Κεφάλαιο 5ο

163 8 7
                                    

Στο προηγούμενο.

"Δεν πας καλά! Μετά από αυτό που έγινε;! Τέλος θα σε πάω εγω!" Είπε και εγω δεν είπα τιποτα.

"Ευχαριστώ." Είπα και ξεκινήσαμε.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Nathan's POV

Την άφησα στο σπίτι της και άρχιζα να περπατάω προς το δικο μου.

Αυτόν τον Adam θα τον σκοτώσω.

Δεν μου είπε τι της έκανε..

Αν δεν μου πει εκείνη θα μάθω από τον ίδιο.

Τι έχω πάθει με αυτή γαμωτο!

Είναι τόσο όμορφη...

Είναι τόσο..

Ωχ οχι.

"Γαμωτο!" Φώναξα και άρχιζα να τρέχω προς το σπίτι μου.

Ξεκλειδωσα την πόρτα γρήγορα γρήγορα και όταν βεβαιώθηκα ότι δεν είναι κανενας σπίτι έτρεξα στο δωμάτιο μου.

"Αχ ρε Κάλλη τι μου κανείς!" Είπα και ξεκουμπωσα το παντελόνι μου.

{•••}

"Καλλιρόη..." Φώναξα καθώς τελείωνα..

Μόλις αυνανίστηκα και φαντάστηκα την Κάλλη!

Χριστέ μου τι έχω πάθει;!

Πήγα στο μπάνιο και έπλυνα τα χέρια μου, έπειτα πήρα το κινητό μου και κάλεσα τον αριθμό του Daniel.

"Τι θες ρε Μαλακα;!" Φώναξε αγουροξυπνημένος.

"Που είσαι;" Ρώτησα.

"Με την Μαρία είμαι ρε άχρηστε." Είπε και ρολαρα τα μάτια μου.

"Πήγαινε κάπου που να μην με ακούει."  Είπα.

"Γιατι; Σου έκανε τιποτα;" Είπε ειρωνικά.

"Έχει να κάνει με κάτι σοβαρό!" Είπα και κατάλαβα ότι πήγε κάπου μακρυά.

"Έλα πες." Είπε.

"Αυνανίστηκα..." Είπα τρίβοντας τους κροτάφους μου.

"Και που το κακό;" Είπε γελώντας.

"ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΘΙΕ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΛΛΗ!" Φώναξα.

"ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;!" Φώναξε με την σειρά του.

"Χαίρομαι που βοηθάς." Είπα.

"Εντάξει ρε ηρεμισε."

"ΜΗΝ. ΠΕΙΣ. ΤΙΠΟΤΑ. ΣΤΗΝ. ΜΑΡΙΑ." Είπα απειλητικά.

"Δεν θα πει τιποτα ρε!" Είπε και χτύπησα το μέτωπο μου.

"ΚΑΛΑ ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ;! ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΛΗΤΕΣ."

"Πωωω καλά."

"Αυτό ηθελα να πω." Είπα.

"Οκ αύριο θα βγούμε όλοι μαζί να ξέρεις." Είπε και του απάντησα με ένα «ναι» και το κλείσαμε.

Μετά από αυτό ξάπλωσα στο κρεβάτι και σκεφτόμουν.

Δεν σκεφτόμουν το ότι αυνανίστηκα σκεφτόμενος την Κάλλη...

Σκεφτόμουν την Κάλλη.

Και αυτό είναι κακοοοοο

Είναι πολυυυυυ κακοοο.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Μαλιστααα

Τζουσιιι κεφάλαιο αυτό..

ΕΓΩΩ

ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ

ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΟΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΔΙΚΙΑ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ.

Δεν έχω να πω κάτι, πάλι.

Όποτε τα λέμε στο επόμενο!

Άνω των δεκαοκτώ...Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum