Herkese selam.
Bölümü başlıktan da anlaşıldığı üzere Arkın Kaner Erez'in ağzından okuyacaksınız. Bu Arkın'ın ağzından yazdığım ilk bölüm olacak,devamı da gelecek tabi. Umarım hoşunuza gider. Benim için özel ve anlamlı bir bölüm. Aynı zamanda sizin de uzun zamandır beklediğiniz bir bölümdü. Sorulduğunda her seferinde zamanının gelmesini beklediğimi söylemiştim. Şimdi zamanı...
Keyifli okumalar diliyorum.
Yorumları ve oyları unutmazsak çok mutlu olurum.
Şimdiden teşekkür ediyorum.
🖤🌙
•
Leaving Heaven - Eminem, Skylar Grey
I THINK I'M LOST AGAIN - Chase Atlantic
EMPTY - Chase Atlantic
Truth Is A Beautiful Thing - London Grammar
•
Dağılmış bir benliğin hatırası,
Yalnızca kana gömülen avuçlarında saklı.
Parmaklarının ucundan sarksa da dünya,
Parçaların kayıp,ruhun en derin acı.
Şimdi kaldır başını ve oynat dudaklarını:
Hak ettiğini alırken dönüştüğün adamın sana fısıldadığı şey ne?
"Uyan. Uyan. Uyan."
***
21.Bölüm: "Ruhu Diri Diri Gömülen Bir Çocuğun Kalbi" | Arkın Kaner Erez
Yükseldiğim karanlığın içinden beni sıkıca kavrayan ve çekip çıkaran,yüzüme çarpan ilk ışıkların anlamını kavramaya çalışırken bedenimi annemin kolları arasına bırakan insanı durdurabilmek için bir şansım olsaydı eğer,bu bir seçim olsaydı,bir tercih ya da söz hakkım...Kesinlikle doğmamayı dilerdim.
Hiç geçmişimin olmamasını,hayatın ilk saniyeleri benim için var olamadan bir şey olmasını ve ilerlediğim karanlığın içinde kalmaya devam etmeyi isterdim. Sonrasında hayata devam ederken,bu zorunluluğu bileğimdeki prangalar gibi taşırken,fakat daha çok zihnimdeki kara bir leke gibi hissederken de aradığım şey aynı olmuştu.
Karanlıkta seni kimse göremez. Kimse kalbini kıramaz,kimse varlığından haberdar olamaz ve kimse seni sevmediğini hissettiremez. Köşene çekilerek zamanının gelmesini bekleyebilirsin yalnızca. Bu bekleyiş başta doğumu temsil etse de hayatın geri kalanı için akan zamanın parmağına doladığı tek bir anlamı var...
Şimdi o karanlığı yeniden hissediyordum,fakat ölümle yaşam arasındaki ince çizgiden bedensel anlamda çok uzaktaydım. Aksine en uçlardaydım bu kez. En çok ben ölüyordum ve en çok ben yaşıyordum. Kalbimin odacıklarına dolup boşalan kanın içindeki adrenalin seviyesiyle ölüme sarılırken hemen yanıbaşımda duran kadınla yaşamın elini sıkı sıkıya kavramıştım.
Nefesinden akan endişeyle birlikte dudakları aralanmış,olabildiğince büyümüş göz bebekleriyle tam gözlerime bakıyordu. İsmim karmaşık bir fısıltıyla dudaklarından kayarak düştüğünde böyle şiddetle sarıldığı korkunun yalnızca benim için olduğunu biliyordum. En başından beri böyleydi. Adelin kendisi için korkmazdı,sadece benim için korkardı ve yalnızca bu sebeple de evrende bizim için yeni bir ihtimal yaratacak kadar çabalayacağını biliyordum.
YOU ARE READING
MAVERA | ANAMORFOZ
Teen Fiction"Eğer zihnindeki canavarların alabora olduğunu düşünüyorsan büyük bir felaketin eşiğindesin.Çünkü zehir şişenin içindeyken değil,dışındakini kırıp ruhunun denizine yayılmaya başladığında tehlikelidir."
