Herkese selam,yeni bir bölümle karşınızdayım.
Burada hiç bahsetmiş miydim bilmiyorum ama Mavera için yakında sezon finali yapacağım. Bu bölümden hemen sonra da olabilir,bir ya da iki bölüm sonra da,fakat daha fazlası olmayacak. Tahmin edildiği üzere de sezon finalinden sonra Mavera'ya ara veriyorum. Diğer kurgularımla ilgilenmek zorundayım artık.
Bölüme oy vermeyi ve bol bol yorum bırakmayı unutmayın lütfen. Bıkmadan söylüyorum,emeğim her seferinde hiçe sayılsa da söylüyorum,lütfen...
Diğer kurgularıma da bakarsanız çok sevinirim. Bundan sonra biraz daha onlara odaklanmış olacağım.
Bölüm hoşunuza gider umarım. Yazdığım en uzun bölümdü,karşılığını verin lütfen.
Instagram hesabıma da beklerim. Bölüm şarkılarını,tüm alıntıları ve gelişmeleri oradan paylaşıyorum. Yaz tatiline girdiğimiz için de fazlasıyla aktif olacağım.
Şimdiden teşekkürler her şey için.
🖤🌙
•
Baby Came Home - The Neighbourhood
Fuel to Fire - Agnes Obel
Glimpse of Us - Joji
•
22.Bölüm: "Judas'ın Öpücüğü"
Kelimelerin tükenmesi mümkündü.
Kelimeler,fakat dudaktan dökülenler ya da duyulanın,gözlerde görülenin çok daha fazlası...Somut,bir şekilde hissedilen,aklının ucundan geçen ya da tamamıyla hayal ürünü olanlar...Bunların hepsi bir yana,yalnızca zihindeki kelimelerden bahsediyordum.
Her şey biter ve insanlar kendi köşelerine çekilir. Ay güneşin küllerini semadan temizlerken kendisi için yer açmaya hazırlanır,ruhlarla eş zamanlı olarak göğe çöken karanlığın ortasında tüm varlığı ile parladığında da üzeri başka birçok şeyle örtülen kelimeler aynı anda zihnimizde belirir.
Gözlerin çevrildiği yerlerde ne olduğunun önemi yok,tüm o seslerin içinde ayırt edilmeye çalışılanların ya da gerçeklikle ilgili herhangi bir şey...Sadece kelimeler...
Fakat şimdi hiçbirini hissedemiyordum. İçim boştu,yüreğim boştu,bedenim de öyle...Kendimi bir torba kemik gibi hissederken etrafımda bana canlılığı anımsatan tek şey çevremdeki hareketlilikti. Arkın'ın gözleri bir silah gibi benim gözlerime saplanmışken düşüncelerimi kısa bir an sekteye uğratacak şekilde nefes bile almadığını düşündüğüm bir hareketsizliğe bürünse de gözlerini yavaşça kırptığında onunla aynı anda nefeslerimizi bırakmıştık. Sonrasında göğsüne yavaşça doldurduğu her şeyin içinde gözlerindeki ifadenin aynısı vardı.
"Düşünmek istediğini söyledin."
Yüzünde yok sayılamayacak bir uçurum vardı. Sözlerimi tekrar ederek bana bunu yapmış olmamın nedenini sormaktan çok duyduklarını zihninde bir yerlere koymaya çalışıyordu. Duydu,kabul etmek için ise gözlerime bakarak tekrar etti.
Derin bir nefesle yeniden pencereye çevirdim bakışlarımı. Dışarıdaki boşluğu hiçbir şey düşünmeden saniyelerce izlerken aynı anda tüm gözler benim üzerimdeydi. Bundan hoşlanmıyordum. Garip hissediyordum.
Geriye dönerek Arkın'ı karşımda bulduğumda onu rahatlatmak zorundaydım. Gözlerindeki korkuyu ve karmaşayı görmek nefesimi kesiyordu.
"Kabul etmedim,Arkın. Sadece kafam çok karışmıştı. Yaşadığım şaşkınlığı tahmin edebilirsin. Direkt reddetmek istemedim. Bu kadar anlam yüklemek zorunda değilsin."
YOU ARE READING
MAVERA | ANAMORFOZ
Teen Fiction"Eğer zihnindeki canavarların alabora olduğunu düşünüyorsan büyük bir felaketin eşiğindesin.Çünkü zehir şişenin içindeyken değil,dışındakini kırıp ruhunun denizine yayılmaya başladığında tehlikelidir."
