Heart of Darkness

Kabanata 4

Kabanata 4

Maaga palang ay gising na ako, hindi man naliligo ay mabilis at halos tumakbo ako sa banyo para maghilamos at magsepilyo.

I was grinning and almost dancing while staring at myself in the mirror and combed my hair.

Ang ganda-ganda ng umaga! Ang ganda-ganda ko!

Hindi ko alam pero sobra ang energy ko ngayong araw, pagkatapos kong mag-ayos ay sinuklay ko ang buhok gamit ang daliri ko at naglagay ng manipis na liptint. I even put powder on my face and put a light red tint on my cheek too para mas mamula s'ya but all in all, it looked natural.

Nang makuntento ako ay mabilis akong lumabas ng banyo at inayos ang suot na spaghetti strap at shorts. Sinuot ang tsinelas at chineck ko muna ang benda ko bago muling sumulyap sa salamin.

I slightly ruined my hair, kumurap-kurap sa salamin bago mabilis na lumabas sa kwarto.

The moment I went out of my room, I eyed Warrion's room, muli akong sumulyap sa tuhod ko at naglakad patungo sa tapat ng kanyang kwarto para kumatok.

I heaved a deep sigh when I heard footsteps from inside the room, I panicked, hindi ko alam ang pose ko dapat kapag bubuksan n'ya ang pinto!

I was giddy! Hindi ko alam kung sasandal ba ako sa pintuan, mamamaywang, magpa-pout, beautiful eyes?

I gasped when I saw the door knob twisting, mabilis kong itinukod ang kamay ko sa pintuan at s'ya ring pagbukas n'ya ng pinto.

My heart fasten its pace the moment my black eyes met his green, fascinating, dark ones. I saw how his forehead creased when he saw me, he's just wearing a black shirt, maong pants with his dark hair still damp from the shower.

He didn't say anything, he just raised his eyebrow at halos hindi na ako magkandaugaga sa sasabihin ko.

"Uh... Masakit kasi 'yung sugat ko." I murmured.

I saw him took a glance at my knee and back on my face.

"It's been a week, Miss Almedarez." He said. "It shouldn't hurt that bad."

"But it is!" I insisted. "Masakit talaga."

I saw his lips protruded a bit, his jaw clenched. Pinasadahan n'ya ako ng tingin at itinaas ko ang kamay ko.

"Come on, bebe, gamutin mo ako." I whinned but then stopped when I realized something.

Muling kumunot ang noo n'ya sa sinabi ko.

"What?" He spatted.

"Bebe...Bebele ke neng food." Tumikhim ako at umayos ng tayo. "Gutom na ako e, may pagkain ka ba d'yan?" I pretended to be looking at his room pero mahina ko nang sinisinghalan ang sarili ko.

What actually was that, Winter?!

"What are you doing here?" He asked me timidly.

"K-Kagigising ko lang tapos masakit s'ya kaya pumunta ako kaagad sa'yo."

"Kagigising mo lang?" His brow raised, pinasadahan n'ya ako ng tingin at tumango ako at inayos ang buhok ko.

"Yes!" I smiled at him. "This is my just woke up look. Mukhang nag-ayos 'no? Fresh kasi talaga ako kapag umaga." I said and grinned.

He looks confused, tila hindi naniniwala sa sinabi ko kaya ngumiwi nalang ako at ngumuso.

"Come on, Warrion, help me." I said softly and I saw him clenched his jaw. Muli akong pinasadahan ng tingin at inabot ang braso ko.

"H'wag kang lalabas ng ganyan." Simangot n'ya at ngumisi ako bago tumango-tango at kumapit sa kanya.

Pwede na akong award-an ng best actress award sa Oscars! Kagaya nitong mga nakaraan ay inalalayan n'ya ako paupo sa kanyang kama bago muling umalis para kunin ang medicine kit.