya.

"Basta Nakakainis ka parin."

"Sorry na.. Yung premyo ko? Di mo pa nabibigay!" Malambing niyang Sabi sa akin.

"Dito talaga? Ang public Naman." Reklamo ko.

"Edi Saan mo ba gusto? Sa private place?"

Hindi ko pa nabibigay sa kaniya Ang premyo niya. Napagusapan naming dalawa na gawin sa pribadong lugar. Ngayon ay pupunta kami sa lugar Kung Saan madalas siyang maglaro Ng skateboard. Hilig Niya Ang larong iyon at higit pa Doon ay magaling din siya sa larangang iyon. May mga ibang kaibigan din siya dito at Hindi rin Naman Ito Ang unang pagkakataon na isinama niya ako pero Ito Ang unang pagkakataon na magkahawak kamay Kaming patungo sa Lugar na iyon. Gulat Ang mga kalaro niyang bumaling sa Amin.