Behind those Magical Abilities

Chapter 3

Mariin kong ipinikit ang aking mga mga sa kawalan nang pag-asang makakaligtas pa ako. Ramdam ko rin ang unti-unting pagbitaw sa akin ng dalawang naka cloak na kanina lang mahigpit ang pagkakahawak.

Nadama ko ang init na halos pumunit sa bawat balat at kalamnan ko at hindi ko mapigilang mapasigaw. Hindi ko alam kung saan kakapit o babaling dahil sa sakit na nararamdaman.

Hanggang sa hindi ko na makayanan at hinayaan na lang ang mabilis na pagbulusok ko sa balon. Tagaktak ang bawat luha at pawis ko ngunit agad naman itong natutuyo dahil sa init ng apoy na lumalamon sa akin.

Halos panawan ako ng ulirat dahil sa tindi ng sakit at hapdi na tanging namumutawi sa oras na ito. Ngunit ang hindi ko maintindihan ay kung bakit hindi nasusunog ang balat ko.

May kung anong gustong kumawala sakin na hindi mula sa apoy nagmumula. Tila gusto nitong halukayan ang kung ano mang nasa loob ng tyan ko na hindi ko alam kung ano ba ang dapat mauna, ang pagkahilo ba o ang pagsuka. Parang gustong sumabog ng katawan ko napasigaw ako dahil sa tindi ng sakit ang hapdi ng bawat dampi ng apo ay hindi ko makayanan.

Mas lumagablab pa ang apoy mula sa asul nahaluaan ito ng pula, berde at yellow na may halong itim. Halos hindi ko na maramdaman ang sarili ko. Para akong namanhid na kahit ang unti unti-unting pag-angat ng katawan ko bago pa ako tuluyang mahulog sa ikalaliman nitong balon.

Pinalibutan ako ng makinang na ipo-ipo gaya ng nakita ko sa puno noong nakaraang gabi. Unti-unti ako nitong ini-angat. Napaka-gandang tignan ng mga maliliit na lumilipad na nilalang nagliliwang ito sa kulay na ginto at masayang pinalibutan ako.

Para bang ipinapabatid nilang hindi dapat ako mangamba sa pamamagitan ng mumunting tunog nila na ipinagtataka kong nauunawan ko. Ito na ba ang kapangyarihan ko? Totoo nga bang may kapangyarihan ako kaya ako nakarating sa mundong ito.

Hindi ko alam kung masisiyahan ba ako sa nangyayari. I only have what if's about this pero ang masaksihan ito ng dalawa kong mga mata ay tila nakakamangha at nakaka-kaba. Hindi ko alam ang dapat maramdaman.

Paano kung hindi ko pala kaya? Paano kung hindi ko magampanan ang dapat na ako sa mundong ito. This is power. And having a power comes with responsibility. I don't think I can handle this enough.

Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip ng may isang palasong tumama sa braso ko gawa ito sa apoy ngunit nababalutan ng itim na usok. Get a grip Anizza. Fight for your life.

Sunod-sunod nila akong pinaulanan ng apoy. Mas nadagdagan naman ang bilang ng mga nakapalibot sa aking mga fairies. Naramdaman kong muli ang enerhiyang kanina ko pa pinipigilan ngunit sa pagkakataong ito ay hindi ko na makakayanan.

Napasigaw ako sa sakit nagliwang ang mga mata ko. What's happening? Hindi ko mapigilang maisaisip.Hindi ko makontrol ang sarili ko may kung anong pwersa na nag- aanyaya sa aking itaas ang kamay kaya wala akong nagawa kundi sundin ito.

Itinaas ko ito kasabay ng pagbuo ng halo-halong enerhiya. I saw blue, green, gold yellow and a silver white forming into a big hallow circle. Itinuon ko ito pababa dahilan ng malakas na pagsabog.

Agad namang naalerto ang mga taong naka maroon cloak. Agad nila akong pinalibutan at naghanda para sa pagsugod. Hindi ko alam kung paano ko ito nagagawa. Hindi ba talaga ako normal na tao?

Pero hindi ko naman hiniling na magkaroon ng kapangyarihan to witness this first hand. And it all make sense mas mahirap pala ang mundo kapag ganito tama nga si inay.

I can see them all para akong may mata sa lahat ng parte ng katawan ko. Nakahanda na sila sa pagsalakay kaya lumipad ako paitaas.

Itinapat ko ang enerhiyang nabuo sa aking kamay sa nagbabagang balon at malakas na inihagis ang enerhiya patungo rito. Nagkaroon ng malakas na pagsabog dahilan ng pagyanig ng lupa.

Nagkahiwa-hiwalay naman ang parte ng balon at malayang umagos ang lava papunta sa mga nakahilerang naka-cloack. Mas naalarma naman ang mga ito.

Sabay-sabay silang nagpaulan ng palaso kaya ikinumpas ko ang kamay ko and every arrow stop mid-air. Shocked was evident on their faces. Itinipon ko ito at dinagdagan ng kapangyarihan ng sa tingin ko'y nailagay ko na ang lahat ng lakas ko sa mga arrow. Malakas ko itong idinerekta sa bawat isa sa kanila.

They scream in pain and agony. Ang iba ay nasunog at agad na humandusay, ngunit ang iba ay nakayanan ang kapangyarihang ipinatama ko.

I was busy looking at the hooded people when I heard the scariest voice that makes me shiver and bring back the fear I was hiding inside me.

"You're good. But not good enough to beat me and let me tell you this, finally you walk in to a place where you really belong" I was stunned. What the hell? Hindi ko namalayan ang agarang paglapit niya.

He tapped my head and before I could utter a word. I was already falling. This is an endless darkness I don't know how to get away with it.

And before I close my eyes, I heard him say. "I smell the same blood that runs from me to your veins"