Της καρδιάς οι γραμμές (✔)

❤ ΤΕΛΟΣ ❤

Οπως, βλέπετε κι από τον τίτλο, δεν είναι άλλο ένα ποίημα ή άλλο ένα κεφάλαιο με διαφορές σκέψεις μου ή διάφορους προβληματισμούς μου.

Ηρθε το τέλος, αυτού το βιβλίου, μετά από 2 χρόνια.

Μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια, άλλαξαν πολλά, αλλά έμειναν ίδια, μα έμαθα και πολλά…

Ομως, κάποιες φορές, για να μπορέσεις να πας παρακάτω, πρέπει να "κλείσεις" μερικά κεφάλαια της ζωής σου. Ετσι και τώρα.

Εφτασε η στιγμή, για πολλούς λόγους, να βάλω ένα τέλος στο βιβλίο.
Για να νιώσω εγώ, πιο ήρεμη, να "κόψω" κάθε κλωστή που με ένωνε με κάποια ποιήματα.

Γιατι, να σας πω την αλήθεια, κάθε ποίημα για μένα ήταν ξεχωριστό.
Σε κάθε ποίημα, κρύβεται ένα κομμάτι δικό μου, άνθρωποι που σήμαιναν ή συνεχίζουν να σημαίνουν πολλά για μένα.

Συγνώμη, αν το τελείωσα αποτομα.
Συγνώμη, αν σε κάποια ποιήματα, έλεγα τα ίδια και τα ίδια.
Συγνώμη, αν κάποια στιγμή, βαρεθήκατε να τα διαβάζεται ή να μην μπορείτε τα "γλυκόλογα", το δέχομαι απόλυτα!

Ελπίζω να βοήθησα, ελπίζω να σας έκανα να νιώσετε πως δεν είστε μόνοι σας…

Ευχαριστώ πολύ, για τον χρόνο σας, για τα σχόλια σας.
Σας ευχαριστώ πολύ!

Δεν ξέρω, αν ποτέ γράψω άλλο βιβλίο (εξάλλου ποτέ, μην λες ποτέ), αλλά για να το επιχειρήσω ξανά, θα πρέπει να έχω βρει τον εαυτό μου, κάτι που νιώθω ότι έχω χάσει...

Και πάλι συγνώμη που σας ζάλισα, με αυτό το κείμενο -ας το πω έτσι- αλλά είχα ανάγκη να σας πω λίγα λόγια.

Να περνάτε καλά τις διακοπές σας!
Αν νιώσετε την ανάγκη να μου στείλετε, μην διστάσετε!
Ελπίζω να είστε καλά και να τα ξαναπούμε.

#Α.Σ. ή αλλιώς Μίνα/Ασημίνα! ❤