01

721 50 17
                                    

01 : let's be friends


Napatingin ako kay Junkyu nang tumatawa siyang mag-isa.


"Okay ka lang ba?" Mausisa kong tanong.


Natawa na naman siya. May dumi ba sa mukha ko? O kaya naman sadyang katawa-tawa talaga yung pagmumukha ko? O baka naman, baliw siya?


Kumuha siya ng tissue at pinahid 'yon sa labi ko.


Currently, we're in the school canteen.


Nakita kong natawa na naman siya sa'kin. So, may dumi nga talaga ako sa mukha?


Ang baboy ko naman kasing kumain!


"Chew it first, Yeji." Paalala niya ng nakangiti.


Nginitian ko rin siya.


Then I made a serious face.


"Algessseubnida!" I saluted and made my voice fierce.


It means, yes sir.


Pareho kaming natawa. Kasi panay naman ang patawa niya. At nakakadala rin kasi yung ngiti niya.


His smile is so bright that it can hurt the sunshine's feelings.


Nang ma-realize ko na parang buong araw kong 'di nakita si Yuna. Hinanap siya ng mga mata ko, pero 'di ko siya makita. Where is she?


"Yuna transferred." Junkyu said, when he realized my eyes were roaming.


"T-Transferred? Nag-transfer siya?!" 'Di ko mapigilang mapalakas ang boses ko.


"Chill, Yeji."


"Chill? How can I be chill?"


"Nag-transfer lang siya sa kabilang section." He said while shaking his head. Ah...


Pero... kahit na. She was my first ever chingu. I can't let her be. Lalo na kung natatanaw pa rin ng mga mata ko ang evil doings ni Lillia.


But, is this a good sign? Mapapalayo siya samin. So, mapapalayo rin siya kina Lillia. And then Yuna's gonna be fine. Hindi na siya matatakot. And everything's gonna be alright.


'Yan. Dapat positive thinking lang.


I saw Haruto sitting in the very edge of the canteen. He was alone while eating pasta. He's earphones were on his ears. He's other hand was holding the fork while his other hand is inside his hoodie's pocket.


I found him quite charming and cute. Pero ang hirap niyang kaibiganin! But I just shrugged it off. I won't give up too soon!

introvert | harutoWhere stories live. Discover now