Nang Naging Akin Siya

Kabanata 53

Exception

Gusto ko nang umuwi, pero dahil tambak Ang trabaho ko dito sa opisina Ang kagustuhan Kong umuwi Ng maaga ay unti unting mawawala. Kanina ko pa chinat si Belle na baka hindi ako makakasipot sa dinner nilang pamilya. Ngayon Kasi Ang uwi Ng ate Niya pati na Rin Ang pamilya nito, dito sa maynila. Gustuhin ko mang makasama siya ngayong Gabi ay malabong mangyari. Tambak Ang mga papeles na piprmahan ko at sa tingin ko kailangan Kong mag overtime.

Horeen enter my office with full paper works he hold. Isang tower sa kaliwa ko Ang Hindi ko pa tapos at Ang makita Ang hawak ni  Horeen Isa pang tower  ay nanlulumo na ako.

"Tss." Bungad Kong bati sa kaniya.

"Sir, Eto daw po Yung kadugtong na pipirmahan niyo po." Ani Niya.

"Lahat na ba Ito!?" Tanong ko pabalik sa kaniya.

"Yes po." Agad din Naman siyang umalis pagtapos niyang ibigay sa akin Yun.

Ilang minuto Ang lumipas at tumawag sa akin si Belle.

"Isiah......" Aniya..

"Hmmm? Bakit may problema ba?"

"Wala Naman... Hindi ka ba talaga pwedeng humabol?" Bakas sa boses niya na may kalungkutan Ang tunog nito.

"I'm so sorry love... I can't." Isang malalim na buntong hininga Ang aking nilabas.

"Hmm okey Lang..." Nahihimigan ko talagang may problema. Dahil Hindi Naman siya tatawag Kung Wala.

"May problema no!? Come on, love tell me." Pagpupumilit ko sa kaniya.

"Hindi, Wala..." Narinig ko Ang paghikbi Niya.

Kinabahan na agad ako. Ang marinig na umiyak siya sa kabilang linya ay nagbigay Ng alarma sa akin. Gusto kong tumakbo papunta sa kaniya. Patungo sa mga bisig Niya at yakapin siya. Gusto Kong aluin siya ngunit malabo iyong mangyari...

"At bakit ka---" naputol Ang sasabihin ko Sana Ng biglang may nagsalita sa kabilang linya... Siguro ay ate Niya.

"Isabella.. pumasok Ka sa loob huwag Kang bastos!" Pagbabanta Ng kaniyang ate.

"Opo, sandali Lang." Sagot niya.

"Love.. what's wrong?" Taong ko sa kaniya.

"Pwede mo ba king puntahan ngayon?" Tanong niya. Parang may Kung ano sa Salita niya.

Kahit Hindi Mo sabihin, puntahan Kita..  kahit di mo sabihin.

"Alright love, I'll be there okey." Agad Kong binaba Ang tawag.

Suot Ang puting polo kong hapit sa aking katawan na nakatupi hagang siko, Wala akong gaanong ayos ay tinungo ko Ang pinagdarausan Ng  kanilang Family Dinner.

Narinig ko pang tinawag ako Ng isang employee namin para tanungin Kung saan ako pupunta, ngunit dahil sa pagmamadali ko ay Hindi ko na siya pinansin.

Sumakay ako sa aking Mustang at pinaharurot Ito papunta sa restaurant na pinadausan Ng kabilang Family dinner.

Nang makapunta na ako sa Lugar Kung saan iyon ginanap ay nabigla ako sa aking nasaksihan...

Bell is crying.... She is crying.. it's seems like  Belle is begging with her bended knees. I feel for pity for her. What did they family to them!? Anong kasalanan niyaat bakit nagmamakawa siya sa kaniyang pamilya.

Unti unti akong lumapit sa kanila, At narinig Ang pagmamakawa ni Belle sa harap Ng pamilya Ng ate Niya.

"Ate... ate huwag di ko Kaya ate! Ate... Please huwag siya... Huwag siya..." Ani ni Belle.

Hindi pa klaro sa aking isipan Kung ano Ang dahilan Kung bakit Niya nagawang lumuhod sa harap Ng kaniyang ate.

"No Belle, Sa ayaw at sa gusto mo hihiwalayan mo siya. Sinaktan Ka niya noon at Hindi malabong sasaktan ka Niya ulit ngayon! Wala na akong tiawala sa kaniya."

"Pero ate--"

"Walang pero pero Isabella. Aalis Ka sa bansang Ito tulad Ng Plano natin noon!"

Plano? Anong Plano!?

"Ate...."

Hindi na ako nagdalawang isip pa. Agad Kung tinulungan tumayo si Belle sa pwesto Niya. Gulat na napasulyap sa akin Ang pamilya Niya.

"Isiah.." Ani ni Belle Ng Makita ako.

Kinabig ko Ang siko ni Belle at dinala siya sa aking lukuran. Parang pinoprotektahan ko siya sa kanilang lahat. Walang Sino man Ang pwedeng makakita sa babaeng pinakamamahal ko.

"Akala ko ba ay di ka nakakarating?" Taas noong tanong Ng kaniyang ate.

"Akala ko din." Sagot ko.

"Mabuti na Lang at andito Ka na! Para Naman opisyal mong marinig Ang pagpapalam Ng kapatid ko sayo!"

"Hindi siya magpapalam sa akin dahil di siya aalis." Ang mga Mata Ng kaniyang ate na sing talas Ng sa liyon ay aking sinuklian Ng mga matang sing talas din ng tigre.

"At Sino Ka Naman para sabihin iyan sa harap ko!? Sino Ka para magdesisyon."

"Hindi na Bata si Isabella, Nagagawa niya na Kung anong gusto niya. Sa ayaw at sa gusto niyo pakakasalan ko Ang kapatid ninyo may basbas niyo man o Wala." Bulong tapang Kong sambit.

"Sige... Ngayon Isabella papapiliin Kita." Ang boses Ng kaniyang kapatid ay tumaas na. Ang tensyon sa pagitan namin ay patuloy na umiinit.

"Sa oras na pinili mo Ang lalaking iyan kalimutan mo na mayroon Kang pamilya..." Isang mabigat na desisyon Ang binigay Ng kaniyang ate sa kaniya.

Naramdaman ko Ang gulat sa reaksyon ni  Belle Kahit di ako nakatingin sa kaniya. Humikbi siya Ng isang beses.

"Ate..." Pagsusumamo Niya.

"Siya o kaming pamilya mo."

Matatangap ko Kung Ang pamilya Niya Ang pipiliin Niya. Dahil Sino ba Naman ako!? Ako lang Naman Ang kaniyang Nobyo, Na dating sinaktan siya at  niloko. Ang dating Hindi siya pinakingan dahil sa mababaw na dahilan. Naiintindihan ko Kung Ang pamilya Niya Ang pipiliin Niya Kaysa sa akin na walang ginawa kundi ang pahirapan Ang buhay niya. Ngunit sa kanila Ng lahat alam ko sa sarili Kong umaasa pa din ako na sa dagdaang mga Araw magkasama  kaing dalawa ay naging masaya kami. Na sa bawat Nang Naging Akin siya ay sumaya siya. Na sa bawat Araw na magkasama kaming dalawa ay Ang Naging Buo siya. Pero Alam Kong mas lamang pa din Ang Isang pamilya.

"Ate..... Siyempre Kayong pamilya ko." Ang pag asa Kong kararampot kanina ay nawala na....

------------------------------------------------------

A///////N

Super duper Short Update sorry ... :))))