❤ Μια φθινοπωρινή βροχή ❤

15 1 0
                                    

Ηταν φθινόπωρο και έξω έβρεχε.
Εκείνη καθόταν μπροστά στο παράθυρο του μπαλκονιού της.
Χαμένη μέσα στις σκέψεις της, χαμένη στον δικό της κόσμο

Κοιτούσε την βροχή και σκεφτόταν πως ένιωθε άδεια, κενή…
Τα δάκρυα της, δεν είχαν σταματημό…
Εσφιγγε τα χείλη της, για να μην φωνάξει…
Πονούσε παρέα με την σιωπή…

Εκλεισε για λίγο τα μάτια της, να ηρεμήσει…
Της φάνηκε πως άκουσε την φωνή του…
Τον άκουσε να λέει το όνομα της…
Και για λίγο, όλα μέσα της ηρέμησαν.

Οταν άνοιξε τα μάτια της, όλα είχαν χαθεί…

Το μυαλό της ταξίδευε σ' εκείνη την μέρα…
Που μέσα στην βροχή τον είδε…
Μια ανάμνηση τόσο απλή, μα ταυτόχρονα και τόσο έντονη…

Εκείνη την φθινοπωρινή βροχή, του ψιθύρισε,
"Σ'αγαπώ…"
#Α.Σ.

Της καρδιάς οι γραμμές (✔)Where stories live. Discover now